علی خضریان:
طوفان الأقصی و موقعیت آچمز رژیم صهیونسیتی
علی خضریان: یک سال از انجام عملیات غافلگیر کننده طوفان الأقصی که در صبحگاه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ با عبور نیروهای کتائب القسام از مرزهای غزه و حدود امنیتی فیزیکی و الکترونیکی آنجا، از زمین و هوا – با پاراگلایدر- و زیر زمین وارد سرزمین‌های اشغالی شدند، و در کمتر از نیم ساعت حدود ۵ هزار راکت و موشک به سمت سرزمین‌های اشغالی شلیک کردند و توانستند چندین شهرک و پاسگاه‌های نظامی را آزاد کنند، می‌گذرد.عملیاتی که آسیبی جبران‌ناپذیر به هیمنه و تصورات ساخته شده از قدرت اطلاعاتی این رژیم وارد کرد. و تلفات جانی و از آن مهمتر ضربه حیثیتی بزرگی را به هیمنه پوشالی رژیم صهیونیستی وارد آورد که در طول ۵۰ سال گذشته بی‌سابقه بود. و تنها نمونه این میزان از تلفات را می‌توانیم در جنگ کیپور ۱۹۷۳ جستجو کنیم.
جنگی که دو ارتش مصر و سوریه با غافل‌گیری تمام در روز ۷ اکتبر که صهیونیست‌ها در تعطیلات عید بودند، آغاز کردند و ضربات سنگینی را به رژیم صهیونیستی وارد کردند، اما در نهایت آن جنگ برای دو ارتش عربی منجر به اشغال بخش‌هایی از آن کشورها گردید. اما امروز با گذشت یکسال از عملیات طوفان الأقصی شاهد درماندگی رژیم صهیونسیتی نه تنها در اشغال باریکه غزه شکست گروه حماس، بلکه حتی ناکام در آزادسازی اسرای صهیونیست هستیم.
واقعیت این است که عملیات طوفان الأقصی ضمن اینکه آسیب جدی به حیثیت اسرائیل، ارتش و نهادهای امنیتی رژیم صهیونسیتی زد و باعث شد تا پروژه ۷۰ ساله این رژیم به عنوان یک موجودیت امن را بر هم بزند، مهلک‌ترین آسیب آن را باید در تخریب جدی ابر پروژه عادی سازی رابطه این رژیم با کشورهای عربی منطقه جستجو کرد و باعث شد تا نتیجه تمام تلاش‌های رژیم صهیونسیتی از زمان تشکیلش برای ایجاد یک تصویر عادی و حتی خیرخواه از خود در ذهنیت اجتماعی ملت‌های منطقه و جهان را تا حدود زیادی بر باد دهد.ضمن اینکه حوادث پس از هفتم اکتبر باعث شد تا برای اولین بار با مفهوم وحدت میدان‌های نبرد از سوی محور مقاومت عملیاتی شود. مسأله‌ای که رژیم صهیونیستی و دولت‌های غربی حامی صهیونیست‌ها، قبل از طوفان الأقصی هرگز آن را تجربه نکرده بودند و به دلیل تأثیرات عمده آن در جنگ، به دنبال خلاصی از این معرکه هستند.
این درگیری چند جبهه‌ای رژیم صهیونیستی را مجبور کرده تا نیروهای خود را بین جنوب و شمال سرزمین‌های اشغالی توزیع کند؛ چرا که وحدت میدان‌ها منجر به تخلیه شهرک‌های شمال و هدف قرار گرفتن بندر ایلات و حملات موشکی و پهپادی از لبنان، یمن و عراق شده و در نهایت جمهوری اسلامی ایران نیز با عملیات‌های مستقیم وعده صادق ۱ و ۲ که در طول دوران حیات این رژیم جعلی سابقه نداشته است، صهیونیست‌ها را در شرایط عملیاتی هزار خنجر جبهه مقاومت، در موقعیت آچمز قرار داده است.