انطباق حداکثری نامه اخیر حامیان احمدی نژاد با بیانیه جدید نهضت آزادی

“گسست بین مردم و حاکمیت”، “لزوم اصلاحات بنیادین”، “پمپاژ ناامیدی و سیاه نمایی مطلق”، “تاکید چندباره بر فروپاشی اجتماعی در کشور” و همچنین القای این نکته که ناآرامی های دیماه ماهیت صرف اقتصادی نداشته و مسائل سیاسی در اولویت است، محورهای اصلی نامه اخیر حامیان احمدی نژاد است؛ از سوی دیگر اما نهضت آزادی همین موضوعات را تقریبا با همین ادبیات در بیانیه دو روز گذشته خود مطرح می کند. این چند عبارت را بخوانید: ۱) القای گسست بین مردم و حاکمیت “اقرار نهادهای حاکمیتی به بحران «ناکارآمدی»، در کنار پنج ابَربحران ساختاری در مدیریت کشور، و شکاف فزاینده دولت-ملت افزون بر آن…از برآمدن طوفان های ترسناک در عرصه مناسبات کلان جامعه خبر می دهد.”(بیانیه نهضت آزادی) “دوازدهم فروردین امسال در شرایطی خاطراتِ پیروزیِ ملت، و شوق ها و امیدهای فراوانِ ناشی از حرکت در جهت آرمان هامان را مرور کردیم و وارد چهل سالگیِ جمهوری اسلامی ایران شدیم که نگرانی عمومی نسبت به …گسست بین مردم و حاکمیت و … به بالاترین سطح خود در چهار دهه ی گذشته رسیده است.(نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) ۲) پمپاژ ناامیدی “هنگامی که جامعه بحران زده از اصلاح امور ناامید شود و جانش به لب برسد…بطور طبیعی انگیزه های لازم برای دست یازیدن به خشونت فراهم آمده، عقلانیت جای خود را به عصبیت می دهد.”(بیانیه نهضت آزادی) “اعتراضاتِ مختلفِ مردمی سال ۹۶ اعتراضاتی متفاوت از گذشته بودند، و نحوه ی شکل گیری، ترکیب جمعیتی و شعارهاشان به کلی رنگ و بوی دیگری داشته و از ناامیدیِ گسترده ای خبر می دادند… این ناامیدی و احساسِ مردم -خصوصاً نسل جوان- مبنی بر نداشتنِ آینده ای بِسامان و افقِ روشنِ پیشِ رو، اعتراضات مردمی سال ۹۶ صورتی از آن را به نمایش گذاشت… این ناامیدیِ عمیق و احساسِ تبعیضِ شدید و دلزدگی از زندگی در این کشور و ذیل سازوکارهای حاکمیتی موجود، گاهی در افزایش آمارِ خودکشی و فحشا و دزدی، یا پناه بردن به اعتیاد و مهاجرت به خارج از کشور خود را نشان می دهد، گاهی در کناره گیری و بی تفاوتی نسبت به عرصه ی سیاسی… تبعاتِ عدم وجود تصویری روشن از آینده و تهی شدن جمهوری اسلامی از معنا و فضای آرمانی ای که ارزش هزینه دادن داشته باشد را در فرهنگ سیاسی حاکم بر مسئولین کشور نیز می توان به وضوح مشاهده و پی گیری نمود… همچنین در فضای به اصطلاح حزب اللهی نیز اثرات این ناامیدی به جد قابل مشاهده است؛ .(نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) ۳) القای فروپاشی اجتماعی “پیامدهای این خشونت پیشِ رو، نه تنها نظام سیاسی که تمامیت ارضی و انسجام اجتماعی ایران را تهدید می کند و در صورت وقوع و گستردگی، روند مبارزات اصلاح طلبانه برای برقراری دمکراسی را به مخاطره انداخته، فروپاشی سیاسی و اجتماعی را قابل پیش بینی خواهد کرد… بازگشت صادقانه به اصول قانون اساسی و تحقق حقوق و حاکمیت ملت یگانه راهی است که می تواند کشور عزیزمان را از افتادن به ورطه فروپاشی اجتماعی و اقتصادی نجات دهد…” (بیانیه نهضت آزادی) “… اعتراضات سال ۹۶ زنگ خطرِ هولناکِ فروپاشی اجتماعی ایران را به صدا در آورده است”(نامه حامیان احمدی نژاد به رهبری) تطابق حداکثری مواضع جریان انحرافی با نهضت آزادی در این برهه در حالی است که پیش از نیز شاهد تشابه برخی نامه های احمدی نژاد با مواضع مرحوم منتظری در اواخر دوران قائم مقامی او و حتی منافقین در سال ۶۰ بوده ایم. از سوی دیگر بازتاب نامه اخیر حامیان احمدی نژاد به رسانه های این طیف محدود نماند و برخی کانال های نزدیک به نهضت آزادی نیز اقدام به بازنشر و حمایت از آن کرده اند. به نظر می رسد گذشت زمان به تدریج واقعیات و حقایق دیگری را هم پیرامون انحراف عمیق جریان مذکور عیان خواهد کرد. موضوعی که به اعتقاد برخی ناظران، دلیل سکوت و خویشتنداری مقامات نظام در برابر احمدی نژاد و حلقه پیرامونی او بوده است. بگذریم از اینکه بسیاری از مشکلات ذکر شده در این نامه ها در دوران ریاست جمهوری خود احمدی نژاد وجود داشته اما اکنون و در زمانی او در راس قدرت نیست، توسط حامیانش دیده می شود!