بر اساس آموزه های قرآن وحدت با هر کس و گروهی جایز نیست…

هر اجتماع منسجمی اگر برای رسیدن به هدفهای بزرگ صورت بپذیرد به آن حالت، وحدت متعالی گفته می شود. تاکید بر آرمان های امام و هدف قرار دادن آنها در تعریف وحدت جایگاه خاص خودش را دارد و یک رکن اساسی است، چون وحدت به صورت مطلق امر مقبولی نیست، بعضی از وحدت ها مسموم است. وقتی که انسجام و ثبات برای رسیدن به اهداف متعالی باشد این وحدت یک وحدت خوب آرمانی است. در صورتی که افراد و تشکل ها برای رسیدن به هدفهای الهی با هم هماهنگ شوند و ارتباط برقرار کنند، اختلاف ها را کنار بگذارند، این وحدت وحدتی است که مورد توجه خداوند قرار می گیرد و خداوند هم این وحدت را محکم تر کرده و از آن حمایت می کند همان طور که در گفته های متشرعین هم آمده و از آموزه های دینی ما نیز هست که ید الله مع الجماعه . اساسا آموزه های دینی ما به وحدت و انسجام و هماهنگی بین افراد و تشکل ها توصیه می کند و آن را با ارزش می داند؛ هنگامی که ارزش مدار باشد. وحدت ارزش مدار وحدت مطلوب است. وحدت آرمان گرا و آرمان محور آن وحدت مطلوب و قیمتی است. به همین جهت ما هم معتقدیم هر جا وحدت با محوریت ارزش ها و دوری از ضد ارزش ها باشد این وحدت، وحدت بسیار مبارک و میمونی است که از آن به وحدت تولایی و تبرایی تعبیر می کنیم. زمانی که عناصر و اعضای تشکیل دهنده یک وحدت آرمان ها را فراموش کنند، دیگر این موضوع نیاز به اعلام ندارد؛مثل همین وحدتی که به اصرار و اجبار می خواهند به وجود بیاورند “کسانی که خود به خود از دایره وحدت به واسطه عملکرد ناصواب و سکوت زیانبار خود جدا شده اند. دیگر در دایره وحدت وجود ندارند چون مسیر خود را تغییر داده اند آن چیزی که وحدت را متجلی می کند و منسجم می کند، آن هدف آرمانی مشترک است که در بین نیروهای مومن، ارزش های خوب دینی است و کسی که این اهداف و ارزش های دینی را فراموش کند، در واقع خود به خود از مسیر وحدت خارج شده است و لو با نام و با عنوان بگوید که من خواستار وحدت و در مسیر آن هستم.که دروغی بیش نیست.چون عملکرد او نشان داده که در این مسیر گام بر نداشته و در آینده هم گام بر نمی دارد بلکه ممکن است صد راه نیز شود یا مسیر را به بیراهه بکشاند آیت الله مصباح فرموده اند: وحدت ارزش مطلق نیست بلکه ابزاری برای پیشرفت بهتر است این فرمایش دارای سند دینی است و با مراجعه به آموزه های دینی می توان به تفسیر آن پرداخت و هم در تاریخ ۳۰ساله انقلاب با استناد به الگوی رفتاری حضرت امام(ره) می توان آن را تفسیر کرد. به این معنا که شما وقتی که به آموزه های خوب مکتب اسلام یا آیات متعالی قرآن مراجعه می کنید، می بینید قرآن کریم هشدار می دهد که حواس تان را جمع کنید ای مسلمانان با کفار و مشرکین مودّت نورزید؛ قرآن کریم به صراحت از نزدیکی تشکیلاتی و فکری و هماهنگی با کفار و منافقین حتی در بعضی از روابط به ظاهر مسالمت آمیز اجتماعی نهی کرده است. حال چگونه است که عده ای می خواهند جبهه پایداری با انها وحدت کند؟ در واقع اسلام قائل به یک مرز بندی مشخص با کفار است در اینجا برای ما مشخص می شود که وحدت و ارتباط با هر کسی، با هر فکری و با هر عقیده ای آن وحدت مورد نظر اسلام نیست. هم پیش از انقلاب اسلامی و هم بعد از انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) که در واقع درس آموخته پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) بودند در برابر اصرار بعضی از نزدیکان که از روی ناآگاهی و عدم شناخت کامل به امام اصرار می کردند که شما منافقین را به عنوان نیروهای انقلابی بپذیرید. امام با مطالعه آثار اینها متوجه شده بودند که در اینها انحرافات عمیق وجود دارد و هیچ موقع امام اینها را به عنوان اجزای اصلی محرک مردمی انقلاب نپذیرفتند. ممکن بود آن زمان بعضی ها با ذهن ناقص خود این طور تصور کنند که امام معتقد نیستند که تمام عناصر معتقد براندازی شاه با هم ید واحده شوند و انسجام پیدا کنند. بله امام معتقد به این نبودند چرا؟ چون وحدت با آنان را مضر انقلاب در کوتاه مدت و دراز مدت می دانستند.که بعدها به همه اثبات شد که امام با درایت خود خوب انقلاب را حفظ کردند پس این گونه نیست که وحدت فی نفسه یک ارزش مطلق باشد وحدت تا آن جایی مفید و مثبت است که ابزاری سالم و قوی باشد برای رسیدن به آرمان های الهی. اما همین که ما می بینیم بعضی از عناصر که ادعای وحدت دارند اینها نمی خواهند برای رسیدن به آرمان ها انقلاب اسلامی را یاری کنند بلکه به نحوی در انحراف از این آرمان ها قرار دارند، ما آنجا باید حواسمان باشد که وحدت یک ضد ارزش و یک آسیب می شود. لذا فرمایشات آیت الله مصباح ناظر به همین واقعیت هست. جبهه پایداری در دفاع از انقلاب اسلامی و آرمان های آن در تمام مقاطع چه در انتخابات و چه در مقاطع دیگر حاضر خواهد شد.و ایده ای نو را ترویج خواهد کرد تشکیل جبهه پایداری می تواند به انسجام نیروهای اصول گرا و رفع خلاءهای موجود بیشتر کمک کند و حرکتی است در جهت وحدت بیشتر و انسجام بیشتر نیروهای اصول گرا و تقویت وحدت نیروهای اصول گرا. نیروهایی که دیگر نمی خواهند بر سر آرمانهای اصیل انقلاب با کسانی معامله کنند یا از انها کوتاه بیایند. نیروهایی که سعی دارند اشتباهات گذشته را اصلاح کنند و برای منافع باندی و حزبی زود گذر با عالیجنابان بر سر آرمانها و اهداف اصیل انقلاب معامله نکنند.که انشاءا…با شناختی که از این عزیزان داریم اینگونه خواهد شد. امیر رضا آل حبیب