دکتر مرندی: این لحظه هاست که سرنوشت را رقم می زند، موسوی از آن استفاده نکرد، شیطان غالب شد

دکتر علیرضا مرندی از نمایندگان خوش نام مجلس شورای اسلامی است که در دهه اول و دوم انقلاب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز بوده و فعالیت های او در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از او چهره وزیری معروف ساخته است که خیلی از ایرانی ها وقتی اسم فلج اطفال و کنترل جمعیت را می شنوند به یاد او می افتند. مرندی از جمله افرادی بود که در اولین روزهای پس از انتخابات سال ۸۸ که فتنه گران در آشوب براندازی بودند، به رغم وجهه و جایگاه علمی اش به طور صریح موضع گیری کرد و در مصاحبه با هفته نامه امریکایی تایم، پاسخ اظهارات میرحسین موسوی در گفت وگو با همین نشریه را داد. مرندی از رفتارهای موسوی در دوره نخست وزیری اش و روحیات او و همچنین از گفت وگوی تلفنی اش با وی پس از انتخابات، ناگفته های خواندنی دارد. وی در گفت وگو با سایت خبرآنلاین در حالی که مصاحبه کننده سؤال های جهت داری به منظور تخفیف جریان فتنه و سران آن مطرح می کند، پاسخ های صریحی بیان می کند. دکتر مرندی همچنین به نوع برداشت علی مطهری و امثال او در مورد “ولایت فقیه نیز به طور جدی نقد وارد می کند. متن بخش هایی از این گفت وگو که پیش از انتخابات انجام و اکنون منتشر شده، در ادامه آمده است: یک تلقی جدی در خصوص سیاستمدارن ما این است که آنان به دلیل اینکه مدام در جلسات حضور دارند از نیازها و علاقه های مردم دور شده اند و در نهایت وقتی با آنان درباره مشکلات جامعه سخن بگویید، صورت مساله را پاک می کنند. از سال ۸۸ به این سو، جامعه ما دچار چند پارگی شده است و سیاستمداران مدام در صورت هم چنگ می اندازند، اما مردم را دعوت به همدلی می کنند. فکر نمی کنید که این تلقی که مردم ما نق می زنند اما حضورشان در۲۲ بهمن نشانه علاقه به انقلاب است نوعی پاک کردن صورت مساله و ندیدن مسائل و مشکلات مردم است؟ من نمی دانم از سال ۸۸ چه مشکلی داشتیم که قبلا نداشتیم. بالاخره سیاستمداران یا سیاست گذاران، هر کجای دنیا باشند خیلی آدمهای بیکاری نیستند و مدام در جلسات هستند. از زمانی هم که خودم نماینده شدم، به این موضوع رسیدم که نمایندگان مجلس روز و شبشان با مردم در ارتباط هستند و این قدر گرفتار مردم هستند که مسائل ملی بعضا در مجلس تحت الشعاع قرار می گیرد. مجلس ما درست وظیفه خود را انجام نمی دهد، چون گرفتار مردم است. نماینده های شهرستانها آن وقت هم که در صحن مجلس هستند باید پاسخگوی مردم باشند. بیرون از جلسه مجلس هم نهارشان را تند تند می خورند تا به ملاقات های مردمی برسند. آقای احمدی نژاد هم یکی از محاسنش این است که با مردم است. بالاخره رئیس جمهورکه نمی تواند به خانه تک تک مردم سر بزند. چون در آن صورت احتمالا حرف های غیر مرتبط و بی ربط به کار رئیس جمهور هم زده می شود. خود مردم هم می دانند که مشکلاتشان را باید کپسولی در میان بگذارند. رهبری هم این قدر گزارش های عدیده محضرشان می رسد که گاهی اوقات از ما خیلی از موضوعات را بهتر تحلیل و زوایای پنهانش را بیان می کند. لذا خیلی با فرمایش شما موافق نیستم. این تلقی که میفرمائید از سال ۸۸ اعتماد مردمی در مردم کم تر شده است را نمی فهمم.چیز خاصی که مردم اکنون ناراضی تر از گذشته باشند، وجود ندارند. مردم چیزی هایی دیدند که ممکن است ناراضی باشند ولی آیا این نارضایتی متفاوت از همیشه است؟ بالاخره یک اتفاق بدی سال ۸۸ افتاد و مقام رهبری آن را با تدبیر جمع کردند. یا من متوجه سوال شما نمی شوم یا اینکه تفاوتی نمی بینم. ولی بپذیرید فضای سال ۸۸ برای مردم شفاف نبود؟ فکر می کنید زمانهای دیگر شفاف بوده است؟ اول انقلاب همه مردم می دانستند فرق منافق و غیرمنافق چیست؟ آن زمان هم عده زیادی گول خوردند، چون اینها را نمی شناختند. بنی صدر را مردم از اول می دانستند چه آدمی است؟ مردم که از مریخ نیامده بودند به این آدم رای بدهند. مردم همین کشور بودند.چطوری به ایشان رای دادند؟ او را باور کردند. زمان جنگ تحمیلی که مردم با کوپن یک شانه تخم مرغ می گرفتند، نصف آن هم خراب بود، خیلی راضی بودند؟ همه زمانها مشکل وجود داشته است. به آقای خاتمی خیل عظیمی از مردم رای دادند. اگر مردم می دانستند آقای خاتمی با سوروس جلسه می گذارد و خیلی چیز هایی دیگر،آیا باز هم به ایشان رای می دادند؟ اصولا انسان موجود پیچیده ای است.کسانی که در ده سال اخیر از ایران رفتند و تبدیل به اپوزسیون شدند آدم هایی بودند که منحرف شدند، ولی نشان نمی دادند. مهاجرانی چه شخصیتی داشت یا سروش و بسیاری از افراد دیگر. شما با آقای موسوی کار کردید فکر می کنید تلقی ایشان از ابتدا در مورد نظام و رهبری انقلاب همین بود که در مصاحبه ای با تایم بیان کردند یا اینکه روند حوادث به سمتی رفت که ایشان به سمت دیگری کشیده شد؟ یک جایی درباره ایشان حرف می زدم، آقایی که حرف ما را گوش می کرد و به بیت رهبری تردد دارند به بنده گفت: «تو اشتباه می کنی، ما موسوی را از ابتدا می شناختیم. و ایشان این رفتارها را از همان زمان داشت.» شما می دانید دکتر آیت درباره ایشان جور دیگری فکر می کرد. بنده آقای مهندس موسوی را این جور نمی شناختم، اما می دیدم که به هر دلیلی ایشان نسبت به آیت الله خامنه ای تفکر دیگری داشتند. زمان وزارت هم اگر مشکلی پیش می آمد ایشان ما را آقای هاشمی ارجاع می دادند در حالی که علی الاصول وقتی مشکلی رخ می دهد باید به مسئول بالاتر ارجاع شود. من روابط ایشان را با رئیس جمهور غیر منطقی می دیدم، اما در عین حال این موضوع در ذهنم بزرگ جلوه نمی کرد. چون من مهندس موسوی را به عنوان یک فرد مومن می شناختم و شاخصم هم فرمایشات امام بود. اینکه امام مصلحت اندیشی می کردند یا عقیده شان این بود را من نمی دانم، اما وقتی می دیدم که ایشان می خواهند آقای موسوی نخست وزیر بماند، وظیفه خودم می دانستم با ایشان کار کنم. ولی وقتی روز بعد از انتخابات ریاست جمهوری، خانمم مرا متوجه مصاحبه آقای موسوی با تایم کرد که آنجا گفته بود:« ما با این تظاهرات خیابانی می خواهم به رهبری فشار بیاوریم» بنده اگر کمترین ابهامی در ذهنم داشتم، با این مصاحبه مساله کاملا برایم روشن شد. ولی عامه مردم از این مصاحبه و دیگر مسائل خبر نداشتند و طبیعی بود که مدت بیشتری در ابهام باقی بمانند. با این حال برای ایشان پیغام فرستادم و مکاتبه کردم و امید این را داشتم که اگر خودش با خودش خلوت کند و تصمیم بگیرد، مشکل حل شود. آقای مرندی! شما متهم هستید بعد از آغاز حوادث سال ۸۸ در مورد کسی که سالهای با او کار می کردید، با مصاحبه هایتان انتقام گیری سیاسی کردید. دو ماه قبل از انتخابات یک روز دو خانم خبرنگار در بیرون از صحن علنی مجلس در حالی که من از در مجلس بیرون می آمدم خواستند با من مصاحبه کنند. گفتم وقت ندارم. آنها به من گفتند فقط یک سوال داریم و آن این است که گفته می شود مهندس موسوی وارد انتخابات می شوند. به آنها گفتم:« بعید می دانم.» از من سوال کردند که شما مهندس موسوی را چطور آدمی می بینید؟ گفتم:« ایشان را آدم مسلمان ، حزب الهی و دلسوزی می دانم.» هیچ نکته منفی درباره ایشان نگفتم ولی ای کاش آن مصاحبه را نمی کردم، چون تبلیغ برای ایشان بود. از من سوال کردند ایشان کاندیدا بشوند شما به ایشان رای می دهید؟ من آنجا نخواستم بله یا خیر بگویم،گفتم:« ایشان کاندیدا نمی شود.» واقعا هم فکر نمی کردم ایشان بخواهد وارد عرصه انتخابات شود. چرا که تفکر ایشان با سیاست های کنونی جور درنمی آید. خصوصی سازی که الان مطرح است،۱۸۰ درجه با نظرات ایشان متفاوت است. از طرفی حتی دو هفته قبل از انتخابات سال ۸۸، رئیس مجلس از من سوال کردند که شما به چه کسی رای می دهید؟ من به ایشان گفتم: یادم می آید در دوره های قبل آراء باطله را که می شمردند مردم چیزی هایی در آنها می نوشتند. برخی ممکن بود به نظام بده و بیراه بگویند، برخی هم می نوشتند امام زمان. یک عده هم سفید رای می دادند.برای من همه آنها قابل قبولتر بود چون بالاخره در انتخابات شرکت می کردند و نظرشان را می نوشتند. ولی آنهایی که می نوشتند امام زمان برایم تعجب آور بود چون قاعدتا همه آنها متدین بودند و نظام را قبول داشتند. پس چرا جای یکی از کاندیداها نام امام زمان را می نوشتند. آنجا به آقای لاریجانی گفتم: «الان به جایی رسیدم که بین این چهار کاندیدا باید بنویسم امام زمان!» اما زمان رای دادن تا جایی که من می فهمیدم فرمایشات رهبری با آقای احمدی نژاد انطباق پیدا می کرد. بنابراین نه تنها خودم که کل خانواده ام به آقای احمدی نژاد رای دادیم. ولی به شما می گوییم از نظر خود بنده در انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ هیچ کدام از کاندیدا ها رئیس جمهور ایده آلی نبودند. من با آقای مهندس موسوی مشکلی نداشتم، ایشان با بنده مشکل داشت. در دوران وزارتم از بعضی از کارهای مهندس موسوی تا مغز استخوانم می سوخت. بالاخره نامه های علنی که می نوشتند و من را متهم می کردند -و هیچ کدام همه درست نبود-، خیلی اذیت کننده بود. من تمام انها را به ایشان ثابت می کردم که غلط بوده است ،اما ایشان یک بار نگفت که اشتباه کردم. خوب من اگر می خواستم از ایشان انتقام سیاسی بگیریم که نمی رفتم دست ایشان را ببوسم. مگر من مرض داشتم هر چند وقت یک بار به ایشان سر بزنم. مگر زمانی که نماینده مجلس شدم دفتر ایشان نرفتم آن هم دلیلش این بود که می دانستم ایشان با این کار موافق نیست. وقتی پیش ایشان می رفتم گاهی می شنیدم که ایشان از عملکرد نظام راضی نیست و مدام می گفت: «چرا نمی گذارند بهزاد نبوی کاندیدا شود. چرا شورای نگهبان مشکل ایجاد می کند. مگر اینها چه مشکلی دارند؟ »اصلا اگرمن دنبال انتقام گیری سیاسی بودم مگر مرض داشتم چند ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ مصاحبه بکنم و بگویم ایشان حزب الهی، دلسوز و مسلمان است. در دورانی که من وزیر ایشان بودم دخترانشان مریض های من بودند و حتی منزلشان می رفتم. خانم رهنورد یک بار یکی از فرزندانش را به منزل ما آورد و من معاینه می کردم.حتی چند ماه قبل از جریان انتخابات خانم رهنورد به من زنگ زدکه«فلانی این دختر من از اول مریض تو بوده و الان خودش یک بچه پیدا کرده است و می خواهد تو او را ببینی.» گفتم به مطب بیاید. در حالی که چند سالی است بنده غیر از نوزاد(کودک زیر چهار ساله) – فوق تخصص اینجانب است-، مریض جدید نمی پذیرم. حتی در مجلس، نمایندگان محترم درخواست دارند فرزندانشان را ببینم ولی من نمی پذیرم. حتی یک بارآقای حسینیان جلوی جمعی از ما گله می کرد و چون می خواست خوب بگوید،گفت:«نوه من رفت مطبش و مرندی ندیدش، ولی وقتی برگشت شفا یافت». در نشست هایی که با آقای موسوی داشتید، جنس دغدغه های این فرد چه بود؟ من که طولانی مدت با ایشان ارتباط نداشتم و همان زمانهایی هم که به ایشان سر می زدم، درباره مسائل دیگر صحبت می کردیم و فقط برای احترام به ایشان سر می زدم که انجام وظیفه کرده باشم. خیلی ها می دانند که آقای موسوی نخست وزیر تحمیلی به حضرت آیت الله خامنه ای در دوران رئیس جمهوریشان بود. بعد از حوادث سال ۸۸ این سوال برای برخی ها پیش آمد که آقای موسوی با آیت الله خامنه ای مشکل داشت یا با جایگاه ولایت فقیه؟ نمی دانم؛ خیلی وقتم را صرف این مسائل نمی کردم. هنوز هم وقتم را خیلی صرف این گونه مسائل نمی کنم که چه کسی نسبت به فرد دیگری چه احساسی دارد، چون چیزی از این بحث ها در نمی آید. معمولا دراین گونه بحث ها ما افراد را که تکریم نمی کنیم، بلکه عیب افراد را می گوییم. بنابراین نتیجه این گونه بحث ها بیشتر باعث بدبین شدن به نظام است. ما باید جوری رفتار کنیم که همه گروه ها که نظام را قبول دارند، بتوانند کار کنند.اگر قرار باشد هر گروهی پشت سر گروه دیگر حرف بزند، همه به هم بدبین می شوند. مخالفان دولت فعلی، بعد از مجموعه اتفاقاتی که درباره عزل آقای مصلحی و قبل تر از آن آقای مشایی رخ داد، یکی از مدعاهایشان این بود که حرفهای ما درباره این دولت با این رخداد ها اثبات شد. فکر نمی کنید در برخی موارد حق با مخالفان دولت است؟ بالاخره افراد درباره دیگران همیشه یک جور فکر نمی کنند و عملکردها خودش موجب موافقت ها و مخالفت ها می شود.ببینید! آقای مهاجرانی نورچشمی آقای مهندس موسوی بود، چگونه از آب در آمد. آیا از اول همینی بود که الان هست؟ افراد را هر روزی مطابق با آن روز باید ارزیابی کرد. آقای دکتر احمدی نژاد برای همه خیلی آدم شناخته شده ای نبود. اینکه ایشان این گونه عمل کند و درباره حکمی که آقا به آن اعتراض دارند، بر سر نظر خود باقی بمانند، بنده هم تصور نمی کردم. شاید آقا هم فکرش را نمی کردند که ایشان یک روزی به اینجاها برسد. من برداشت شما را نمی دانم چیست، اما به هر حال آقای احمدی نژاد از این نظرها راجع به آنچه که درباره ایشان قضاوت می شد، متفاوت عمل کردند و جای تعجب است که ایشان هم از دیدگاه خودشان اظهار توبه و پشیمانی نکرد. وقتی انسان با این جور مسائل بر می خورد، فقط و فقط نگران این هست که خدایا خودم چه می شوم، آیا من عاقبت به خیر از این دنیا می روم. من آقای مهندس موسوی را فقط و فقط بر مبنای فرمایش حضرت امام، تابع بودم و هیچ ضرورتی نمی دیدم که بروم و بررسی جداگانه ای در رابطه با ایشان انجام دهم، اگر هم بین من و ایشان بحثی می شد اصل را بر این قرار می دادم که من باید تبعیت کنم، چون ایشان رئیس من است و من نباید اگر مشکلی هست بر علیه ایشان تبلیغی بکنم ، هرگزهم این کار را نکردم، اگر مشکلی بود می رفتم و شفاهی و حضوری تفهیم می کردم، دلم نمی خواست نامه ای بنویسم که ایشان زیر سؤال بروند، بالاخره اگر من با ایشان خرده حسابی داشته ام، باید یک نامه می نوشتم. الان تلقی شخصی تان نسبت به آقای موسوی چیست؟ به نظر من ایشان گمراه شد. من اصلاً آن چیزهایی که درباره ایشان برخی می گویند نمی دانم، چقدر درست می گویند؛ اما برداشتم این است که شیطان وجود دارد و همه باید از شیطان بترسیم، همیشه هم باید بترسیم. ما تمام عمرمان، دائماً سر دوراهی هستیم. بعضی وقتی ها تشخیص خیلی مشکل است، و خدا باید خیلی به ما عنایت داشته باشد که اشتباه نکنیم، غرور و عجب ؛ کار آدم را خراب می کنند، فکر می کنم آقای موسوی واقعاً گول خورد، به خاطر اینکه اطرافیانش روی ایشان نفوذ داشتند. ولی برخی اصولگرایان می گویند زمینه هایی هم در خود آقای موسوی بوده است؟ نمی دانم؛ اگر فکر می کردم که خودش از قبل اینطور بود، واقعاً با ایشان کار نمی کردم؛ من این برداشت را نداشتم. در صحبت هایی که آقای موسوی در دوران انتخابات داشت نکته ای می دیدید که در آن عدالت خواهی و حق طلبی باشد؟ دوران انتخابات بنده تنها چیز هایی که از آقایان دیدم، آن مناظره ها بود، هیچ وقت فرصت گوش کردن به دیگر تبلیغات را پیدا نکردم. وقتی مصاحبه ایشان با مجله تایم را دیدید و به آقای موسوی زنگ زدید، واکنش ایشان چه بود؟ بنده به آقای موسوی زنگ نزدم، چون تلفن ایشان را نداشتم. برای ایشان نت نوشتم. شنبه بعد از انتخابات بود شب که به منزل رفتم وقتی همسرم مصاحبه ایشان با تایم را به من نشان داد، وحشتم برداشت، احتمال دادم این مجله بد جنسی کرده باشد و این حرفها را آقای مهندس موسوی نگفته باشد. فردا صبحش در مجلس زمانی که هنوز جلسه علنی شروع نشده بود مصاحبه را به آقای لاریجانی نشان دادم و گفتم این در این مجله هست و برایش ترجمه اش را خواندم. داخل صحن آقای رسایی با موبایل خود آمد و به من گفت:« آقای فاتح(رئیس کمیته اطلاع رسانی ستاد انتخاباتی موسوی) حرفم را نمی پذیرد تو بگو که موسوی چنین مصاحبه ای کرده است.» من گوشی را گرفتم به آقای فاتح گفتم چنین چیزی است و ایشان گفت:« نه، این حرف آقای موسوی نیست» گفتم:« چه بهتر این بهترین فرصت است که آقای مهندس موسوی می تواند تکذیب کند هم یک ضربه بزرگی است به آمریکا زدیم و هم قلب یک میلیارد و نیم مسلمان شاد می شود و بسیاری از سوءتفاهم ها هم از بین می رود.» آقای فاتح گفت حتماً من به ایشان می گویم و بعد از من خواست یک کپی از آن مصاحبه را برایش بفرستم . آقای تابش هم در جریان این بحث های ما قرار گرفت. تا آن موقع هیچ کس باورش نمی شد آقای مهندس موسوی چنین چیزی گفته باشد، آقای تابش آمد و گفت:« بیا یک نت بنویس و من همین امروز دست مهندس موسوی می رسانم.» همه امید داشتند که ایشان بالاخره تکذیب کند. بعدا هم که به مناسبتی خدمت رهبری رسیدم، از کپی مصاحبه چند جمله ای که زیرش خط کشیده بودم -با اینکه ایشان به انگلیسی آشنا هستند- را برایشان ترجمه کردم و گفتم شما این مصاحبه را دیدید ؛ که ایشان فرمودند” نه” ، و یک کپی را از بنده گرفتند. آقای تابش یاداشت شما را رساندند؟ بله، آقای تابش فردا آمد و گفت بنده خودم دستی آن نت را به آقای مهندس موسوی دادم. یکی دو روز که گذشت دیدیم خبری نشد آمدم نامه ای نوشتم که باز در جلسه علنی بود. متن را به آقای بادامچیان نشان دادم که ایشان گفت:«نامه اینطور نباید باشد، محکم بنویس.» گفتم:« نه، متواضع نوشتم، بلکه اثر کند.» این متن را نوشتم و رفتم در آن را چسب زدم . حتی نخواستم دوستان ایشان متنش را بخوانند. دنبال آقای تابش رفتم که دیدم در حال نماز خواندن است . ایستادم تا نماز ایشان تمام شود. نامه را که دادم ایشان گفت:« همین امروز عصر نامه را به مهندس می دهم». بعد از این نامه، موسوی با شما تماس گرفت؟ شنبه بعدش یعنی ۸ یا ۹ روز بعد از انتخابات بنده داشتم از یک کنفرانسی در وزارت خارجه بر می گشتم. تلفن من زنگ خورد، دیدم مهندس موسوی است. اولین سؤال ایشان این بود که«مرندی تو من را ضد ولایت فقیه می دانی؟» جا خوردم گفتم: نه. شاید اگر می خواستم می توانستم توضیح دهم بعد بگویم، ولی گفتم نه. خیلی امید داشتم و فکر می کردم ایشان ماجرا را تکذیب می کند و قضیه تمام می شود . مهندس موسوی زمانی که با من تماس گرفتند گفتند«ماجرای این مجله که شما به این طرف آن طرف می برید چیست؟» گفتم:« آقای مهندس من برای شما نامه نوشتم، شما چرا این حرفها را تکذیب نمی کنی؟» گفت:« این حرف آن مجله آمریکایی است» گفتم:« خوب تکذیب کنید.» گفت: «من یک روزنامه داشتم آن را هم بستند و دیگر نمی توانم با مردم تماس بگیرم.» گفتم:« شما این همه اطلاعیه می دهید خب این را هم اطلاعیه بدهید.» گفتند:« نه، من اگر همه رسانه هایم را باز کنند، آن وقت ممکن است در این خصوص هم حرف بزنم». گفتم:« آقای مهندس من کاره ای نیستم که مشکل شما را حل کنم، اما بهتر است شما بلافاصله اطلاعیه بدهید.» ایشان گفتند:« نه، من اگر این امکانات را برایم باز کنند و اگر بتوانم مستقیم با مردم صحبت کنم، ممکن است در این خصوص هم حرف بزنم.» وقتی برای بارسوم من استدلال های خودم را گفتم ایشان اصلا دیگر به این موضوع اشاره نکرد. برخی اصلاح طلبان می گویند اگر فضا برای ایشان بیشتر باز بود تا حرف هایش را بزند، شاید اتفاقات بعدی تبعاتش کمتر بود؟ آخر کسی نمی دانست ایشان چه می خواهد بگوید. ممکن بود مملکت بیشتر به هم بریزد.خوب ایشان اگر رسانه نداشت، اطلاعیه که می توانست بدهد.مگر ایشان بعدا آن هم اطلاعیه نداد؟ ولی ایشان نه اطلاعیه داد و نه مصاحبه کرد. چرا نکرد؟ می دانست این مصاحبه را کرده و به آن اعتقاد داشت. عرض کردم من آدم سیاسی نیستم، اما وقتی از غبار درآمدم وظیفه ام را تشخیص دادم. شاید من هم اگر این اتفاق برایم نمی افتاد هرگز مصاحبه نمی کردم و در شک می ماندم تا آقا برایم مسائل را روشن کند، اما به محض اینکه مساله برایم روشن شد، همان روز ها علیه ایشان و آقای کروبی مصاحبه کردم. ارتباط مقام معظم رهبری با ایشان در این سال ها چطور بود؟ بعد از شهادت مرحوم حکیم، مراسمی در حسینه امام خمینی برگزار شد. آقای مهندس موسوی هم آمد. آقای وحید [از اعضای بیت رهبری] که آنجا هست، ایشان را نگه داشت و گفت: «آقا در حال آمدن هست.» وقت آقا تشریف آوردند با آقای موسوی احوال پرسی کردند. به هر حال آدم وقتی کسی را می بیند که با او روابطی دارد یک جوری دیگری می شود اما من برخورد گرمی را از مهندس ندیدم. آقا با این آقایان در هیچ زمانی استثنا قائل نمی شدند و همیشه تکریمشان کردند. فکر نمی کنید حوادث بعد از انتخابات سال ۸۸ فارغ از دخالت خارجی -که نباید در آن شک کرد- محصول اشتباهاتی بود که در دو سوی ماجرا رخ داد. اتفاقاتی که باعث تحریک معترضان شد و در آن وسط هم یک عده از این بلبشو برای مقابله با نظام استفاده کردند. نمی گویم ما هم حتما اشتباه نکردیم، ممکن است؛ بشر بدون اشتباه نیست. ممکن است اشتباه هم شده باشد. از زمانی که به آقای مهندس موسوی نامه نوشتم فهمیدم ایشان قصد تکذیب مصاحبه اش را ندارد و برایم ماجرا مثل روز روشن شدکه کسی به او کلک نزده که در این خط بیاید، بلکه در این خط هست و به این حرف ها و اقدامات معتقد است و نمی خواهد آن را تغییر دهد. اگر نه، می گفت خب شما یک کاری بکنید بنده حاضر هستم بیایم و این را بگویم. بنابراین به بعضی از مردم حق می دهم این سؤال را بپرسند، ولی اگر از من بپرسید فکر نمی کنم اگر یک تریبون آزادی در اختیار این دو نفرمی گذاشتند اینها می آمدند از اقدامات خرابکارانه ابراز انزجار می کردند، بلکه می آمدند همین حرف هایشان را به شکل دیگر طرح می کردند و نظام را بیشتر زیر سؤال می بردند و آشوب های بیشتری درست می کردند. شما فکر می کنید آنها با خارجی ها هم دست بودند یا نه، در بازی آنها قرار گرفته اند؟ واقعاً نمی دانم و در مورد چیزی که نمی دانم نمی توانم اظهار نظر کنم. انسان گناه می کند اگر حرف بی خودی بزند. اما شکی نیست که اینها بهترین مهره آنها شدند. من الان هم نمی توانم قاطعانه بگویم آقای خاتمی رفت با سوروس صحبت کرد، ولی همه شواهد این را نشان می دهد. تردید ندارم که اینها بهترین عامل استکبار شدند، آیا این امر با هماهنگی قبلی بوده، نمی دانم. اصلاً نمی توانم این را بگویم ولی خب انسان می تواند جلوی آن را بگیرد کما اینکه آقای رئیس جمهور وقتی به ولایت امر خیلی معتقد است، لحظه ای که ولایت امر گفتند مشایی نباشد،اصلاً نباید فکر می کرد. بلافاصله باید این مشکل را حل میکرد. چون اینجا بحث یک فرد نیست .اگرآقای رئیس جمهور حرف رهبری را با تأخیر یک روز و یک هفته و اکراه بپذیرد خوب این آثار فکری روی مردم دارد. البته رهبری ما جایگاهش اللهی است و خدا او را به دلیل این ارزش های انسانی اسلامی نگه می دارد، اما آقای احمدی نژاد برای حفاظت از این جایگاه می توانست بهتر عمل کند. بعضا این لحظه هاست که سرنوشت ها را رقم می زند. آقای موسوی از آن لحظه ها استفاده نکرد، شیطان در لحظه غالب شد.ا ین شیطان متأسفانه خیلی قدرتش بیش از اینها است، خداوند آدم را حفظ کند!،چون ابلیس می تواند حتی آدم هایی که سابقه بدی هم ندارند،منحرف کند.آدم باید مواظب خودش باشد،من حداقل می توانم بگویم این آقایان مواظب خودشان نبودند.حالا این مواظبت احتمالاً لحظه ای نبوده، مسبوق به سابقه است، ولی آدم باید همیشه مواظب خودش باشد. یکی از دغدغه های اصولگرایان این است که بالاخره مفهوم درست تبعیت از رهبری به چه معنا است. چهره ای مثل آقای مطهری معتقد است که نماینده باید کار خودش را بکند ، اگر رهبری نظر متفاوتی داشتند به روی چشم بپذیرد. در مقابل تلقی دیگری می گویند نه، ما«فکر می کنیم» رهبری چنین نظری دارد پس بهتر است که اینگونه عمل کنیم. یکی از مشکلات درونی اصولگرایان حداقل در مجلس این است که نوع تلقی از ولایت فقیه متفاوت است. تلقی شما از ولایت فقیه به کدام یکی از اینها نزدیک تر است؟ ببینید! تلقی آدم ها از اسلام فرق می کند، همه که عین هم در اسلام فکر نمی کنند ، مگر سلمان فارسی و ابوذر یک جور فکر می کردند؟ بالاخره برداشت آدم ها متفاوت است، اما فکر می کنم که ما اگر می دانیم نظر آقا چیست، باید همان کار را انجام دهیم. مگر اینکه خودشان بگویند نه، نظر شخصی من چیز دیگری است. اگر نظری ندادند شما طبق نظر کارشناسی خودتان عمل می کنید؟ اگر نظری ندادند، مفهومش شک و تردید است، من می روم می پرسم، البته اگر یک چیزی عادی ا ست، سؤال نمی خواهد،اما اگر در همین نظر عادی فهمیدم نظرایشان متفاوت است بلافاصله آن را متوقف می کنم تا ببینم نظرشان چه است، هر چه نظرشان باشد، آن را عمل می کنم. لازم نمی بینم برای نفس کشیدنم سؤال کنم، اما در مسائل کلان که حتماً نظر ایشان را اعمال می کنم در موارد غیرکلان هم که می دانم که ایشان نسبت به امری تمایل دارند بر همان مبنا عمل می کنم. حالا چیزی هست که ایشان نظری ندادند و آنقدر مهم به نظر نمی آید، به نظر کارشناسی عمل می کنیم. اما اگر الان فهمیدم که ایشان نظر متفاوتی دارند باید برگردیم . تبعیت یعنی همین، ولایت مطلقه فقیه یعنی این. برخی می گویند این طرز تلقی از ولایت فقیه تعطیل کردن عقل است؟ نه، این تعطیل کردن عقل نیست؛ اصلاً عقل می گوید ولایت فقیه. اگر ما ولایت فقیه و نایب امام را قبول داریم، حالا می خواهیم برویم ایشان را توجیه کنیم که نه اینطور نیست. ایشان می گویند وحدت، خب وحدت یعنی چه؟ نمی گوید که یکی بشوید و عین هم فکر کنید. اما ما خودمان را توجیه می کنیم. در همین انتخابات مجلس نهم با وجود اینکه در برخی موارد نظرم به جبهه پایداری نزدیک تر است. ولی به همین دوستان جبهه پایداری تذکر دادم گفتم که آقا! رهبری می گویند وحدت، حالا شما منتظرید که آقا بگویند من نظرم از وحدت این است که شما بروید و با اینها کار بکنید؟! آقا وقتی می گویند وحدت یعنی منظورشان آن گروه هایی هستند که اصول ولایت فقیه را قبول دارند، حالا سلیقه های شان فرق می کند، ولی با هم کار کنند.