برف دروغ زیر تابش آفتاب انقلاب

0 ۱۵۹

حسین شمسیان: «انقلاب اسلامی هیچ دستاوردی نداشته است»! این خلاصه و عصاره همه تلاش ها و برنامه ریزی رسانه ای آمریکا در سال های متمادی و منظور آنها از نفوذ دادن افراد آلوده و فاسد به ساختار نظام است. برای اثبات بی دستاورد بودن نظام اسلامی، هر روز برنامه و دسیسه ای در کار است تا نسل های بعدی انقلاب به خصوص کودک و نوجوان و جوانی که نه انقلاب را دیده و نه جنگ را ،احساس ذلت و خفت کند! احساس کند بیچاره تر از او در عالم نیست و هر ملتی حتی قبایل بدوی از او خوشبخت تر و سعادتمند تر هستند! تزریق چنین یاس و نا امیدی به جامعه، نیازمند برنامه ریزی وسیعی است؛ از یک طرف بی خبری و بی اطلاعی از وضع ایرانی که بود و تیره و تار نشان دادن آینده و از سوی دیگر برآورده نکردن حوائج اولیه مردم تا باز گذاشتن دست گردنه گیران غارتگر و نجومی بگیران حرامخواری که پیش از مال، به جان اعتماد مردم افتاده اند. این برنامه ریزی سال هاست با همراهی برخی در داخل دنبال شده و آنقدر پیش رفته که شماری از جوان امروزی، واقعا بیرون از مرزهای ایران را بهشت می دانند! از ۵۷ به قبل را قطعه ای رویایی می دانند و بی آنکه بدانند، آرزوی آن روزها را دارند! در یک عبارت، بی خبری یک روی سکه این ماجراست و بی عملی روی دیگر آن. بی خبری برای اینکه حسرت بازگشت زمان ننگین پهلوی احیا شود. تا ندانیم که کشوری با ۳۵ میلیون مردم و فروش روزانه ۶ میلیون بشکه نفت، جزء کشورهای عقب مانده عالم در همه حوزه ها و عرصه ها بود و ۷۵ درصد مردمش حتی سواد نوشتن اسم خودشان را هم نداشتند! ندانیم که در سال ۵۰ بدون شلیک حتی یک گلوله یک کشور یعنی بحرین از ایران جدا شد و انگلیس دست ایران را از آن سوی خلیج فارس کوتاه کرد! ندانیم که ۴۰ هزار مستشار نظامی آمریکا در ایران بودند و ژنرال ما در پیش پای آنها همچون غلام خوار و بی مقدار، مجبور به کرنش و تعظیم بود! جوان دانشجوی ما روزهای ذلتی را ندیده که در مناطق نفت خیز جنوب، انگلیس به غارت نفت ما مشغول بود و با همان پول، باشگاه ورزشی درست کرده بود و بر سردر آن نوشته بود: «ورود ایرانی و سگ ممنوع»! انقلاب اسلامی یعنی عبور از روزگار ذلت و حقارت آن روز ها به امروز. به امروز که ۲۰ سال برنامه منطقه ای آمریکا در برابر اراده مردم ما رنگ می بازد و آنچه ما می خواهیم می شود. امروز که کشوری ۸۰ میلیونی، با دنیایی تحریم و دشمنی، با فروش حداکثر ۵/۱ میلیون بشکه نفت، در بسیاری از امور، سرآمد عالم است. نمی خواهند مردم بدانند که امروز اقتصاد ایران در زمره ۲۰ اقتصاد اول دنیاست،که امروز در برخی علوم در لبه علم جهان هستیم، در علومی پیشتازیم و رتبه ۱۶ در تولید علم را به دست آورده ایم. به امروز رسیدیم که نه تنها از بی سوادی خبری نیست که یک بیستم جمعیت کشور یعنی بیش از ۴ میلیون نفر در دانشگاه ها مشغول تحصیل اند و تازه این به جز فارغ التحصیلان دانشگاهی است. نه می توان و نه حق این است که مشکلات را انکار کنیم، اما فرق ما با دشمنان در بیان مشکلات، در یک موضوع ساده است؛ مومنین به انقلاب، با همه کاستی ها، قائل و معتقد به این اند که «ما می توانیم» و اصلاح امور صعب و مشکل در همین چارچوب مقدس و برآمده از جان ها و عمرهای ایثار شده در این راه ممکن است و ضدانقلاب با بزرگنمایی کاستی ها و یک سره سیاه نشان دادن همه چیز، در صدد برانداختن این قالب است! آنها از یک پرسش ساده و محوری فرار می کنند و آرزو می کنند به ذهن کسی نرسد و آن اینکه،اگر واقعا این نظام هیچ دستاوردی ندارد، اگر اوضاع آنگونه است که شما “ به دروغ – ترسیم می کنید،اگر فقر و فلاکت و بیداد همه جا را فراگرفته و… چرا هرچه گذشت انقلاب جوان تر شد!؟ چرا رویش های شگفت انگیز نسل های آتی همچون حججی و… پدید آمدند!؟ چرا احمدی روشن ها و شهریاری ها و رضایی نژاد ها و… از بهشت موعود و ترسیمی شما در غرب چشم پوشیدند و با بذل جان، این درخت را شکوفا تر کردند!؟ اصلا اگر این ساختار آن است که می گوئید، چرا سرپا مانده و نمی ریزد!؟ منطق حکم می کند که ساختمانی با اندک پوسیدگی و شکست در ارکان آن فرو بریزد و به ویرانه تبدیل شود، اما نه تنها چنین نشده، بلکه ۴۰ سال است زیر بار سخت ترین و تاریخی ترین حمله ها و هجمه ها، قامت برافراشته، رشد کرده و روبه سرمنزل خورشید قد کشیده و بالیده. دشمنی های عمیق و بسیار هوشمندانه ای که این سال ها در قالب تحریم و محدود کردن ایران شکل گرفت، به روشنی نشان از این واقعیت دارد که جمهوری اسلامی با همه فراز و فرودهایش، نظامی مردمی و مبتنی بر خواست و اراده مردم است و خاری است در چشم آمریکا، پس براندازی آن، آنقدر برای دشمنان مهم است که بیشترین سرمایه و انرژی را نه برای سرنگونی آن- که دیگر امیدی به آن ندارند- بلکه برای توقف این موج برآمده از متن مردم به کار می گیرند ولی بازهم نتیجه ای حاصل نمی شود! آنها می کوشند اینگونه تصویر کنند که مردم از انقلاب بریده و خسته شده اند، پشت آن را خالی کرده اند و دیگر از آن شور، نشاط و هیجان خبری نیست! فارغ از همه آمار و ارقام، فارغ از نتایج همه نظرسنجی های علمی که نتایجی دقیقا برخلاف خواست و میل باطنی آنها می دهد، می توان منتظر روز ۲۲ بهمن ماند تا واقعیت همه خیال بافی های آنها را دید که در زیر پای مردم انقلابی لگدمال می شود. این را نباید از نظر دور داشت که امید دشمن به القاء حس دلسردی در مردم، بیش از هر چیز مبتنی بر عملکرد ضعیف و بعضا باز کردن دروازه های مهم و حیاتی به روی دشمنان است. شاید اگر آنها که امروز بر سر سفره انقلاب ،به تصدی منصبی مشغولند و کاری در دست دارند از یاد نمی بردند که وارث خون هزاران شهیدند، از یاد نمی بردند که روی آرزوی هزاران مادر و همسر و فرزند شهید به جایگاهی رسیده اند، اگر کمر به خدمت صادقانه به مردم می بستند و اگر…. همین کور سوی امید هم در دشمن شکل نمی گرفت و امیدش یکسره ناامید می شد. شاید اگر مسئولان نظارتی و قضایی، چشم و گوش مردم بودند و دست مفسدین و خائنین را قطع می کردند، این همه دروغ و دغل علیه نظام در همان لحظه اول بی اثر می شد و مردم به این باور و یقین می رسیدند که دزد و خائن در ساختار ما جایی ندارد و خیلی زود رسوا و مجازات می شود. گاهی غفلت، کوتاهی یا بازکردن در به روی دشمن، هزینه ای به قیمت انقلاب دارد. دستاوردهای نظام اسلامی قابل شمارش نیست، مردم هم این را می دانند ،کافی است مسئولان در عدالت و معیشت، «انقلابی عمل کنند» تا این همه تبلیغات مثل برف زیر آفتاب انقلاب آب شود.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.