نکاتی درباره قرارداد اخیر ایران و چین

پس از انقلاب اسلامی همواره سه جریان در برابر انقلاب اسلامی صف آرایی کرده و می کنند یکی از آن ها جریان غرب گرایی است که بر اساس پذیرفتن مبانی غربی مانند لیبرالیزم و اومانیزم و سکولاریسم به مخالفت با حکومت الهی و دینی می پردازد و خواهان حاکمیت لیبرالیزم بر همه جهان از جمله ایران است. و گروه دوم گروهی هستند که هر چند در مبانی غربگرا نیستند ولی از نظر سیاسی به غرب وابسته اند. این افراد که نقش جاسوس یا حقوق بگیران غیر رسمی ایفا می کنند عملا بر همان ریلی حرکت می کنند که گروه اول برای آن ها طراحی کرده اند. گروه سوم سرخوردگان سیاسی هستند که بنا به دلایلی از انقلاب و نظام اسلامی سرخورده شده اند؛ این گروه نیز همواره در پازل جریان اول ایفای نقش می کنند و در چارچوب تامین منافع غربی ها حرکت می کنند.

بر اساس تقسیم بندی فوق، جریان فکری غربگرا که امروزه تحت عنوان اصلاح طلب فعالیت می کنند، همواره قبله آمال خود را غرب دانسته و می دانند. سخن معروف تقی زاده که برای پیشرفت باید از فرق سر تا نوک پا غربی شد بعدها در شعار آقای خاتمی تبلور پیداکرد که اظهار داشته بود «تنها راه پیشرفت از راه غرب می گذرد» آقای روحانی نیز در کتاب هایی که تحت اشراف ایشان در مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت توسط تیم غربگرایش به رشته تحریر در آمده بر حرف تقی زاده و خاتمی مهر تایید زده، اظهار داشته است که برای پیشرفت کشور، چاره ای جز تعدیل نداریم و باید برای رسیدن به نقطه کمال و پیشرفت که همان تمدن غربی است از بخشی از هویت خود دست بکشیم. ایشان بارها در سخنرانی های رسمی خودش، امریکا را به عنوان کدخدای جهان پذیرفته و به این نکته اذعان کرده است که جز از طریق تعامل با کدخدا به پیشرفت نخواهیم رسید. با این نگاه بود که با شعار برد- برد در تبلیغات انتخاباتی، افق حرکت خودش را حرکت به سمت کدخدا نشان داد و بعد از پیروزی درانتخابات نیز همت خویش را بر روی غرب و به ویژه امریکا متمرکز کرد. این باور به غرب به اندازه ای عمیق است که در ۷ سال گذشته، به رغم لگدپراکنی های مکرر امریکا و اروپا و نقض های مکرر آن ها در برجام، هنوز امید این جماعت به غربی ها قطع نشده است و به دنبال پیدا کردن فرصتی برای برقراری ارتباط می گردند. یادمان نمی رود که این جماعت همواره از شرق رویگردان بوده و کشورهای روسیه و چین را دشمنانی بس خطرناک تر از امریکا و انگلیس القا می کرده اند. به همین دلیل بود که در فتنه ۸۸ به جای مرگ بر امریکا به چین و روسیه مرگ می فرستادند! کسانی که تنها راه نزدیک شدن به غرب را بریدن از شرق می دانستند تلاش می کردند با بستن دست شرقی ها در سرمایه گزاری، دست غربی ها را باز بگذارند و منتشان را نیز بکشند. به همین دلیل بود که در مذاکرات برجام، ناگهان مذاکرات از ۱+۵ خارج شد و به مذاکره مستقیم با امریکا تبدیل شد و ظریف تنها با جان کری قدم می زد. در اولین سفر حسن روحانی به امریکا، نیز وی از ادب و هوش اوباما به شدت تعریف و تمجید می کرد و روسای کشورهای غربی در صف دیدار قرار می گرفتند ولی روسای جمهور کشورهای وابسته به شرق و مخالف امریکا مانند ونزوئلا، اجازه شرف حضور نمی یافتند! زمانی که قرار شد تحریم های هسته ای تعلیق شود و سرمایه گذارهای خارجی به ایران سفر کنند هیات های ۱۵۰ نفره غربی با طمطراق خاصی به ایران سفر می کردند با شرکت های بزرگ و کارتل های نفتی مانند شل امریکایی قرارداد بسته شد و شرکت های چینی را مرخص کردند. و برای خرید هواپیما با ایرباس و بویینگ قرار داد بسته شد و هواپیماهای غربی جزو بهترین پرنده های دنیا شناخته شدند. اما طولی نکشید که غربی ها همه عهدهایشان را شکستند نه هواپیمایی آمد و نه نفتی برای کشور تولید شد. حالا بعد از گذشت ۶ سال از امضای برجام، و گذشت سه سال از پاره شدن آن توسط ترامپ، و به یاس مبدل شدن امیدهای واهی به اروپا و تشدید تحریم های ناجوانمردانه آمریکا، نگاه دولت مردان هر چند دیرهنگام به شرق متوجه شده و می رود که قراداد اقتصادی طولانی مدت مهمی با چینی ها بسته شود.

برغم بی مهری های دولت روحانی به روسیه و چین، این دو کشور با نگاه مثبت به ایران نگریسته اند و در قطعنامه هایی که امریکا و اروپا بر ضد ایران به تصویب می رسانند با اعمال حق وتو، نقض کرده اند. این نگاه مثبت، مرهون دو عامل اساسی است:

۱. سیاست ورزی های مومنانه ای است که امام خامنه ای نسبت به این دو کشور داشته اند. ایشان همواره بر این نکته تاکید داشته و دارند که با همه کشورهای جهان مراوده اقتصادی داشته باشیم و همه تخم مرغ های خود را در سبد غربی ها نگذاریم. تاکید بر مراودات اقتصادی با ۱۴ کشور همسایه نیز از دستورات موکد معظم له است. سفر رییس جمهور چین به ایران و دیدارش با امام خامنه ای نقطه عطفی در روابط دو کشور به حساب آمد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیداری که با شی جین پینگ داشت، با اشاره به سیاست های سلطه گرانه برخی کشورها به ویژه آمریکا و همکاری غیرصادقانه آن ها با کشورهای دیگر تاکید کرده بودند: «این وضعیت موجب شده است که کشورهای مستقل، به دنبال همکاری های بیش تر با یکدیگر باشند و توافق ایران و چین برای روابط استراتژیک ۲۵ ساله در همین چارچوب است که باید با پی گیری جدی دو طرف، توافق ها حتماً به مرحله ی عملیاتی برسند». رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به تمایل و نگاه به شرق در فرهنگ ایرانی گفته بودند: «غربی ها هیچ گاه نتوانسته اند اعتماد ملت ایران را جلب کنند». امام خامنه ای، سیاست آمریکا نسبت به ایران را در میان کشورهای غربی، بدتر و خصمانه تر دانسته و افزوده بودند: «همین سیاست های خصمانه موجب شده است که ملت ایران و مسئوولان کشور، گسترش روابط با کشورهای مستقل را پیگیری کنند». «شی جین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین هم در این دیدار با اشاره به مزیت های فراوان «جغرافیایی، انسانی و انرژی ایران» گفت: «اقتصاد چین و ایران مکمل یکدیگر هستند و در این سفر درخصوص برنامه ریزی برای همکاری استراتژیک ۲۵ ساله به توافق رسیده ایم و آماده گسترش و تعمیق همکاری ها در بخش های فرهنگی، آموزشی، فناوری، نظامی و امنیتی در سطح شرکای راهبردی هستیم».

۲. عامل دوم به نگاه این دو کشور به جهان و منطقه بر می گردد. زیرا بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و شکل گیری نظم جدید جهانی، امریکایی ها خود را قدرت علی الاطلاق جهان داستند و خود را کدخدای دهکده جهانی نامیدند. امریکا در صدد بود با تسلط بر منطقه و در اختیار گرفتن آب راه های کلیدی و منابع انرژی گلوگاه همه کشورهای جهان را در اختیار بگیرند. ولی چین و روسیه دو قدرتی هستند که می توانند دو تمدن اورتدکسی و کنفوسیوسی را رقم بزنند و تمدن امریکا را به چالش بکشند. ولی این دو تمدن، ظرفیت گفتمانی برای جهان ندارند روس ها و چینی ها می دانند که بدون تمدن اسلام ایرانی نمی توانند تمدن امریکایی را به چالش بکشند. این ایران است که می تواند امریکا را در منطقه بیرون کنند. از این رو در سال های اخیر تلاش می کنند جلوی فشارهای امریکایی ها علیه ایران بگیرند و البته بازار ایران نیز می تواند برای اقتصاد چین فرصت طلایی باشد.

نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که قرارداد ایران و چین یک تعامل سیاسی است نه سیطره سیاسی؛ به همین دلیل بعد از نهایی شدن بر اساس اصل ۷۷ قانون اساسی به صورت لایحه به مجلس شورای اسلامی فرستاده خواهد شد و بند بند آن به تصویب نمایندگان مجلس خواهد رسید. برخلاف برجام که بر اساس سیطره سیاسی صورت گرفت و سعی می شد که مردم و نمایندگان آن ها نسبت به محتوای آن بی اطلاع بمانند.

اکنون که این قرارداد به روزهای انعقادش نزدیک می شودغربگرایانی ک هیچ گاه حاضر نشدند از فکت شیت برجام پرده برداری کنند و همواره از ضرورت محرمانه بودن آن سخن به میان می آوردند، این روزها از ضرورت شفاف بودن این قراداد سخن به میان می آورند. عده ای نیز که نان و آبشان در تحریم تامین می شود و بهترین تعبیر برای آن ها«کاسبان واقعی تحریم» است، این قرار داد را مورد بدترین حملات قرار داده به گونه ای وانمود می کنند که گویا قرار است ایران به یکی از مستعمرات چین تبدیل شود! از ربع پهلوی گرفته تا صادق زیباکلام و احمدی نژاد و… همه این قرار داد را زیر تیغ خود گرفته اند. احمدی نژاد که این روزها اسب خود را برای ورود به انتخابات ۱۴۰۰ زین کرده است این قرارداد را به دلیل مخالفت با خواست و اراده ملت ایران فاقد اعتبار دانسته است. ربع پهلوی نیز که در مهد امریکای جنایتکار زندگی می کند با حمله به این قراداد می نویسد رژیم ایران در پی تاراج منابع ملت ایران و بازکردن پای ارتش چین به ایران است. صادق زیباکلام نیز در این باره می نویسد دلیل مخالفت بسیاری از ایرانیان با توافق باچین به بی اعتمادی به پکن باز می گردد، مشابه همان بی اعتمادی البته به روس ها هم هست. برخلاف بسیاری از مسؤولان مان که مرید و سر سپرده روس ها و چینی ها شده اند. ایرانی ها تحصیل کرده تر نه به چین و نه به روس ها اعتمادی ندارند.» برخی نیز از فروش جزیره کیش به چینی ها در این قرار داد سخن به میان آورده اند و فضای مجازی را از این دست مطالب پر کرده اند. نوع حملات پادوهای امریکا در داخل نشان می دهد که امریکایی ها از شکست هژمونی خویش و شکسته شدن دیوار تحریم ها سخت یه وحشت افتاده اند و غربگرایان نیز از این بیم دارند که در دادگاه ملت پاسخی برای عملکرد ۷ ساله اشان نداشته باشند. بی تردید در صورت انعقاد قرارداد و شکسته شدن تحریم های ظالمانه امریکا این جماعت باید به مردم پاسخ بدهند که چرا فرصت های ۷ ساله کشور را از بین برده اید و چرا این زندگی سخت را بر مردم تحمیل کرده اید. امیدواریم قرارداد ۲۵ ساله با چین فصل جدیدی در تقابل با تحریم های ظالمانه غربی ها باشد و به هژمونی کدخدامحوری امریکا پایان دهد.کشور باز کند.