علیرضا تسلیمی:
احزاب کاغذی وسیله ای برای قدرت طلبی/ حزب اسلامی به دنبال تعاون برای احیای ارزش های الهی است نه سهمیه طلبی
علیرضا تسلیمی عضو شورای مرکزی حزب جبهه پایداری در گفتگو پیرامون آسیب شناسی از وضعیت احزاب در ایران گفت: «فعالیت حزبی به معنای مصطلح غربی و نگاه آنها به حزب و تحزب عبارتست از توجه به منافع حزبی و فعالیت احزاب با این نگاه در واقع جنگ قدرت است تا بیشتر از منافع مادی قدرت سهیم شوند و از آن استفاده کنند.
اما در اسلام مسئله فعالیت سیاسی_اجتماعی برای انجام وظیفه الهی است و در اینجا تشکیلات باید به نوعی طراحی شود که این انگیزه در افراد تقویت گردد که به دنبال وظیفه شرعی باشند نه کسب قدرت به هر قیمتی و میزان اثر گذاری آنها در پیاده سازی ارزش های الهی؛ اعم از رفاه اجتماعی و اقتصادی تا تامین امنیت جانی، مالی، اخلاقی وحفظ کرامت انسانی و پیشرفت توأمان و همه جانبه ی کشور و توسعه ی ارزش ها در جهان است.»
تسلیمی در ادامه از استدلال موافقین و مخالفین فعالیت حزبی در ایران گفت و تعریف خود را از احزاب پوشالی با اصطلاح احزاب کاغذی ارائه کرد: «کسانی که در ایران از تحزب دفاع می کنند(جدای از افراد و گروه های غربگرا) از تئوری حزب دفاع می‌کنند و حزب را مصداقی از تعاون می‌دانند، به همین خاطر شهید بهشتی حزب را معبد می‌دانند، چرا که حزب می‌تواند جایگاهی برای تعاون برای کار خیر باشد.
یکی از مفاهیم عامی که در قرآن کریم صریحا بر آنها تاکید شده همکاری و تجمیع توان‌ها در کارهای اجتماعی ست که سبب می‌شود تا بازدهی کار ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا کند بنابراین هر کار خیری که در آن همکاری صورت گیرد مورد تاکید و تأیید دین مبین اسلام است.
اما افرادی که با حزب و تحزب مخالف اند معتقد هستند که این تئوری ها فقط شعار و روی کاغذ هستند و در مقام عمل این موارد اصولی مورد فراموشی قرار می گیرند و احزاب به مانند مدل های غربی تنها به دنبال رسیدن به قدرت حرکت خواهند کرد.
از همین رو ما با پدیده ای تحت عنوان احزاب کاغذی مواجهه ایم که عموما توسط یک یا در بهترین چند نفر اداره می شوند و نه تنها حرف و مبانی برای ارائه و اداره جامعه ندارند بلکه فاقد هیچ پایگاه اجتماعی در بین آحاد جامعه می باشند و متناسب با نگاه غربی آنهم به شکل تضعیف شده ای، تنها کارکرد شان دُکانی برای اخذ سهم های سیاسی و پُست های دولتی است و هر از گاهی با تجمیع آنها و گذاشتن اسامی متعدد تبدیل به اهرم فشاری علیه گروه ها و جریانات مستقل و مردمی می شوند.»
در انتها این فعال حزبی برخی دیگر از آفات و آسیب های فعالیت احزاب در ایران را برشمرد و تشریح کرد: «نداشتن ایده برای اداره ی کشور و اصالت داشتن بر مسند قدرت بودن تا داشتن ایده و برنامه ای مدون برای پیشرفت کشور،
عدم پیگیری مطالبات بر زمین مانده ی رهبری در حوزه ی حکمرانی عدالت محور و پیشرفت همه جانبه کشور،
عدم کادر سازی و ورود جوانان تازه نفس انقلابی به کادر مرکزی،
عدم تقویت مبانی اسلامی و فقدان نگاه دینی به تمامی امور که باعث ایجاد اعوجاجات و لطمات جبران ناپذیری بر کشور و انقلاب اسلامی می شود و در بزنگاه ها نمودی عریان خواهد داشت، می باشد.»