متن کامل سخنرانی دکتر الهام در دانشگاه شهید بهشتی؛

ضرورت پوست اندازی اصولگرایان با افراد آرمان گرا و مقبول/ در مجلس ششم اذعان کردند نقش همان کروزهای امریکا را دارند دکتر غلامحسین الهام ۲۸ مهر ماه سال جاری در دانشگاه شهید بهشتی به عنوان سخنران در همایش کانون دانشگاهیان حاضر شد و در دو محور اصلی تحولات منطقه و بیداری اسلامی و تحلیل وضع موجود و شرایط داخلی در آستانه انتخابات مجلس نهم پرداخت. متن کامل این سخنرانی را که تحلیل جامعی از این موارد است، بدین شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم با توفیقی که امروز حاصل شد، حتماً اجازه می فرمایید که در این موقع ارزشمند و متعلق به آقاعلی بن موسی الرضا(ع) تمسک و توسل کنیم و با عرض ادب و استعانت از ولی نعمتمان که نظام و انقلابمان در سایه سار او آرمیده است، بحثمان را شروع کنیم. “اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی، الامام التقی النقی و حجتک علی من فوق الارض و من تحت الثری، الصدیق الشهید صلوه کثیره تامه زاکیه متواصله متواتره کافضل ما صلیت علی احد من اولیائک.” ان شاءالله عنایت آقا ما را در این شرایط یاری کند و شرایط آتی را هم با موفقیت در آنچه که رضایت امام عصر(عج) هست، پشت سر بگذاریم. بحثم در باره ارزیابی و تحلیلی از شرایط انتخابات مجلس نهم است. من در دو محور مرور و ارزیابی و دید و تحلیل خودم را خدمت تان تقدیم می کنم. ان شاءالله این بضاعت مزجات با نظرات شما تکمیل و اصلاح شود. ما یک شرایط برون مرزی داریم که محور بحث ماست. در این شرایط ما در مقابل امریکا و غرب قرار داریم، وضعیت امریکا و غرب از یک سو شکننده است و این برای ما فرصت است. صدای شکستن استخوان های نظام سرمایه داری به گوش می رسد. کمااینکه صدای شکستن استخوان های مارکسیست در قریب به دو دهه قبل شنیده شد و اتفاق افتاد و بیان امام در این پیش بینی محقق شد. همان سال ها امام هم از جنگ فقر و غنا صحبت کردند. جنگ “فقر و غنا” و “حق و باطل” برای برون رفتن مردم از تحمیل های نظام سرمایه داری حاکم بر جهان که به تعبیر امام عزیزمان بردگی جدیدی را بر عالم و همه آدمیان تحمیل کرده است. جنبش وال استریت، حرکتی است که مرزهای اروپا را هم در برگرفته و همه نظام های متکی به نظام سلطه و سرمایه داری غرب را تهدید می کند. این نظام، ماهیت تمدنی غرب را هم برملا کرده و هویت دموکراسی را هم آشکار کرده است. دموکراسی از نظر تفکر و تمدن غربی یعنی حکومت ۱% بر ۹۹%. این نشان می دهد که جهان برای حل معضلات به بن بست نزدیک می شود و راه برون رفت توجه به یک مکتب و تفکر و اندیشه جدید است. همان که امام فرمودند که امروز جهان تشنه اسلام ناب محمدی است. رسالت اندیشمندان از حوزه و دانشگاه تبیین این مرزهاست و ارائه الگوی جدیدی در برابر کسانی که از وضعیت موجود عالم به ستوه آمده اند. تفکر مادی چه شرقی و چه غربی اش تجربه شده است. امروز تجربه نظام جمهوری اسلامی به عنوان شجره طیبه ای که فریادش “لاشرقیه و لاغربیه” بوده است، باید از مجرای تبیین نظام فکری، سیاسی، اقتصاد ی، فرهنگی و اجتماعی آن و الگویی که در جمهوری اسلامی به منصه بروز و ظهور رسیده پیش چشم جهانیان قرار بگیرد. این تهدید درونی است. بخشی از انرژی غرب هم باید معطوف جنبش های جهان اسلام بشود. جنبش هایی که یک تحول و تحرک تازه را تجربه می کنند. موج بیداری اسلامی برای تحقق یک نظام آرمانی جدید و طبعاً الگویی که می تواند عرضه شود، الگویی نیست که در غرب آزمایش شده است، زیرا معمولاً این دولت ها تحت سلطه و حمایت و شاید ساخته و پرداخته همین نظام سلطه جهانی بوده اند. بنابراین اگرچه همت امریکا و غرب معطوف بر این است که بتواند بر نظام جدید این کشورها اثر بگذارد، اما قادر نخواهد بود و قدرت تأثیرگذاری اندیشه اسلام و روح عدالت گستر اسلامی و آرمان های بلندی که می تواند نیروی انقلابی و آرمان گرا را کمک و هدایت کند، در نظام و الگوی اسلامی متجلی است. بنابراین باید بخشی از توان غرب که در او باقی مانده، بتواند فضای سلطه و هژمونی خود را در منطقه حفظ کند و این برای غرب تهدید بزرگی است. جلوه های مختلف این تهدیدها خود را نشان داده است. امریکایی ها چه جمهوری خواهان و چه دموکرات ها مکرر گفته اند که اگر منافع اسرائیل به تهدید بیفتد، تا جنگ هسته ای برای دفاع از اسرائیل خواهند آمد. امروز خفت رژیم اشغال گر را می بینند که مجبور است با خواری بسیار، این همه سرباز مقاومت و نیروهای فلسطینی را آزاد کند و در ازایش چیزی به دست نیاورد. این خفت و ذلتی که رژیم اشغال گر که حق ذاتی اوست که باید خفیف و ذلیل بماند پیش چشمان امریکا یی هاست که آن را می بینند و شاهد آن هستند، این یک استخوانی در گلوی اینهاست و ان شاءالله خواهد ماند تا خفه اشان کند. امروز شاهد وحدت مناسبی در جهان اسلام هستیم. حزب الله شیعی پشتوانه حماس سنی است و شیعه و سنی در این ارتباط یک قدرت متشکلی را علیه رژیم اشغال گر سامان می دهند و جهان اسلام دارد از این آشفتگی ها و اختلافات که قبلاً تلخی اش را تجربه کرده، می گریزد و این تهدیدی برای غرب و فرصت بزرگی برای ماست. اگر به این فضا بنگریم، می بینیم برای آینده ما، مأموریت ها و مسئولیت های خطیر و بلندی داریم که باید فراتر از تنگ نظری ها و محدودنگری های داخلی به این فضا نگاه کرد و از این فرصت ها برای یک گام بلند در تحقق آرمان های بلند انقلاب اسلامی استفاده کرد، “اِغْتَنَمُ الْفُرَص”. از این فرصت ها باید نهایت بهره را جست. اینها نفحات الهی و پیش روی ماست و باید خودمان را در معرض آن قرار بدهیم. البته به همین خاطر باید انتظار داشته باشیم که غرب همه این شکست و فضاحت تمدنی و گفتمانی را از چشم انقلاب اسلامی ببیند و همین طور هم هست، چون این پیام توانست نظام سلطه نامشروع و ظالمانه بر عالم را بشکند. طبیعی است که باید انتظار داشت دشمن نسبت به انقلاب اسلامی حساس تر و کینه ورزتر باشد. به نظر من امروز در چهار محور در تهدید امریکا قرار داریم که دنبال فشار بر ما برای برون رفت از این تنگنایی که نظام غربی قرار گرفته، است. یکی بحث هسته ای است که ادامه داشته است و بحث تازه ای نیست و تداوم خواهد داشت، در کنار بحث هسته ای مقوله قدیمی حقوق بشر است که روح تازه ای در آن دمیده اند و با برنامه جدیدتری از ابزارهای فشار بر جمهوری اسلامی استفاده می کنند که در آینده بیشتر هم خواهد شد. بحث فلسطین و خاورمیانه که نقطه فشار دیرینه نظام سلطه بر جمهوری اسلامی است و همچنان وجود دارد. بحث تروریسم که از بحث های کهنه است. این سناریوی جدیدی که امریکایی ها واقعاً با فضاحت علیه جمهوری اسلامی برای تحریک جنگ های منطقه ای دامن زدند، تا حد پروژه بحث فشار از مجرای تروریسم بر جمهوری اسلامی است. امریکا به دنبال این است که همه این فشارها و محورها را تجمیع کند و یک تهاجم گازانبری برای تحت فشار قرار دادن نظام جمهوری اسلامی سامان بدهد و برای این کار، اقداماتی را هم انجام داده است و آنها را تشدید هم می کند. یکی موضوع تضییقات اقتصادی است. تضییقاتی که گاهی در شرایط جنگ هم محقق نیست، الان و در این شرایط بر جمهوری اسلامی وارد کرده اند. گسترش موضوع تحریم ها، حجم تحریم ها و فشارها و تضییقات همه جانبه ای که در عرصه های اقتصادی، مالی، بانکی و حتی اشخاص و افراد گسترش پیدا می کند و این دامنه تضییقات اقتصادی است که بر داخل وارد می کنند. هجوم فرهنگی که موضوع دامنه داری است و هر زمان با موج تازه و موضوعات تازه و روش های جدیدتری گسترش پیدا می کند. حجم عظیم رسانه هایی که مأموریت دارند این جنگ نرم دشمن را مدیریت کنند، کما اینکه بخش هایی از آن را در انتخابات ۸۸ به شکل ویژه دیدیم که چه سرمایه گذاری خاصی شد و اساساً شأن تأسیس بی.بی.سی فارسی تأثیرگذاری بر انتخابات سال ۸۸ بود و همین موضوع با گستره فراتری از بیرون و درون کشور ادامه دارد. جبهه دیگری که در همان محورها وجود دارد، همان بحث های حقوق بشری است. قطعنامه های متعددی که صادر می شود، حجم این قطعنامه ها را افزایش خواهند داد و بحث های حقوق بشری برای نظام سلطه، فرصت می سازد تا بتواند اقدامات بعدی خود را توجیه کند و مشروعیت ببخشد. این اقدامات، برنامه سازی برای فضاسازی تدریجی است تا از طریق ماده ۷ منشور به عنوان تهدید امنیت جهانی با جمهوری اسلامی برخورد کنند و این به هر حال آتش تهیه و تدارک چنین تهدیداتی است. موضوع بحث های امنیتی و ترورها و استفاده از عناصر تروریست برای تهدیدهای امنیتی، موضوع دیگری است که امریکا در داخل کشور ما از آن استفاده کرده ، به خصوص در عرصه نیروهای انسانی ارزشمند و چهره های علمی و در واقع گرفتن سرمایه انسانی برای تهدید و بستن باب رشد و پیشرفت کشور است که رهبر معظم انقلاب هم به حق این دهه را دهه پیشرفت و عدالت نام گذاری کردند و این تهدیدها برای جلوگیری از پیشرفت کشور سازماندهی می شود. امریکا و غرب نیاز مبرم به یک جبهه اپوزیسیون در داخل دارند و این جبهه چهارمی از فعالیت های امریکا را در داخل رقم خواهند زد. فتنه ۸۸، تجربه مفیدی برای آن هاست. آنها نیاز جدی دارند که یک گروه معارض را در داخل سازمان بدهند. لزومی ندارد که گروه معارض همان گروهی باشد که تاریخ مصرفش گذشته و منقضی شده است. بلکه جریان ها و حرکات و سازماندهی جدید از مخالفین و معارضینی است که در داخل بتوانند به اهداف دشمن کمک کنند. این موضوع هیچ وقت از دستور دشمن خارج نمی شود و طبیعی است که دشمن برای تحقق اهدافش، به سرباز داخلی بیشتر نیاز دارد تا هزینه برای تهاجم بیرونی. این مجموعه تهدیدات از یک سو، می تواند یک پیام انتخاباتی داشته باشد. پیام انتخاباتی آن این است که این فشارها به صورت تهدیدهای بالقوه با علائم بالفعلی که وجود دارند تا انتخابات استمرار پیدا می کنند و پیام امریکا این است که اگر بنا دارید از این تهدیدها دور شوید و مصون بمانید، باید جریان همسوی با امریکا به مجلس برود و بخشی از این قدرت و حاکمیت را در دست بگیرد. تغییراتی که از درون باید انجام شوند، در انتخابات اثرگذارند. ممکن است در جنگ تبلیغی، این مسئله را عنوان کنند که اگر عناصر همسو با غرب به مجلس راه پیدا کنند، تهدیدهای غرب کاهش پیدا خواهد کرد، ولی اگر به اصطلاح آنها تندروها و رادیکال ها یعنی عناصر اصول گرا به مجلس راه پیدا کنند، تهدیدها افزایش پیدا خواهند کرد. این جنگ نرم می تواند ابزار فشاری از داخل از طریق جبهه رسانه ای هم باشد. چه این پیام را برای برون رفت از فشارها و تحریم ها احتمالاً جنگ نظامی منتشر کنند، باید به کسانی رو کرد که غرب آنها را می پسندد و حمایت خواهد کرد. در مجلس ششم، این گروه اصلاح طلبان بودند. چنانکه یکی از عناصر شاخص این جریان در آن دوره این حرف را زد و در خاطر عموم ما هست که تأکید کرد “اگر ما سر کار نمی آمدیم، موشک های کروز به تهران اصابت می کرد”، معلوم بود آنچه که در برابر تهدید نظامی غرب، پدافند می کند، وجود این گروه های سیاسی است، یعنی اینها همان کاری را انجام می دهند که موشک های کروز می خواهند انجام بدهند، یعنی اینها می خواهند نقش موشک های دشمن را در داخل ایفا کنند. این تهدید و این وضعیت غیرقابل دفاع سیاسی از سوی عناصر به اصطلاح درون نظام که جبهه اصلاح طلبان آن روز بودند، ابراز می شد و به آن افتخار می کردند و به عنوان منّتی بر نظام جمهوری اسلامی هم تلقی می کردند. این یک تهدید جدی است. ما این وضعیت را در انتخابات پیش رو داریم، بنابراین به نظرم انتخابات از نظر شرایط بیرونی، وضعیت حساسی دارد. یکی از محورهایی که تاکنون رهبر معظم انقلاب، خط داده اند، این بوده است که فضا و وضعیت انتخابات نباید امنیتی بشود. این فشارها شکلی از امنیتی کردن انتخابات است، یعنی در برابر مطالبات بیگانگان بر اینکه یک طیف سیاسی از داخل پرچمدار تحقق مطالبات آنها بشود که این همان امنیتی شدن فضای انتخابات است و باید در برابر این مطالبه ایستادگی کرد. این یک محور تهاجم آنها خواهد بود. ما در آرایش سیاسی باید توجه کنیم که چه کسانی پرچمدار مطالبات خارجی، به عنوان تحقق امنیت و آرامش داخلی هستند. این موضوع، مسائل کشور را آرام نخواهد کرد، بلکه حادتر و امنیتی خواهد کرد، چون ملت ما، انقلاب ما، رهبری ما و نظام ما، نظامی نیست که به این شکل زیر بار سلطه و چنین فضای تهدیدآمیزی بروند. می دانیم که امریکا برای این قضیه برنامه دارد. در خبرها و گزارش ها هم هست که وزیر دفاع امریکا برای اثرگذاری بر انتخابات توصیه هایی هم به دولت امریکا کرده است. ما در داخل باید آرایشی بگیریم که بتواند نه تنها در داخل که در شرایط فعلی در سطح جهانی نیز تأثیرگذار باشد. به مجلسی نیاز داریم منطبق با شرایط سیاسی موجود، مجلسی آرمان گرا، مجلسی انقلابی، مجلسی برخوردار از طراحی و فکر و برخوردار از روحیه عدالت خواهی، معنویت گرایی و برخوردار از عقلانیت برای برنامه ریزی برای رقم زدن شرایط جدید انقلاب. این موضوع را باید با بررسی شرایط داخلی تدارک کرد. الگویی که باید برای این شرایط تدارک کنیم، لزوماً الگویی نیست که در دوره های قبل و با شرایط دیگر تجربه کرده ایم. هر وضعیتی در انتخابات، شرایط و الگوها و شعارها و رفتارهای خاص خودش را می طلبد. ثوابت آن اصول انقلابند، اصل نظام، اصل انقلاب اسلامی، اصل رهبری، اصل امام است. از این اصول باید حفاظت بشود، اما روش ها، اشخاص، افراد و نوع رفتارهای انتخاباتی آنها می تواند متفاوت باشد. باید راهبرد کلیدی ما این باشد که مجلس نهم را در حداکثر ظرفیت با شیوه های انتخاباتی سالم و مشروع و با جلب نظر مردم و با برگزاری انتخابات با مشارکت بالا، از این عناصر، تکمیل و پر کنیم. این اتفاق باید راهبرد ما باشد. اگر راهبردی غیر از این را دنبال کنیم و بنای خود را بر مطالبات حزبی و گروهی بگذاریم، به تحلیل خودم متهم نمی کنم به انقلاب خیانت کرده و ستم بزرگی را بر مردم روا داشته ایم، آن هم در شرایطی که پس از گذر از یک دوران حساس و سخت، مردم ما آرمان گرایی انقلابی و پایبندی شان را به گفتمان اسلام و انقلاب اثبات کردند و نشان دادند. سند برجسته آن انتخابات ۸۸ است. هزینه کردند و “نه” محکمی به اجماع بیرونی و درونی برای تغییر گفتمان حاکم که گفتمان اسلام و انقلاب بود، گفتند. رهبر معظم انقلاب، این گفتمان را تأیید و امضا کردند و ابراز خرسندی کردند از اینکه چنین تغییر و روحیه پرشتاب و سرشار از روح آرمان گرایانه اسلامی در کشور پدید آمد. از این باید حفاظت کرد. چهارچوب های اصول گرایی می تواند در این جهت، راهبرد اساسی باشد. جامعه مدرسین و جامعه روحانیت، بیانیه ای را به عنوان منشور اصول گرایی دادند، شاخص های خوبی را تعریف کردند. این شاخص ها می توانند در عمل، محقق شوند. باید دنبال تحقق حداکثری این شاخص ها بدون مطالبات گروهی و فردی بود. نکته دومی که داریم، این است که مردم با نظام همراهند، وازده و بی اعتماد نیستند. توده مردم اعتقاد و وفاداری شان را بارها به نظام و انقلاب به اثبات رسانده و برای آنها هزینه کرده اند، ولی حضور آنها در انتخابات منوط به شاخص ها و تابلوهای انتخاباتی است. چه کسانی به میدان می آیند. در انتخابات، نسبت مردم با افراد رقم می خورد، نه با انقلاب. به روح کلی انقلاب توجه لازم دارند، اما برای تصمیم گیری، دنبال آدم هایی می گردند که این آرمان ها را محقق کنند و به آنها بیاید که این آرمان ها را قبول دارند. اگر به کسی این حرف ها و شعارها نیاید، مردم با هوشمندی و زیرکی از آنها عبور می کنند. اگر صحنه انتخابات را از آدم های مصرف شده آدم های شکست خورده و ناکام در پاسخ به این مطالبات پر کنیم، چگونه انتظار داریم که مردم به آنها رأی بدهند. اگر رأی ندادند، این گونه تحلیل کنیم که از انتخابات زده شده اند و اعتمادشان کاهش پیدا کرده است، این یک تهمت بزرگ به ملت است. ما باید برای مردم، فرصت انتخاب بسازیم. فرصت انتخاب یعنی آدم هایی با شاخص های مناسب انقلاب را بیابیم و از آنها حمایت کنیم و از آنها بخواهیم که به صحنه بیایند و مردم هم طبعاً با اعتماد به آنها، مشارکت خوبی خواهند داشت و مجلس را از چهره های مؤثر، آرمان گرا و اصول گرای حقیقی پر خواهند کرد. این کار شدنی است، به شرط اینکه مطالبات حزبی و گروهی کنار گذاشته شود. باید از مطالبات جمعی و غیراسلامی چه قبیله باشد چه حزب، هر دو مطالبات نامشروعی است بگذریم و با این وضعیت می شود طیف های مقابل، اپوزیسیون و معارضینی را که دشمن بخواهد برای ما بچیند، پشت سر بگذاریم. در انتخابات ۸۸ اگر احمدی نژاد در آن اِشِل و در آن شرایط در برابر این موج نایستاده بود، معلوم نبود که چه می شد. آن ویژگی ها و آن کارکرد و آن رفتار به خاطر یک بازیگر ارزشی در صحنه بود که تحرکات دشمن را خنثی کرد. این یک شاخص بسیار مهم است. باید چنین شاخصی وارد صحنه شود. باید آدم هایی با این مبانی و ارزش ها وارد میدان شوند. اگر دعواهای انتخاباتی و حزبی و گروهی و قبیله ای اتفاق افتاد، نیروهای ارزشمند احساس مسئولیت نمی کنند که خود را وارد این دعوا کنند و فرصت طلبانی می آیند که به دنبال کسب قدرت از هر طریقی هستند و اتفاقی می افتد که رهبر معظم انقلاب در کرمانشاه تبیین کردند. دو نوع حرکت تشکلی، قابل تصور است. یکی حرکت گفتمانی که دنبال این است که آرمان ها را ترویج و تبیین کند و فی نفسه دنبال قدرت نیست، اما این ترویج و تبیین و حرکت و دعوت می تواند مردم را به سمت او بیاورد و قدرت را به دست بگیرد. این یک تشکل مستحسن است. حرکت دیگر، حرکت حزبی است که حرکت غالب آن قدرت است که رهبری فرمودند “من این را تأیید نمی کنم، اما مانع شکل گیری آن نیستم”، اگر فضای انتخابات، جنگ قدرت در این بخش ها بشود، فرصت ها از بین خواهند رفت. مبانی رفتاری ما باید این باشد و تحلیل ما از رفتارمان این است. در مقابل، برای فضای داخلی مان چه تاکتیک کاری ای را می توانیم ترسیم و به آن توجه کنیم. این موضوع دیگری است. فرض ما این است که یک جبهه اصلاح طلب وجود دارد که یک بار با خیانت به انقلاب در فتنه ۸۸ آسیب سنگینی خورده است، اما این جریان وجود دارد و در حال سازمان دهی خود است و آرایش می گیرد که وارد انتخابات شود. یک فرض ما این است که یک جبهه اصلاح طلب آرایش انتخاباتی خواهد داشت و در صحنه انتخابات خواهد آمد. این جریان به عنوان یک جبهه اصلاح طلب، آسیب کلی و صددرصد ندیده است بلکه آسیب حزبی دیده. بعضی از احزاب این جریان، مثل جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب و امثال اینها دچار مشکل قانونی شده اند و به عنوان جریان های غیرقانونی اعلام شده اند، اما روحانیون مبارز که هنوز هستند و تشکل آنها آسیب سیستماتیک و تشکیلاتی ندیده است. به علاوه گروه های دیگری هم هستند که در این جبهه، آسیب سازمانی ندیده اند و فرصت حضور و فعالیت در انتخابات را از نظر قانونی برای خودشان حفظ کرده اند. دوم اینکه اینها یک ظرفیت دیگر هم دارند. چهره هایی دارند که چندان در فضای فتنه نسوختند و خاکستری ماندند و این چهره ها امروز هم در نظام جای پا دارند و نظام از مجموعه این عناصر، تصفیه نشده است و مجموعه ای هستند که در نهادهای بالای نظام هم حضور دارند و فعالند، با نظام هم کار می کنند و در عین حال، افکار و اندیشه های آنها متعلق به این جبهه و گفتمان است که ما نگرانی مان از این گفتمان این است که یک گفتمان سکولاریستی است و با غرب همسویی دارد و برای انقلاب، تهدید است. این اشخاص می توانند بدون تعلق به یک جریان حزبی وارد صحنه شوند. نیاز به نام بردن نیست. بعضی از این چهره ها را می توانید لیست کنید و تصور کنید که اینها می توانند در انتخابات بیایند. به علاوه، اصلاح طلبان با توجه به روحیه ضعیف عناصر انتخاباتی می توانند از یک فرصت گزینش جدید فعال شوند و این افراد را می شود از میان داوطلبان مجهول و ناشناخته ای که به صورت منفرد در انتخابات می آیند و کم هم نیستند، شناسایی کرد. این جریان ها می گویند ما از شما حمایت می کنیم و با حمایت آن جریان ها، می شود اینها را به عنوان لیست جریانی که نیروی سازمان یافته حزبی پایِ کار دارد، به شکلی ناگهانی و غیرقابل تصور به مجلس بفرستند. بخشی از این اتفاق در مجلس ششم افتاد و کسانی رأی آوردند که اصلاً تصور نمی شد مردم تهران آنها را بشناسند، ولی ممکن است در تهران و در شهرستان ها با حمایت های مالی گسترده، این اتفاق یارگیری بعد از ثبت نام بیفتد که اینها هیچ شناخته شده نیستند، ولی یک باره در لیستی بعد از انتخابات و در فرصتی که فرصت رأی دادن هست، در میدان ظاهر می شوند. اصلاح طلبان نیاز دارند به حاکمیت برگردند، چون تأثیرگذاری از راه براندازی خشن یا نیمه خشنی که در انتخابات دهم ریاست جمهوری تجربه کردند، جواب نداد و بسیاری از عناصر اینها را دفع کرد. حالا آرایش دیگری خواهند گرفت: آرایش تندرو و کندرو و معتدل و جریان به اصطلاح معتدل، راهی برای ورود در نظام پیدا خواهد کرد. وجود یک فراکسیون قوی اصلاح طلب در مجلس که از نمایندگان شاخص سیاسی مثلاً تهران هم شکل گرفته باشد که تحت فشار مطالبات منطقه ای مردم شان هم نیستند، می تواند برای آنها فرصت بزرگی برای ورود در نظام باشد و از این فرصت غفلت نمی کنند. دارند بازی می کنند تا نرخ حضورشان را در انتخابات، بالا بیاورند. “ما نمی آییم”، “ما هیزم برای داغ کردن تنور انتخابات نخواهیم شد”، “ما ابزار مشارکت بالا نمی شویم”، یعنی اگر ما نیاییم، مشارکت نیست و نظام باید برای اینها سرمایه گذاری کند. به نظرم این جریان را نباید نادیده گرفت. احتمال حضورشان بالاست. با وجود چنین جبهه ای، از این سو چه آرایشی متصور است. طبیعتاً آرایش اصلاح طلبان، آرایش مهمی است. در آنجاست که وحدت همه نیروهای اصول گرا موضوعیت دارد و نباید گذاشت، فضا در برابر ضد انقلاب متشتت و پراکنده باشد. ما در این فضای جدید باید تلاش دوگانه ای را انجام بدهیم، یعنی باید دو تلاش انجام شود. یکی وحدت همه نیروها و دوم همان نکته ای که عرض کردم، یعنی ارائه چهره های شاخصی که معتمد مردم بشوند. مردم فرصت انتخاب داشته باشند و بتوانند با آنها چالش کنند، کما اینکه در انتخابات ریاست جمهوری، اگر احمدی نژاد با ظرفیت هایی که در دولت نهم ایجاد کرد، نمی بود، معلوم نبود بازی انتخابات را چه کسی خواهد برد و چه اتفاقی می افتاد. در انتخابات مجلس دهم، اصول گرایان باید آدم هایی را داشته باشند که زیر سئوال نباشند چه در عرصه فتنه، چه در عرصه کارکردشان در نظام، در ارتباط با ولایت و مردم یعنی واقعاً شاخص های منشور اصول گرایی را داشته باشند، والا اگر با آدم های شکسته شده و آدم های وصله پینه خورده و مصرف شده به صحنه بیاییم، موفق نخواهیم شد چنین معارضه سختی را داشته باشیم. جبهه اصول گرایی باید پوست بیندازد، آدم های نو و آرمان گرا و مقبول را به میدان بیاورد و با ظرفیت های بزرگ، حمایت کند، اگرچه ریش سفیدهای قوم، خودشان را فدا کنند و کنار بروند. باید آنها نظام را بر خودشان ترجیح بدهند. اتفاقی نمی افتد. باید گارد مدیریت کشور را باز و نیروهای جوان را وارد کرد و این، اعتماد و شور می آورد. اتفاق مهمی که در کارکرد دولت نهم افتاد، همین وضعیت بود که از آنجا شروع شد که چهره های جدیدتر را وارد این عرصه کرد. اگر این اتفاق نیفتد، با این وحدت، تهدیدی برای نظام وجود دارد، به خصوص در کلان شهرها و باید به آن توجه جدی کرد. اما فرض دیگر ما این است که اصلاح طلبان به هر دلیلی در انتخابات نیایند و این فرصت نباشد، آن وقت در درون کشور و در داخل جبهه اصول گرایی چه رقابتی صورت خواهد گرفت؟ چه کسی با چه کسی باید رقابت کند تا انتخابات، انتخابات جدی و مؤثری باشد؟ وجود یک جریان اصول گرای جدید، نو و آرمان گرای مطلوب فرصت چنین رقابتی را برای انتخابات فراهم می کند. از این نظر، به اعتقاد من “جبهه پایداری” یک فرصت است و در کنار همه جریان هایی که ۸+۷ با هم منسجم شده اند، جریان نویی است و وجود یک فرصت ذخیره و یک فرصت ارزشی که بتواند در عرصه انتخابات، برای رقابت جدی اصول گرایانه، موج ساز باشد، مهم است. اینجا رأی را در سبد اصول گرایان حفظ می کند، اما اگر این مجموعه در این جریان بسوزد و مصرف بشود، فرض ما در این حالت برای انتخاب چیست؟ در صورتی که اصلاح طلبان به میدان آمده باشند، جبهه پایداری فرصت ائتلاف دارد، اما اگر در دل جریانی که اشکالات و ضعف هایی دارد و همان ضعف ها و اشکالات مقتضی یک حرکت جدید است، از بین برود، مضمحل بشود و مندک بشود، فرصت یک فعالیت نو و امید تازه و جوشش تازه در جامعه از بین می رود. نباید دوستان ما چنین فرصتی را وحدت شکن تلقی کنند. اتفاقاً حرکت آفرین است. مشابه اتفاقی که بلاتشبیه امروز می گویم، چون بعدها واقعیت هایی روشن شدند که دوست نداشتیم آن اتفاقات بیفتند امام در مجلس سوم، خودشان راغب بودند که در جبهه روحانیت، دو حرکت موازی وارد فعالیت های انتخاباتی شوند. جبهه روحانیون مبارز و روحانیت مبارز در این زمان شکل گرفتند و این رقابت را در درون نظام سازمان داد. ما باید تلاش کنیم الگوی مان به گونه ای باشد که رقابت ها در درون نظام جدی باشند و فرصتی داشته باشیم که مردم که قدرت نظام هستند، با امید در صحنه بیایند و انتخابات مؤثری برگزار کنند و پشتوانه نظام شوند و این، با این رقابت ممکن است و اگر مجلس را هم از دست بدهیم، هر جریانی مجلس را به دست بگیرد، به نفع نظام خواهد بود، تهدیدی نخواهد بود. از این فرصت نباید غفلت کرد. وجود یک جریان تازه، اختلاف نیست. امام همان روز همین را فرمودند. اختلاف وقتی است که جنگ قدرت شود و نه ترویج گفتمان ها و ارزش ها. به نظر من از این جهت جبهه پایداری فرصت تازه ای برای انتخابات می سازد و تهدید نیست. فافسحوا یفسح الله لکم جا بدهید تا جریان جدید در کنار جریان اصول گرایی، راه خود را باز کند. جا پیدا می کند و می تواند برای نظام، فعال باشد. حالا ما آمده ایم در انتخابات، به تاکتیک و روش انتخاباتی اصالت داده و انرژی انتخاباتی را معطوف به تخریب نیروهای درون نظام کرده ایم و این اشتباه اساسی است. لزومی ندارد. جبهه پایداری گفتمانی است که مبانی و ارزش هایی دارد که در جای خودش طرح شده است. این جریان در درون نظام و درون انقلاب است و می تواند حرکت بخش عمده ای از مردم و مطالبات عمده ای از مردم را مدیریت و سخنگویی کند. این نباید برای ما تهدید بشود. ما الگوی مشابه ۸+۷ را برای حفظ این نیروها در مجلس هشتم تجربه کردیم. مجلس هشتم تجربه موفقی بود، ولی آن شرایط در مجلس نهم وجود ندارد. در مجلس هشتم، مسئله کلیدی این بود که ظرفیت و اعتبار و قدرت دولت برای جلب رضایت مندی مردم با اصول گرایان پشت هم قرار بگیرد و یک قدرت ملی بسازد. بحث این بود که پتانسیل نیروهایی که فکر و گفتمان احمدی نژاد، شاخص آن بود، بیاید و پشت جریان اصول گرایان بایستد و ۶+۵ آن روز با ترکیب دولت و جبهه اصول گرایان شکل گرفت. امروز این جبهه اصول گرایان، دولت را کنار گذاشته، درحالی که نظرسنجی ها نشان می دهند دولت همچنان از محبوبیت بالایی برخوردار است و طرفداران دولت در نظرسنجی ها رتبه بالایی دارند. جبهه ۸+۷ با معارضه با دولت ممکن است فرصت بزرگی برای طرف مقابل بسازد. ما آن شرایط را نداریم. شرایطمان سخت تر است. در این شرایط، حرکت مدافعان دولت در انتخابات چه خواهد شد. ۸+۷ برای این جریان چه برنامه ای دارد؟ این یک واقعیتی است. اولاً فرصت و قدرت دولت در اختیار آن هاست و ثانیاً این نگرانی وجود دارد که بعضی از اشخاصی که مبانی فکری و گفتمانی آنها با مبانی ارزشی انقلاب و حتی با گفتمان پرچمداری احمدی نژاد در دولت نهم و در انتخابات دهم سازگاری ندارد که موسوم شده است به جریان انحرافی البته جریان نیست، افرادی هستند با انحرافی از نظر مبانی گفتمانی و می توانند از ظرفیت و محبوبیت دولت، برای تأثیرگذاری در انتخابات، حداکثر استفاده را بکنند و اینها تأثیرگذارند و با پرچم مخالفت و معارضه با دولت نمی توان از این تهدید بالقوه، ایمن بود. باید برای این کار تدارک دیگری کرد. در مجلس هفتم تجربه موفق دیگری داشتیم، تجربه کاملاً متفاوت بود. تجربه مجلس هفتم این بود که ما در شرایط عبور از اصلاح طلبان بودیم. اصلاح طلبان با کارکردشان مردم را مأیوس کرده بودند. جدال های قدرت در داخل، مردم را خسته کرده بود. حرفی هم برای گفتن نداشتند. دین و ارزش ها و اعتقادات و خیلی چیزهای مردم را به بازی گرفته بودند. آنها پروژه خروج از حاکمیت را کلید زدند. طیف مقابل به عنوان جریان راست معروف و به صورت سنتی بود، جاذبه مقابله با این جریان را نداشت و آرایش انتخاباتی جدیدی شکل گرفت به نام آبادگران و از ظرفیت تازه ای استفاده شد. چهره های شاخص آن روز به صحنه نیامدند و به پشت صحنه رفتند. پوست انداختند. آدم های نویی آمدند و مردم مجلس هفتم را تحویل اصول گرایان دادند. تجربه هفتم با هشتم و نهم متفاوت بود. ما باید آرایشی متناسب با این جریان داشته باشیم. تمام کردن همه مسائل که ۸+۷ همه کار است و اگر با این مسئله گفتگویی داشته باشیم که بتوانیم الگوی رفتاری را متناسب با شرایطی که هنوز هم دقیق نیست ما هنوز دو سه ماه وقت داریم و بالاخره به تدریج وضعیت روشن تر خواهد شد می توانیم از این فرصت ها استفاده کنیم. بحثم را جمع کنم. ما باید اساس کارمان را بر این مبنا بگذاریم که اگر بناست معارضین، اصلاح طلبان و مخالفان نظام به صحنه بیایند، باید از ظرفیت های نرم برای جذب آرای واقعی مردم استفاده کنیم و متشکل وارد شویم و حداکثر تلاش برای پر کردن مجلس از نیروهای اصول گرا را بکنیم و در شرایطی که جبهه داخلی، فرصت رقابت داشته باشد و آن طرف ها نیایند، ما باید آرایش داخل را به گونه ای رقم بزنیم که انتخابات، جدی باشد و باز فرصتی باشد که مردم مجال انتخاب بین اصول گرایان را داشته باشند. همه تخم مرغ ها را در سبد یک جریان گذاشتن، فرصت انتخاب را می سوزاند و این آسیب می زند. ما با این روش و فشار و ایستادگی بر مسیر گفتمان اسلام ناب، ارزش هایی که رهبری مطالبه می کنند که عدالتخواهی، خدمت رسانی صادقانه و مخلصانه و ایستادگی در برابر تهدیدها و مطالبات نامشروع بیگانگان است، حرکت کنیم و ان شاءالله اگر با اخلاص حرکت کنیم، خداوند با ما خواهد بود. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.