حیدر رحیم پور ازغدی: درود باد بر آتش نشانان جمهوری اسلامی و بخشش و بخشایش پروردگار و ستایش مردم، برای همیشه گوارای آنان باد و بهشت جاودان، نوش جانشان. من باور دارم که در درازای تاریخ و پهنای جغرافیا دیده نشده آتش افروزی در ساختمانی به این بزرگی و بلندی با آن همه فروشگاه و فروشنده و صدها خریدار در شبانه وروز رخ دهد اما آتش نشانان چندین برابر مغازه داران و مردم عادی بسوزند و جان دهند و زیر آوار بمانند. ساختمانی که یهودیان صهیونیست آن را در سال ۱۳۴۱ بنا کرده بودند تا دروازه ای برای ورود شهر مدرن به ایران باشد و به بازار فروش خود رونق بخشند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی مصادره شد، اما نکبتش دامن گیر گشت و خشت بدسگالش در دوران ما چنین زیانی را آفرید. با این همه بر مردم جهان آشکار شد که جمهوری اسلامی در لحظۀ خطر، چه نیروهای غیور و عزیزی را پرورش داده است، شهادت خواهانی که از خودخواهی رسته اند و به هنگام خطر، باکی از فداکاری و جان فشانی ندارند. ای تاریخ! تو گواهی بده که تا به امروز هرگز دیده نشده که در چنان حادثه سوزناکی و در ساختمانی این چنین انبوه از مردم، تعداد شهدای آتش نشان چند برابر فروشندگان و خریداران و مردم در آمدوشد باشد. خدایشان آنان را در جوار خود و بر سر سفرۀ رحمتش پذیرا باشد. بهشت برین و نعمت های سرشارش روزیشان باد. به خدا سوگند خانواده هایشان باید به جای اشک ریختن و آه کشیدن از فراقشان در این چند روزۀ دنیا، به شکر و ستایش پروردگار بپردازند؛ چرا که بهشت را شوهران و پدران و فرزندانشان برایشان به دست آوردند؛ زیرا روایت است که فردا به موازات انبیا و علما به شهیدان نیز گفته می شود شفاعت کنید و مردمتان را به بهشت بخوانید و آن وقت، عزیزان شهید تان، نخستین کسانی را که به بهشت فراخوانند، خانواده هایشان می باشند. آیا این رواست که خانواده و خاندان شهدا برای این که چند سالی در این دنیای پر از زرق و برق کنار هم نیستند، اشک ماتم بریزند یا سزاوار است شاد باشند که کسی در راه خدمت به خلق از دنیای اندک و زودگذر رخت بسته و چند روزی آنان را تنها گذاشته اما در جهان ابدی شفاعتشان خواهد کرد و برای همیشه به هرگونه نعمتی که می خواهند، دست می یابند؟ سوگند به خدا کسی که این ها را می نویسد خود، پدر شهید است و سوگند دیگرم این که من و همسرم تاکنون حتی یک قطره اشک برای شهادت پارۀ تنمان نریختیم، زیرا باور داریم بزرگترین ذخیره و سرمایۀ زندگی ابدی ما دو نفر، با همۀ نعمت ها و فرزندان صالحی که داریم، همان جوان شهیدی است که پس از مرگمان در لحظه به سراغ مان می آید و ما را با خویش به بهشت می برد و بار دیگر سوگند یاد می کنم که شمایان همین که عمر چند ساله و زودگذرتان به پایان برسد و از این جهان رخت بربندید، خود را در آغوش شهیدتان می بینید و لحظه ای پس از آن در بهشت گوارا؛ پس استوار باشید و راست قامت و سرافراز.