چرا اصلاح طلبان پازل سوریه سازی ایران را تکمیل می کنند؟
در هفته ای که گذشت، همزمان با به اغتشاش کشیده شدن برخی از مناطق کشور توسط آشوبگران و سوءاستفاده فرصت طلبان از اعتراض مردم به گران شدن بنزین، ۷۷ نفر از شخصیت های اصلاح طلبان در بیانیه ای به برخورد نیروهای انتظامی با بر هم زنندگان امنیت انتقاد کرده و خواستار تحت تعقیب قرار گرفتن این نیروها شدند.
امضاء کنندگان بیانیه به جای نکوهش رفتارهای خشونت آمیز-که خسارت های زیادی را متوجه مردم ساخت-، به نقد نهادهای انتظامی و امنیتی پرداخته و عجیب تر آنکه آشوب گران را «مردم عاصی» خوانده اند.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «پاسخ خشونت بار به تجمعات مردمی در اعتراض به گرانی بنزین طی دو روز گذشته در چندین شهرستان متأسفانه تاکنون فاجعه به همراه داشته و به قرار اطلاع منجر به جرح و حتی قتل نفس شده است. شلیک بی محابای تفنگی که از محل بیت المال برای دفاع از مردم فراهم شده به سوی شهروندان عادی و غیرمسلح که برای ابراز اعتراض و یا خشم خود به خیابان آمده اند، مطلقا و فارغ از موضوع اعتراض غیرقابل توجیه و جنایتی است که قانون و دستگاه قضاء نباید حتی لحظه ای در تعقیب بانیان، آمران و عاملان آن تعلل کند.»
امضاء کنندگان این نامه که محسن آرمین، زهره آقاجری، مصطفی تاج زاده، علی تاجرنیا، احمد منتظری، عبدالله ناصری، عبدالله رمضان زاده، ابراهیم اصغرزاده، محسن امین زاده، فیض الله عرب سرخی، الهه کولایی و شهیندخت مولاوردی از چهره های شناخته شده شان هستند، در بیانیه خود بدون اینکه به خسارت هایی که آشوب گران به مردم تحمیل کردند و بدون نام بردن از نیروهایی که جان خود را در راه حفظ امنیت فدا کردند، با پررویی تمام سنگ فتنه انگیزان را به سینه می زنند.
این اولین باری نیست که تجدیدنظر طلبان، از اغتشاش گران و اخلال گران امنیت ملی حمایت می کنند.
در ایام فتنه ۸۸، پس از آنکه نیروهای کف خیابانی اصلاحات در روز عاشورا حرمت شکنی کرده و باورهای مردم را زیر پا له کردند، یکی از سران فتنه در بیانیه ای، حرمت شکنان را «امت خداجو» نامید!
البته به نظر می رسد که بیانیه اخیر اصلاح طلبان تندرو، بیشتر در این جهت بوده است که نشان دهند حامی مردم معترض هستند. بالاخره چیزی به انتخابات مجلس شورای اسلامی نمانده و اصلاحات نیازمند رای مردم است.
اصلاح طلبان حتی برای جلب نظر خارجی ها نیز، امنیت ملی را ذبح می کنند.
«برجام منطقه ای» طرحی بود که پس از حوادث تروریستی تهران و با هدف تسلیم ایران در برابر آل سعود و حامیانش، از سوی اصلاح طلبان مطرح شد.
در واقع تجدیدنظر طلب ها با برجام منطقه ای به دنبال خلع سلاح ایران در منطقه بودند تا خشنودی دشمنان را به دست آورده و سپس آن را به مثابه ابزار تبلیغاتی در داخل کشور به کار ببرند.
چنانچه «حسین موسویان» از اعضای سابق تیم مذاکره کننده هسته ای که در آمریکا اقامت دارد در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته است:«عربستان و متحدانش قدرت موشکی و توان هسته ای ایران را نشانه اهداف سلطه جویانه ایران می دانند…. این گوشه ای از دلایل بی اعتمادی است.»
موسویان در ادامه گفته است: «تهران و ریاض باید اعتمادسازی متقابل را از گام های کوچک شروع کنند تا روزی به آن نقطه برسیم که هر دو کشور نقش، جایگاه و منافع یکدیگر در منطقه را به رسمیت بشناسند.»
موسویان از یکسو تاکید دارد که توان موشکی ایران باعث بی اعتمادی آل سعود شده است و از سوی دیگر مدعی است که تهران و ریاض باید اعتمادسازی متقابل را از گام های کوچک شروع کنند.
اصلاح طلبان برای راضی نگه داشتن آمریکا و اروپایی ها، حاضر بودند که مذاکرات بر سر موشک ها و توان نظامی کشور که ضامن امنیت ملی است را نیز آغاز کنند.
اهانت اصلاح طلبان به تأمین کننده های امنیت کشور نیز به نیروهای داخل کشور ختم نمی شود.
در ایام انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ بود که غلامحسین کرباسچی دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی، در افتتاحیه ستاد روحانی در اصفهان، مجاهدات های مدافعان حرم را به آدم کشی تشبیه کرد!
کرباسچی گفته بود: «ما هم دلمان می خواهد در سوریه و لبنان و یمن و همه اینجا ها صلح برقرار شود. اما آیا این کار با پول دادن و اسلحه خریدن و زدن و کشتن انجام می شود؟مگر ما این جوان های عزیز را از آب درآوردیم که بگذاریم شهید شوند. ما دلمان می سوزد جوان هایمان شهید شوند و مردم کشته شوند.»
البته ذکر این نکته نیز ضروری است که در روزهای نخست جنگ سوریه، تجدیدنظرطلبان خواهان عدم حمایت ایران از حکومت اسد بودند و این اعتراضات را موج دموکراسی خواهی مردم سنی مذهب سوریه می دانستند.
امنیت ملی خیلی وقت است که برای اصلاح طلبان معنایی ندارد و این جماعت در مقاطع مختلف، با تخریب نهادهای امنیتی کشور به دنبال کسب وجهه برای خودشان هستند. شاهد مثالش نیز بیانیه اخیر هفتاد و هفت نفر از اصلاح طلبان در تخریب نیروهای انتظامی و امنیتی کشور و حمایت از آشوب گران است.