آیت الله مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری:
تخریب هایی که علیه جبهه پایداری صورت گرفته از دو حال خارج نیست/ سیاستمداران سکولار دنبال کنار زدن رقیب هستند تا خودشان بروند سر کار/ اگر ما هم دنبال همین مسائل هستیم باید گفتمان را کنار بگذاریم

حضرت آیت الله مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری انقلاب اسلامی که عصر روز پنجشنبه ۱۰ بهمن ماه برگزار شد، گفت: من اجازه می خواهم یک سؤالی مطرح کنم و آن اینکه علت این رفتارهای نامناسب (این تخریب هایی که علیه جبهه پایداری یا دوستان منتسب به جبهه پایداری صورت گرفته است) چیست؟ رفتارهایی که شاید بعضی هایش هم از بعضی از دوستان انجام گرفته و ما توقع نداشتیم که این جور رفتار بشود.

به طور خلاصه از دو حال خارج نیست، یعنی دو تا علت بیشتر ندارد. یکی اینکه کسانی هستند که این برداشتی را که ما از اسلام و انقلاب و امام و فرمایش های امام (ره) داریم، قبول ندارند و ما اختلاف مبنایی اصلی [با آنها] داریم؛ ما دنبال یک چیزی هستیم و آنها دنبال یک چیز دیگر! و شاید اگر روی شان بشود و فرصتی پیش بیاید و شنونده ای پیدا کنند که اهلش باشد صریحا بگویند امام هم اشتباه کرد. بعضی هایشان خیلی ابایی از این ندارند!

دوم اینکه، نه؛ کسانی از لحاظ فکری و نظری چندان مخالف نیستند، اما در عمل وقتی پای منافع در کار می آید، کم می آورند.

اگر شما همه مفاسد انسانی را از زمان حضرت آدم تا حال پیگیری کنید این دو تا عامل را -یکی یا هردویش را- می بینید؛ یا نفهمیدند و باور نکردند؛ یا نه، در مقام عمل دیدند به نفعشان نیست؛ نفع فردی شان یا گروهی شان، پسرشان، دامادشان، عروسشان و … [و در نتیجه آن باورهایشان را] فراموش کردند.

به دنبال چه چیزی میگردیم ما؟
حضرت آیت الله مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری انقلاب اسلامی ادامه داد: سیاستمداران [ ِسکولار] دنبال این هستند که رقیب را بگذارند کنار، خودشان بروند سر کار. [می گویند:] مگر شما بدتان می آید که یک وقت فلان گروه در انتخابات ببازد و شما برنده بشوید؟

طبق این دیدگاه، مبارزات سیاسی برای همین است که رقیب را آدم بگذارد کنار و خودش قدرت را در دست بگیرد. حالا قدرت خوب باشد یا بد؛ فرقی نمی کند! بالاخره سیاست یعنی این.

از این دید که نگاه بکنیم باید بنشینیم فکر بکنیم که چکار کنیم در این انتخابات نسبتا برنده بشویم. حالا هر اندازه ای که می شود. اگر سیصد نفر نشد، صد نفر، نشد، پنجاه نفر. اگر ما دنبال این هستیم باید بگردیم دنبال تاکتیک ها و دیگر گفتمان را بگذاریم کنار. دیگر شوخی نکنیم که: «ما اهل گفتمانیم و این حرفها»! بلکه بگوییم: دنبال این هستیم که در انتخابات برنده بشویم؛ چه کنیم بیشتر ببریم، حالا هرچه می خواهد بشود!

این یعنی باز ما هم به یک معنا سیاست منهای دین را قبول کرده ایم، یعنی دین به کنار؛ ما در سیاست می خواهیم برنده بشویم. آیا هدف این است یا چیز دیگری است؟ کسانی به امام اشکال می گرفتند که چرا امام اینجور کرد؟! خوب بود از اول می نشست با شاه مذاکره می کرد! یا با آمریکا مذاکره می کرد و می گفت: این شاه را بگذار کنار؛ ما می آییم منافع شما را تأمین می کنیم. شما نفت ایران را می خواهید؟ بسم الله! شاه نباشد، ما باشیم.

آیا مسأله این است که در #انتخابات برنده بشویم؛ حالا با هر عنوانی؟ مثلا به این عنوان که آدم های خوب بیایند، ولی بالاخره ما برنده بشویم. آیا هدف این است؟ یا نه ما یک درد دیگری داریم. مسأله این است که معتقدیم همه ی این زندگی با همه ی این عرض و طول و عمق و تشریفات و ارزش هایش فقط یک بازی و سرگرمی است؛ أَنَّمَا الْحَیَاهُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ (حدید،۲۰) وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ (انعام، ۳۲) (همانا زندگی دنیا چیزی جز بازی و سرگرمی نیست) مگر اینکه مقدمه و ابزار باشد برای یک هدف اعلی.

آن هدف اعلی چیست؟ رضای خدا. رضای خدا یک هدفی فراتر از پیروزی در انتخابات است؛ ولو از راه شهادت باشد! آن وقتی که امام (ره) را در پانزده خرداد بردند، آیا او فکر می کرد که من کِی برمی گردم و مثلا رهبر می شوم و همه ی مردم به حرفم گوش می دهند؟ او آماده بود برای شهادت. چرا؟ برای اینکه هدفش اطاعت خدا بود، به فکر این بود که خدا از من چه می خواهد؟ هر چی بگوید، می گویم چشم.