درس فوتبال به سیاست

کمیل نقی پور: باشگاههای ایرانی توانستند رای کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه ایران را بشکنند. کنفدراسیون آسیا حکم لغو میزبانی ایران داده بود اما باشگاه های ایرانی در برابر این حکم مقاومت کردند و در نامه ای به کنفدراسیون آسیا تهدید کردند که اگر لغو میزبانی صورت بگیرد، از این مسابقات انصراف می دهند.

مرعوب نشدن در برابر این حکم، تهدید به کناره گیری، به علاوه شروع اقدامات حقوقی برای طرح شکایت در دادگاه بین اللملی ورزش باعث عقب نشینی کنفدراسیون آسیا شد.

این ماجرا اماچند نکته قابل تامل دارد:

اول اینکه فشارهای اخیر در حوزه ورزش در راستای پروژه فشار حداکثری آمریکاست. آمریکا فشار و محدودیتها را به ورزش تسری داده است.

پروژه پناهندگی برخی ورزشکاران، برخورد بی سابقه و تند برخی فدراسیون های ورزشی در برابر بازی نکردن ورزشکاران ایرانی در برابر رژیم صهیونیستی، ایجاد محدودیت برای شرکت های تولیدکننده البسه و لوازم ورزشی، عدم صدور ویزا برای وزرشکاران ایرانی و پروژه سلب میزبانی رقابتهای ورزشی تنها نمونه ای از اقدامات چندماهه اخیر آمریکاست.

نکته دوم موضع گیری قاطع مدیران باشگاه ایرانی در برابر حکم AFC بود. موضعی از سر عزت و غیرت ایرانی. حتی تجدیدنظراولیه AFC که گفته بود احتمال میزبانی رقابتها در دور برگشت مسابقات وجود دارد آنان را راضی نکرد تا درنهایت AFC تضمین دهد که بازیهای برگشت به میزبانی ایران خواهد بود. این موضع گیری قاطع خطر حذف میزبانی بازیهای تیم ملی فوتبال انتخابی جام جهانی در فروردین سال بعد را هم ملغی کرد.

نکته بعدی اما همراهی مردم با تصمیم مدیران ورزشی بود. در سایت های ورزشی حدود ۸۰ درصد مردم خوهان انصراف از این رقابتها به دنبال تصمیم AFC بودند. حتی ترس از محرومیت سه ساله نیز سبب نشد آنان موضع خود را تغییر دهند. در این بین اما تکلیف افراد وطن فروش و مزد از سعودی بگیر معلوم بود. در همین مدت یک هفته ای رسانه های ضدانقلاب با محوریت اینترنشنال و مزدک با برجسته کردن محرومیتهای احتمالی برای فوتبال ایران به دنبال گرفتن ماهی خودشان بودند که تیرشان به سنگ خورد.

یک ترکیب ایرانی از عزتخواهی به علاوه پشتوانه مردمی، به علاوه مرعوب نشدن و بر موضع حق، مقاومت و ایستادگی کردن چنین نتیجه ای را به بار آورد.

این ماجرا اما روی دیگر ماجرای برجام بود. دنبال سواستفاده سیاسی از این مطلب به اصطلاح ورزشی نیستم. ولی گمان کنم تقریبا هر ایرانی معتقد باشد که در ماجرای برجام حتی اگر احتمال بدهیم تیم مذاکره کننده به دنبال عزت ایران بودند! اما قطعا می توانیم بگوییم که مرعوب بودند و اهل مقاومت نبودند و نتیجه شد آنچه نباید می شد.