ماجرای دولتی که تکریم می فروشد و تحقیر می خرد!

حسین شریعتمداری: ۱- کمتر از ۷۲ ساعت – یعنی فقط سه روز – پس از پایان سفر پرآب و رنگ نخست وزیر سوئد و هیئت بلندپایه همراه وی به ایران که با استقبال نزدیک به ذوق زدگی مسئولان کشورمان همراه بود، نماینده دولت سوئد در سازمان ملل متحد با ارائه پیشنهاد قطعنامه ای علیه جمهوری اسلامی ایران به اعتماد و اطمینان دولتمردان ایران پاسخ داد! به گزارش رجانیوز به نقل از کیهان دیروز نماینده دولت سوئد در سازمان ملل طی نطق کوتاهی از تصمیم دولت متبوع خویش برای صدور این قطعنامه خبر داد و از کشورهای عضو درخواست کرد تا در جلسه ای که روز دهم مارس – ۲۰ اسفندماه سال جاری – برای تهیه پیش نویس این قطعنامه تشکیل می شود، حضور یابند. متن نطق نماینده دولت سوئد در سازمان ملل اینگونه است؛ «سوئد به عنوان عضو مرکزیت سازمان ملل متحد قطعنامه ای علیه نقض حقوق بشر در ایران تهیه کرده و تقدیم می دارد. هدف ما تهیه یک متن به منظور تمدید حکم کلی حقوق بشری علیه ایران برای یک سال آینده است. همین جا از همه کشورهای عضو دعوت می کنم تا در جلسه مشورتی که روز دهم مارس برای تهیه پیش نویس این قطعنامه تشکیل می شود، شرکت کنند»! سفر هیئت بلندپایه سوئدی با ریاست نخست وزیر این کشور به ایران در حالی صورت گرفت که مسئولان اجرایی کشورمان با آب و تاب فراوان از این سفر یاد می کردند و اصرار داشتند حضور این هیئت اروپایی را یکی از دستاوردهای برجام و در جهت مقابله با تحریم ها معرفی کنند. تا آنجا که آقای روحانی، رئیس جمهور محترم در صفحه توئیت خود به دو زبان فارسی و انگلیسی نوشت «ایران و سوئد مصمم به بازگرداندن سطح همکاری به قبل از تحریم ها و بهره گیری از ظرفیت های اقتصادی نزدیکتر به ویژه صندوق تضمین صادرات و روابط بانکی هستند.» توئیت آقای دکتر روحانی در حالی بود که روز ۲۵ بهمن وقتی هیئت سوئدی از کارخانه مونتاژ قطعات کامیون ها و اتوبوس های اسکانیا بازدید می کرد، «هنریکسون» مدیر اجرایی اسکانیا به خبرگزاری سوئد گفته بود «تجارت با ایران همچنان در ریسک و خطر جدی است چرا که تحریم های آمریکا علیه ایران همچنان باقی مانده است، اکثر بانک ها ترجیح می دهند با ایران مبادلات بانکی نداشته باشند». ۲- روز ۱۸ بهمن ماه جاری تیتر اول روزنامه کیهان را به گزارشی با عنوان «اخم آمریکا، لبخند اروپا، تکرار بازی پلیس خوب و پلیس بد» اختصاص دادیم و با استناد به مواضع و عملکرد کشورهای اروپایی علیه ایران اسلامی و همراهی و همخوانی کامل آنها با آمریکا از نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون و مخصوصا دو دهه اخیر، نتیجه گرفته بودیم که وقتی پای خصومت و مقابله با جمهوری اسلامی ایران در میان است آمریکا و اروپا با یکدیگر تفاوت چندانی ندارند و به اظهارنظرها و اسناد رسما منتشر شده از سوی مقامات اروپایی اشاره کرده بودیم که نشان می داد، در عرصه مقابله با ایران اسلامی، اروپا و آمریکا به بازی «پلیس خوب و پلیس بد» روی آورده اند و گلایه کرده بودیم چرا « در حالی که با روی کار آمدن ترامپ، کاخ سفید دست چدنی خود را از دستکش مخملین بیرون آورده و عمق دشمنی خود با انقلاب اسلامی و نظام برخاسته از آن را آشکار کرده است، عده ای در داخل کشور با ساده لوحی آمیخته به وادادگی، راه مقابله با ترامپ دیوانه را در رویکرد به اروپا جست وجو می کنند»؟! همه شواهد موجود اما حکایت از آن دارند که دولت محترم در چنبره بازی فریبنده «پلیس خوب و پلیس بد» که آمریکا و اروپا بازیگران اصلی آن هستند و در پس معرکه با یکدیگر در اتحاد کامل به سر می برند، گرفتار شده است و این در حالی است که آقای دکتر روحانی ۴ سال قبل و در جریان تبلیغات انتخاباتی درباره نسبت آمریکا و اروپا به همین نکته اشاره کرده و طی سخنانی در دانشگاه صنعتی شریف گفته بود؛ «بنده معتقدم مذاکره با آمریکا راحت تر از مذاکره با اروپاست»! و در توضیح دیدگاه خود از وابستگی اروپا به آمریکا سخن به میان آورده و تاکید کرده بود «اروپایی ها به دنبال آقا اجازه از آمریکا هستند… آمریکایی ها کدخدای ده هستند. با کدخدا بستن راحت تر است»! اکنون جای این پرسش است که اگر جناب رئیس جمهور محترم کماکان بر نظر قبلی خود تاکید دارند و معتقدند اروپایی ها بدون اجازه آمریکا آب نمی خورند؟ چرا باید تجربه شکست خورده و نه فقط ناکام بلکه خسارت آفرین مذاکرات هسته ای با آمریکا را در پیوند با اروپا تکرار کرد؟! بدیهی است که صرف رابطه با اروپا مورد نظر نیست، بلکه وادادگی، اعتماد بی جا و مهم تر از آن، نادیده گرفتن توان و ظرفیت های خودی در رویکرد به کشورهای اروپایی است که خسارت آفرین است و متاسفانه دولت محترم حاضر نیست از این رویکرد دست بکشد. تحویل گرفتن هیئت سوئدی در سطحی بسیار فراتر از روال جاری و تعریف شده دیپلماتیک تا آنجا که برخی از توافقنامه ها در میهمانی خانه سفیر سوئد – بخوانید کوکتل پارتی سفیر سوئد – به امضاء رسیده است، نگران کننده و تحقیر آمیز است، نیست؟! به موارد زیر توجه کنید! ۳- چندماه قبل، ریچارد «هاویت» – تهیه کننده سند راهبردی اتحادیه اروپا درباره روابط با ایران – گفته بود «توافق هسته ای یک نقطه عطف بود، هر چند که همه مشکلات ما با ایران درباره اسرائیل، دموکراسی و حقوق بشر حل نشده است ما باید دفتر نمایندگی اتحادیه اروپا را در تهران افتتاح کنیم و گفت وگو درباره حقوق بشر در ایران را از سر بگیریم. پیشرفت واقعی در زمینه حقوق بشر امکان پذیر است. نیروهایی در داخل ایران، در حال اعمال فشار بر حاکمیت هستند و ما امیدواریم گزارش ما نیز باعث پیشرفت در این زمینه شود… اکنون اروپا در ایران نفوذ دارد ولی آمریکا از این نفوذ برخوردار نیست. ما می خواهیم از این اهرم استفاده کنیم و به جنگ در سوریه و یمن پایان دهیم و به سوی ساختار جدید امنیتی در خاورمیانه حرکت کنیم.» آیا این اظهارنظر رسمی از سوی یکی از عالی رتبه ترین مقامات اتحادیه اروپا علیه کشورمان تحقیر آمیز نیست؟! قبل از سفر وزیرخارجه فرانسه به ایران، سخنگوی وزارت خارجه این کشور در اظهارنظری مداخله جویانه می گوید: «توسعه مناسبات تجاری با ایران جایگاه اصلاح طلبان و میانه روها – بخوانید وادادگان – را تقویت خواهد کرد»! آیا دولت محترم که داعیه حفظ و حراست از عزت ایران اسلامی و شخصیت مردم این مرز و بوم را دارد، نباید در مقابل اظهارات مداخله جویانه دولت فرانسه کمترین واکنشی از خود نشان بدهد؟! که نداد! «نادال» به گزارش رویترز، در ادامه می گوید «ما خواهان قدرتمند کردن اصلاح طلبان و میانه روها هستیم تا به مردم ایران نشان بدهیم توافق هسته ای برایشان فایده داشته است و تندروها نتوانند بگویند اصلاح طلبان هیچ استفاده ای از برجام عاید کشور نکرده اند»! اروپایی ها نیز مانند آمریکایی ها بارها تاکید کرده اند که منظورشان از «تندروها» همان توده های وفادار به اسلام و انقلاب است و کاش زبان دولت اعتدال! به حرکت می آمد و اهانت آشکار اروپایی ها علیه مردم وفادار به اسلام و انقلاب – یعنی همان ها که همین چند روز پیش در سالروز پیروزی انقلاب با حضور چند ده میلیونی بر وفاداری خود به اسلام و انقلاب تاکید ورزیدند – را پاسخ می گفت، که نگفت. چرا…؟! بازهم بخوانید؛ در ضیافت شام «ژان مارک آیرو» وزیرخارجه فرانسه در تهران، یکی از تجار فرانسوی از او می پرسد «جناب وزیر، چرا این سفر دقیقا در روزی انجام می شود که فرانسه همراه انگلیس و آمریکا در خلیج فارس و در نزدیکی آبهای ایران مانور نظامی که پیام های خاصی دارد، برگزار می کند؟ آیا فکر نمی کنید این مسئله روی روابط تجاری ما با ایران تأثیر بگذارد و نتوانیم قرارداد خاصی منعقد کنیم؟ آیا شما از واکنش مقامات ایرانی نگران نیستید»؟! تصور می کنید جواب وزیرخارجه فرانسه به این پرسش تاجر هموطن خود چه بوده است؟! بخوانید! وزیرخارجه فرانسه در پاسخ می گوید؛ «خیر، بنده هیچ نگرانی نسبت به موفقیت آمیز بودن این سفر ندارم، مقامات ایرانی در هیچیک از جلسات مقدماتی به این مسئله اعتراض نکرده اند»! حالا بعد از یک آفرین بلند! به غیرت دینی و ملی دولتمردان کشورمان به ادامه پاسخ وزیرخارجه فرانسه توجه کنید! با کمال وقاحت دولت – و ملت – ایران را تحقیر کرده و می گوید؛ «دولت ایران به این سفرها احتیاج دارد و مطمئن هستم که هیچ اعتراضی نخواهیم شنید»! و با کمال تأسف باید گفت که هویت برخی از دولتمردان کشورمان را خوب شناخته بود و از جانب آنها در مقابل این تحقیر هیچ اعتراضی دریافت نکرد! دراین باره، بازهم بخوانید! روز دوشنبه ۲۵ بهمن ماه خانم «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که در شورای آتلانتیک شرکت کرده بود، می گوید؛ «ما نیز همراه آمریکا نسبت به ایران نگرانی های مشترکی داریم و به عنوان کشورهای اروپایی تحریم های خود علیه ایران را درباره موضوعات غیرهسته ای پابرجا نگاه می داریم» و تاکید می کند که؛ « در برخی از موارد تحریم های ما علیه ایران شدیدتر از تحریم های آمریکا نیز خواهد بود»! «مایکل پریجنت» کارشناس ارشد موسسه هادسون و افسر اطلاعاتی آمریکا در مصاحبه ای به خبرنگاران اطمینان می دهد که «کشورهای اروپایی تاکید کرده اند تا وقتی ایالات متحده آمریکا اجازه ندهد به شبکه بانکی آمریکا دسترسی پیدا کنند، حاضر به تعامل اقتصادی با ایران نخواهند بود»! و دهها نمونه دیگر از این دست که نشان می دهد دولت محترم بعد از امتیازهای نقدی که به آمریکا داد و در مقابل، فقط وعده های نسیه گرفت، امروزه همان فرمول – بخوانید برجام ۲ – را در رویکرد به اروپا، دنبال می کند و این دفعه «تکریم» می کند و «تحقیر»! می گیرد! و این همه در حالی است که آمریکا و متحدان اروپایی و دنباله های منطقه ای آنها از اقتدار ایران اسلامی کابوس می بینند و غرب آسیا چند سالی است که به ویترین شکست های خفت بار آنان در مقابل ایران اسلامی تبدیل شده است… و این قصه سر دراز دارد.