چگونه گفتمان مقاومت در حال غلبه بر گفتمان سازش است؟

علی جعفری*: در انتخابات سال ۹۲ غلبه ی گفتمانی به نفع جریان سازش و مذاکره با آمریکا بود، تا جایی که رقبای اصولگرای حسن روحانی نیز برای پیروزی در نتخابات سعی می کردند بر اساس شاخص های گفتمان سازش با مردم ارتباط برقرار کنند، یا حداقل به گونه ای موضع گیری کنند که کمترین مخالفت با گفتمان سازش را داشته باشند.

در مناظره های انتخاباتی سال ۹۲ محسن رضایی می گفت: «برخی فقط شعار مقاومت می دهند، مقاومت کنیم اما مردم گرسنه بمانند؟». قالیباف ادعا می کرد که اگر درست مذاکره می کردیم می توانستیم مشکلات را حل کنیم و در نهایت هم علی اکبرولایتی به عنوان مشاور امور بین الملل رهبری و اصلی ترین منتقد گفتمان مقاومت، حتی بیشتر از روحانی و عارف به سعید جلیلی تاخت و جلیلی را متهم کرد که مذاکرات را با کلاس فلسفه اشتباه گرفته است.

نهایتا اینگونه موضع گیری های و اشتباه خواندن راه طی شده در پرونده ی هسته ای، باعث ایجاد تردید در بین مردم و رای آوری روحانی شد.

در قضیه برجام نیز بسیاری از اصولگرایان و رقبای سیاسی روحانی، برای پیروزی در انتخابات مجلس یا از برجام حمایت کردند و یا اینکه در مقابل آن سکوت کردند. استدلال آنها این بود که برجام مورد تایید مردم است و اگر ما با آن مخالفت جدی کنیم در انتخابات مجلس دهم شکست خواهیم خورد. به همین خاطر سیل تبریک ها و تحسین های چهره های سیاسی و نظامی اصولگرا به راه افتاد.

اما رهبر فرزانه انقلاب از همان آغاز مذاکرات به رغم بدبینی و اعتقاد به فریب کاری آمریکا فرمودند با مذاکره موافقت می کنند چرا که «این تجربه ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد».

امروز که ظرفیت و تجربه ی تاریخی ملت به حدی رسیده که می تواند خسارت بار بودن توافق و سازش با آمریکا را بفهمد و در صحنه ی زندگی اقتصادی و اجتماعی خود لمس کند، علی اکبر ولایتی که برجام را به تیم مذاکره کننده تبریک گفته بود، توافق هسته ای را ترکمنچای می خواند و حسن روحانی ضمن تکرار حرفهای سال ۹۲ سعید جلیلی می گوید: «امروز مذاکره با آمریکا معنایی جز تسلیم و پایان دستاوردهای ملت ایران ندارد».

جملات انقلابی روحانی گرچه مصرف تبلیغاتی دارد و برای فریب افکار نیروهای انقلابی است. اما نشان داد که ۵ سال تلاش گفتمانی جریان حامی مقاومت در اقناع افکار عمومی نتیجه داده است. تا جایی که عامل اصلی پروژه سازش با آمریکا برای ماندن در قدرت هم که شده می گوید راهی جز مقاومت در برابر قلدری های آمریکا وجود ندارد.

معنی گفتمان سازی هم چیزی غیر از این نیست. یعنی فهم و پذیرش عمومی به حدی برسد که حتی مهم ترین رقیب سیاسی شما، مجبور شود پس از ۵ سال، کلیدواژه های اصلی گفتمان شما را تکرار کند. موضع گیری های انقلابی روحانی و تکرار حرف های سال ۹۲ سعیدجلیلی با هر نیتی که باشد یک نکته ی مهم دارد و آن غلبه ی گفتمان مقاومت بر گفتمان سازش است.

اما همانگونه که در انتخابات ۹۲ مردم به حسن روحانی به عنوان نماینده ی اصلی گفتمان سازش اعتماد کردند و نسخه های بدلی کمترین آراء را کسب کردند؛ در آینده نیز اگر مردم بخواهند به گفتمان مقاومت اعتماد کنند، قطعا به جای نسخه های بدلی و ابن الوقت های اصولگرا، به نمایندگان و شاخص های گفتمان مقاومت اعتماد خواهند کرد.

* دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی