یادداشت

احمدی نژاد همچنان در حال تکرار یک خطای استراتژیک است که خیلی ها قبل از او این مسیر بی راهه را طی کرده اند و با قلدرمآبی قصد داشتند با ایفای نقش رادیکال در مقابل نظام و رهبری این نظام زمینه امتیازگیری را فراهم کنند.

دیگر این که اگر نظامِ از اسلام گرایی دست بکِشد و در فضای سیاسی و فرهنگیِ غالب، هضم شود، مقتدرتر نخواهد شد، بلکه به دنبالة خنثی و وابسته ای تبدیل می شود که اختیاری از خویش ندارد. نکتة پایانی این که نظامِ اسلامی، الگوی اسلام گراییِ حداکثری را…

این جانب به عنوان نماینده ملت شریف ایران و نائب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ضروری دانستم تا به حضرتعالی و تیم رسانه ی ملی تذکر دهم مرز بندی جدی و اعلام موضع نسبت به جریان واداده روشنفکری غربی حداقل انتظار ما از رسانه ملی است.

نمی خواهند مردم بدانند که امروز اقتصاد ایران در زمره 20 اقتصاد اول دنیاست،که امروز در برخی علوم در لبه علم جهان هستیم، در علومی پیشتازیم و رتبه 16 در تولید علم را به دست آورده ایم. به امروز رسیدیم که نه تنها از بی سوادی خبری نیست که یک…

مرکز غنی سازی فردو که ملت ایران در آن تا 20% غنی سازی می کرده است، اولا: غنی سازی به صورت کامل “و تاکید می شود به صورت کامل- ممنوع شده است، ثانیا: علاوه بر غنی سازی، تحقیق و توسعه و تکمیل دانش غنی سازی در فردو نیز کاملا ممنوع شده است (ص29…

به نظر می رسد مهمترین هدف از اجبار ایران به پذیرش چنین قراردادهایی همچون پالرمو و FATF، مهارقدرت اثر گذاری ایران در منطقه است که در نهایت منجر به خالی کردن زیر پای جریان مقاومت در منطقه خواهد شد. نشانه های خطرناک مذاکرات دولت درباره برجام…

بجای این حرف ها پاشنه همت بکشید، جلوی تخریب بیشتر اموال مردم در اثر خواب مصالح و تعطیلی پروژه ها را بگیرید و اموال مردم را تحویل خودشان دهید.

در سال 1341، محمدرضا پهلوی اصول 6گانه ای را به رفراندوم گذاشت که اصلاحات ارضی، ملی کردن جنگل ها و مراتع، ایجاد سپاه دانش، اصلاح قانون انتخابات، فروش سهام کارخانجات دولتی به عنوان پشتوانه اصلاحات ارضی و سهیم کردن کارگران در منافع کارگاه ها…

مساله دیگر نوع مواجهه صداوسیمای وقت با سیدمرتضی آوینی به عنوان یکی از منتقدان سیاست های دولت سازندگی بود؛ آوینی که آن روزها هم از طرف ارشاد خاتمی توبیخ می شد و هم از سوی کیهان نصیری نواخته، توسط سیمای هاشمی هم بایکوت می شد.

با گذشت شصت سال از آن روز، هنوز آنچه محل بروز اختلاف در کشور در سال های اخیر و خصوصاً در شرایط ایران پسابرجام خواهد بود، دقیقاً دو نگاه متفاوت به حکومت و قدرت سیاسی در کشور است