منتقدان این بار “پلیس مخفی” شدند!

رئیس دولت یازدهم صبح امروز در حالی برای افتتاح بیست و یکمین دوره ی نمایشگاه مطبوعات و رسانه ها به مصلای تهران رفت که تحریم این نمایشگاه توسط رسانه های اصلی و معتبر کشور، در اعتراض به فشار روزافزون دولت بر رسانه های مستقل، سایه ی سنگینی بر سر آن انداخته بود. شاید همین عدم حضور منتقدین، اصلی ترین عاملی بود که روحانی را ترغیب به حضور در مصلا می کرد. جایی که او می توانست بدون هراس از وجود صدای مخالف و آسوده خاطر از بودن در میان «خودی ها»، به تاخت و تاز علیه منتقدانش بپردازد. رئیس دولت یازدهم که دولتش رکورد توقیف چندین نشریه ی منتقد و دادگاهی کردن تعدادی دیگر تنها در عرض دو سال را در کارنامه دارد؛ طی سخنانی از توقیف مطبوعات نالیده و گفت: “تعطیل و توقیف باید آخرین کلمات در برخورد با رسانه باشد.” وی در بخش دیگری از سخنانش از آنچه «جوانمرگ» شدن روزنامه ها می نامید، گلایه کرده و گفت: “رسانه ای هنوز متولد نشده بال و پر نگشوده خود را به خوبی معرفی نکرده به دلایل واهی دچار تاخت و تاز دیگران قرار می گیرد.” شاید مصداق سخنان روحانی درمورد رسانه ی جوانی که مورد تاخت و تاز قرار می گیرد؛ روزنامه ی «وطن امروز» و هفته نامه ی «۹ دی» باشد که اوایل ماه جاری، با نظر هیأت نظارت بر مطبوعات وزارت ارشاد، به دادگاه ارجاع داده شدند تا دیگر صدای خود را علیه دولت روحانی بلند نکنند. اگرچه سخن در باب شعارهای امروز رئیس جمهور زیاد است اما بی شک بحث انگیزترین بخش گفته های او برچسب زنی جدیدش به منتقدان سیاست های دولت است. روحانی در شرایطی که تا چند دقیقه پیش خود را در جایگاه یک حامی مطبوعات نشانده و چهره ی آزادی خواهانه ای به خود گرفته بود، به یک باره و به روال اغلب سخنرانی های صبحگاهی اش هوای پرخاشگری و تاخت و تاز به منتقدان کرده و رسانه های غیر هم سو با خود را «پلیس مخفی» خواند تا نشان دهد که تحریم اعتراضی نمایشگاه مطبوعات از سوی این رسانه ها اثر خود را گذاشته و رئیس دولت را سخت برآشفته است. سخنرانی های پرخاش جویانه ی روحانی در مراسم های صبحگاهی اما مسبوق به سابقه است. تفاوت لحن رئیس دولت در سخنرانی های صبح و بعد از ظهرش آنقدر فاحش است که روزنامه ی وطن امروز چندی پیش در گزارشی با عنوان «بعد از ظهرهای آرام» به کنکاش در آن پرداخت. این روزنامه با بررسی سخنرانی های روحانی طی سال های ۹۲ و ۹۳ به نتایج جالب و حیرت آوری دست یافته بود. طبق این پژوهش تقریبا تمامی اظهارات جنجالی رئیس جمهور که در آن منتقدان آماج انواع و اقسام اتهامات و تهاجمات قرار گرفته اند در سخنرانی هایی مطرح شده که در موعد صبح و پیش از ظهر برای آقای رئیس جمهور تدارک و تدبیر شده است! «به گونه ای که مهم ترین اظهارات جنجالی آقای روحانی طی این ۲ سال مانند اظهارات او در بی سواد دانستن منتقدان یا حواله شدن منتقدان به جهنم و نیز ماجرای شناسنامه دار بودن منتقدان و همچنین اتهام کاسب تحریم بودن منتقدان هسته ای، همه در سخنرانی های نوبت صبح مطرح شده است. ماجرای بورسیه ها و آن اظهارنظر معروف آقای روحانی یعنی «بورسیه و ما ادراک البورسیه» که در واقع شایعات درباره ۳ هزار بورسیه دوران دولت گذشته را تقویت بخشید نیز در نوبت صبح مطرح شده است.» این همه در شرایطی است که سخنرانی های بعد از ظهر وی معمولا آرام و کم حاشیه بوده اند. به بیان دیگر «آقای روحانی برخلاف صبح های توفانی و جنجالی، معمولا بعدازظهر ها و عصرهای آرامی را پشت سر گذاشته است.» با این تفاسیر شاید بد نبود اگر مسئولین برگزاری نمایشگاه، با تغییر ساعت افتتاحیه از صبح به بعد از ظهر، زمینه ی بروز خشم دکتر روحانی در جمع اهالی فرهنگ و قلم که احتمالا ناشی از عدم حضور رسانه های معتبر در نمایشگاه بیست و یکم است، را می گرفتند تا به این ترتیب اهالی قلم و اندیشه از زبان رئیس امنیتی ترین دولت پس از انقلاب، مورد ایراد اتهام و ناسزا قرار نگیرند.