حلبچه و مظلومیتی که در تاریخ ماندگار شد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جبهه پایداری همزمان با عملیات موفقیت آمیز «والفجر ۱۰» در۲۳ اسفند۶۶ سال تصرف برخی از مناطق شمال شرق عراق از جمله شهر حلبچه و بسیاری از روستاهای کردنشین عراق توسط رزمندگان اسلام که با استقبال اکراد آن منطقه که سالها در برابر حکومت دیکتاتوری صدام مبارزه می کردند، همراه بود صدام حسین را بر آن داشت که در اقدامی خصمانه و تلافی جویانه در برابر اکراد منطقه، فجیع ترین و بی رحمانه ترین گزینه یعنی بمباران شیمیایی را انتخاب کند. این هدیه بهاری صدام برای مردم کشورش در آستانه بهار ۱۳۶۷ هزاران کشته و مجروح بر جای گذاشت که آثار و عواقب آن از جمله انواع سرطان ها و بیماری های ریوی پس از گذشت ۱۸ سال از آن حادثه دهشتناک، همچنان بر روی مردم این شهر مشهود است. اولین بار در جنگ جهانی اول از سلاحهای شیمیایی استفاده شد و بعد ایتالیا در حبشه و سومین بار عراق از این سلاح ها در طول جنگ تحمیلی رژیم سابق عراق علیه ایران استفاده کرد. جنگیده های عراقی در حالی بمب های شیمیایی را از فراز حلبچه بر سر مردم این منطقه فرو می ریختند که این شهر در دست نیروهای ایرانی قرار گرفته و کردها متهم به همکاری با ایران شده بودند. خشونت سیستماتیک دولت بعثی عراق با کردها جزء معلومات بین المللی است که رژیم منفورعراق این باز آشکارا با بمباران شیمیایی به نمایش گذاشت. عراق در جنگ با ایران، از مقادیر زیادی خردل، تابون و سارین استفاده کرد که بیش از بیست هزار نفر تلفات در برداشت. یک ماه پس از حمله به حلبچه نیروهای عراقی بیش از صدتن سارین را در شبه جزیره فاو در سه ماه پس از آن سارین و دیگر گازهای اعصاب را علیه ایرانیان به کار بردند که تلفات گسترده ایی به بار آورد. بکارگیری سلاحهای شیمیایی توسط عراق در طول هشت سال جنگ تحمیلی از آذر ۱۳۶۱ آغار شد ابتدا عراق مقدار محدودی از سولفورموستارد (عامل تاول زا) را به منظور درهم شکستن مقاومت رزمندگان اسلام در تک های شبانه مورد استفاده قرار داد پس از آن در سال ۱۳۶۲ در پیرانشهر و پنجوین از سلاح های شیمیایی استفاده کرد. عراق در اواخر ۱۳۶۳ به علت اعتراض های اروپا و نیز علنی شدن ابعاد گسترده کاربرد این جنگ افزارها در جنگ با ایران موقتا از بکارگیری این سلاحها در جنگ منصرف شد. استفاده از سلاح های شیمیایی در بعد وسیع توسط عراق از اوایل زمستان۱۳۶۴ که رزمندگان ایران با علمیات گسترده خود توانستند شهر فاو عراق را تصرف نمایند، مجددا آغاز شد. عراق بار دیگر در اوایل سال ۱۳۶۶ از جنگ افزارهای شیمیایی به طور انبوه در جبهه مرکزی سومار استفاده کرد. پس از عملیات والفجر ۸ نیروهای عراقی به قدری از مواد سمی شیمیایی استفاده کردند که گستردگی آن تا آن زمان نظیر نداشت. حدود هفت هزار گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد سمی علیه مواضع نیروهای ایرانی شلیک شد، ظرف دو روز هواپیماهای عراقی به طور مداوم بیش از هزار بمب شیمیایی در صحنه عملیات فرو ریختند. بمباران شیمیایی سردشت بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت توسط عراق در هفتم تیر ماه ۱۳۶۶ فجیع ترین و وحشتناکترین تهاجم از این نوع بود که منجر به کشته شدن عده بسیاری از مردم غیر نظامی محلی شد. جمهوری اسلامی ایران این تهاجم را غیر انسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی نامید. وحشیانه ترین استفاده عراق از سلاح های شیمیایی در حلبچه وحشیانه ترین مورد استفاده عراق در۲۵ اسفند ۱۳۶۶ در حلبچه بود که وسیع ترین مورد استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی از آن زمان جنگ جهانی اول تاکنون به شمار می رود که حداقل پنج هزار تن از مردم کرد و مسلمان این شهر را بکام مرگ فرستاد و هفت هزار تن دیگر را مجروح کرد. نیروهای عراقی با استفاده از گاز خردل، اعصاب و سیافوژن به طور مجزا و با فاصله کوتاه به صورتی که مانند «کوکتل بسیار سمی» در آیند حلبچه را بمباران کردند. اعتراف نیویرک تایمز به به جنایت جنگی عراق در حلبچه روزنامه نیویورک تایمز آمریکا در شش فروردین ۱۳۶۷ نوشت «این عمل از هر جهت و به هر مفهوم یک جنایت جنگی است که با انکارهای سست و رسمی عراق و عذر و بهانه های غیر رسمی در مورد استفاده از یک سلاح ناجوانمردانه در آمیخته است». حرکات خنثی سازمان ملل در برایر جنایت صدام بیش از این شورای امنیت در برابر نامه ها و هشدارهای مکرر ایران و گزارشات خاویرپرز دکویئار دبیر کل وقت سازمالن ملل متهد مبنی بر استفاده عراق از سلاحهای شیمیایی در جنگ با ایران، تنها با صدور بیانیه ای بدون ذکر نام عراق استفاده از این سلاحها را محکوم کرد که این باعث گستاخی هر چه بیشتر صدام در استفاده گسترده از این سلاحها است. عکس العمل های ایران در مقابل بمباران های شیمیایی عراق در این شرایط ایران برای آگاهی افکار عمومی، علاوه بر اینکه تعداد زیادی از مجروحان سلاح های شیمیایی را در بیمارستان های آلمان، اتریش و سوئد و دیگر کشورهای اروپایی بستری کرد از رسانه های خارجی جهت به تصویر کشیدن جنایات صدام در حلبچه دعوت کرد. انتشار مصاحبه ها و عکس های مجروحان موجب اعتراض و خشم افکار عمومی مردم جهان نسبت به عراق و شورای امنیت شد و آن شورا ناگزیر به دبیر کل اجازه داد که کار شناسایی را به مناطق شیمیایی و بیمارستانهای ایران اعزام کند. عدم صدور قطع نامه توسط سازمان ملل سکوت مجامع بین الملل و عدم صدور قطع نامه توسط شورای امنیت جهت محکومیت عراق در استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی در واقع بدون جهت بود که خود اعضای شورای امنیت در تجهیز عراق به سلاح های میکروبی و شیمیایی ید طولایی داشتند. گازهای سمی بکار رفته در حلبچه گاز خردل، سارین و ویاکس بود که از سوی برخی دولتهای غربی به رژیم عراق تحویل داده شده بود و معامله گر هلندی فرانس فان آذرات در این مسئله نقش کلیدی داشت. بکارگیری سلاحهای شیمیایی توسط کشور عراق در حالی صورت گرفت که این کشور جزء ۱۲ کشور امضاکننده پروتکل ژنو در منع استفاده از سلاحهای سمی خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک قرار داشت. پروتکل ۱۹۲۵ میلادی ژنو که طی قطنامه B ( 21) 2161 سازمان ملل متهد مجددا به تصویب رسیده است صراحتا استعمال سلاحهای شیمیایی را منع می کند. سر که برمی گردانم همه چیز تمام می شود، بوی خردل قی می شود توی زندگی ام و این بار آوازهای کردی کودکان بر خاک های سرد سمی ترانه مرگ سر می دهند در مظلویتی به وسط تاریخ.