زندگی نامه امام حسن عسکری(ع)/ ظلم خلفای عباسی به حجت یازدهم

القاب مشهور وی عسکری، سراج و ابن الرضا و کنیه ایشان ابو محمد است. ولادت با سعادت امام بزرگوار هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری در مدینه رخ داد و مدت امامت امام حسن عسکری(ع) شش سال بود که در عصر زمامداری معتز عباسی ( ۲۵۵- ۲۵۴ ) مهتدی (۲۵۶ – ۲۵۵ ) و معتمد عباسی ( ۲۶۰ – ۲۵۶ ) سپری شد. در کارنامه این سه خلیفه که مقامی تشریفاتی داشتند نکته مثبتی به چشم نمی خورد و همه کارهای مهم به وسیله ترکان که گردانندگان اصلی حکومت بودند انجام می شد. درباره مهتدی باید گفت که بسیاری از محققین ملاحظات سیاسی را انگیزه کردار او دانسته اند، چنان که به زندان افکندن و تصمیم او بر قتل امام حسن عسکری(ع) گواه بر این مطلب است. امام حسن عسگری(ع) در وقار و ارزش های اخلاقی از امتیاز بالایی برخوردار بود و نشانه های امامت و آینده درخشان در چهره ایشان دیده می شد. به این امام همام عسکری می گویند زیرا ایشان و پدر بزرگوارش در مرکز لشکرگاه (عسکر) سامراء زیرنظر طاغوتیان عصر زندگی می کردند. یکی از کارهای مهم امام حسن عسکری(ع) تربیت شاگرد و حفظ فقه تشیع و اندیشه ناب اسلام در برابر مخالفان بود و در طول مدت عمرش تا آخرین حد امکان خط فکری تشیع را از گزند حوادث حفظ کرده و با پاسخ به شبهات و سئوالات گوناگون از حریم دانشگاه جدش امام جعفر صادق(ع) محافظت کرد. زندگانی امام حسن عسکری علیه السلام را به دو دوره می توان تقسیم کرد. دوره اول قبل از امامت به مدت ۲۲ سال و دوره دوم دوران امامت آن بزرگوار به مدت شش سال است. بنا به نقلی ۱۸ هزار نفر از اکابر مسلمین در حوزه تدریس آن حضرت حضور داشتند و نخستین کسی که با او بیعت کرد محمد بن عبدالله بن عبدالعالی بن مسعود شیرازی نابغه ایرانی بود. امام حسن عسکری(ع) سفری از مدینه به شام، ری و قم کرد و قرآن به خط حضرت علی(ع) را در این سفر با خود همراه داشت و اعلامیه ای صادر کرد که باید تمام مسلمین مساجد بسیاری بسازند و این فرمان به قدری اثر بخشید که در یک روز هفتاد مسجد بنا کردند. امام از لواسان به بغداد و سامرا رفتند و مسافرت امام عسکری(ع) به ایران و عراق مردم را متوجه خاندان آل علی(ع) و سیادت بنی فاطمه کرد. تفسیری که آن امام همام تالیف کرد از مهم ترین تفاسیر قرآن به شمار می رود. امام حسن عسکری(ع) سه سال از مدت شش سال امامت خود را در زندان به سر برد و از این نظر که همیشه به عبادت و حسن معاشرت می پرداخت مورد احترام وزرای عباسی بود. آن امام همام سرانجام با نیرنگ معتمد عباسی مسموم شد و به شهادت رسید و پیکر ایشان را در سامراء و در کنار مزار پدر خود یعنی امام هادی(ع) به خاک سپردند. امام حسن عسکری(ع) قبل از شهادت مواریث انبیاء و ائمه پیش از خود را به پسرش حضرت مهدی(عج) سپرد. انتهای پیام/