مذاکره در عین الاسد

ایران، بامداد امروز در “عین الاسد” با آمریکا چه کرد؟ آمریکایی ها برای حفظ آبرو ادعا می کنند تلفاتی به آنها وارد نشده. بسیار خوب! چرا همین حالا گزارشگران سی ان ان و فاکس نیوز ( ونه دیگران) را داخل این پایگاه نظامی نمی برند تا فضای گل و بلبل آن را به نمایش بگذارند؟

بالاخره انبوه جنازه ها بیرون می آید و معلوم می شود تعداد تلفات، ۸۰ نفر است یا بیشتر. (دهها بالگردی که از صبح از این پایگاه بلند شده اند، بار گوجه و خیار که با خود نمی برند!) اما اتفاق مهم تر این است که عملیاتی ترین و جنگی ترین پایگاه نظامی آمریکا، بدون هیچ سپر دفاعی بازدارنده ای شخم خورده است.

چند سال قبل وقتی موشک های ایران رونمایی شد، آمریکایی ها و انگلیسی ها و صهیونیست ها گفتند “فتوشاپ” است. اما ایران دیشب نشان داد هم موشک های نقطه زنی دارد که هیچ سپر موشکی جلودار آن نیست؛ و هم اراده قاطع و آمیخته به خشمی که موشک ها را به قلب به امن ترین پایگاه های آمریکا بکوبد.

این اراده انقلابی است که هم موشک های فوق مدرن ساخت و هم بر گوش دشمن گستاخ نواخت. دولت وحشت زده آمریکا طی روز های گذشته چه قدر واسطه فرستاد تا شاید دست و دل ایران بلرزد و از انتقام منصرف شود.

آمریکا دیشب فقط، چیزی را نوبر کرد که طعم گزنده آن را نچشیده بود. این اما، نه همه توانمندی ایران است که هنوز در شهرهای موشکی خود را نگشوده، و نه همه انتقامی که باید از آمریکا گرفته شود.

ایران فقط سیلی اول را زده، اما همین دست گرمی ، رسانه ها و سیاستمداران و فرماندهان آمریکایی را به شدت به هم ریخته است.

آنها می دانند که ظرف ۲۰ سال گذشته با وجود ۷ تریلیون دلار هزینه، نتوانسته اند هیچ جنگی را در افغانستان و عراق و سوریه و لبنان و فلسطین به سرانجام برسانند و حال آن که طرف آن جنگ ها، به مراتب ضعیف تر و کم امکانات تر از ایران بوده اند.

حماقت اخیر تیم ترامپ موجب شد خط قرمز حیثیتی و بازدارنده آمریکا در ۷۵ ساله پس از جنگ جهانی دوم شکسته شود و اگر ریسک بیشتری بکنند، حتما برای دولت او که با وعده کاستن از هزینه های نظامی در خاورمیانه پیروز شد، پیامد غیر قابل جبران تری به همراه خواهد داشت.

ایران با چند سال تاخیر، اقدام به تلافی خباثت ها کرد. آمریکایی ها سالهاست که جنگ را با پوشش های مختلف آغاز کرده اند و ما نجابت نشان داده ایم. از جنایت های دوره بوش و اوباما که بگذریم، اردیبهشت پارسال وقتی ترامپ توافق را زیر پا گذاشت و به تحریم و جنگ اقتصادی همت گماشت و کار را به تروریستی خواندن سپاه و ممانعت از فروش نفت ایران رساند، ما باید به وعده “امنیت فروش نفت برای همه، و ناامنی آن هم برای همه” عمل می کردیم.

اگر به منطق ضربه در برابر ضربه همت می کردیم و فریب بازی تعامل و مذاکره -با وجود کارشکنی و فشار- را نمی خوردیم، و اگر برخی سیاسیون ما در قول و فعل وانمود نمی کردند “دوره موشک سپری شده و عصر مذاکره است”، دشمن جرئت نمی کرد جنایت تروریستی اخیر را مرتکب شود.

آنها با تصور این که دولت ما واکنشِ در خور نشان نمی دهد، بسیاری از جنایت ها و کارشکنی های تعبیه شده در نقشه جنگی خود را مرتکب شدند و پیش آمدند تا به ترور قهرمان ملی ما رسیدند.

پیغام سیلی موشکی دیشب این است که دوران خویشتنداری و مماشات به سر آمده و آتشفشان خشم انقلابی ایران در حال فوران است. این تنها زبانی است که آمریکا می فهمد.