یک بغل عقل، یک باک بنزین

محمد ایمانی: ۱- مرز عقلانیت و سفاهت کجاست؟ آیه ۱۳۰ سوره بقره، یک ملاک مهم در این باره معرفی می کند و می فرماید «وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّهًْ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ. چه کسی از دین ابراهیم رویگردان می شود، جز آنکه خویشتن را سفیه و سبک مغز کرده است؟». جزو قواعد دینداری که عقل هم آن را امضا می کند، دشمن داشتن دشمنان است. آیه ۲۲ سوره مجادله، دوست انگاری دشمن را رفتاری غیرمومنانه می شمارد.«لَّا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ… أُولئِکَ حِزْبُ اللهِ» أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ. هرگز مردمی را که ایمان به خدا و روز قیامت آورده اند، چنین نخواهی یافت که با دشمنان خدا و رسول او دوستی کنند؛ هر چند آن دشمنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشان آنها باشند… آنها به حقیقت حزب خدا هستند، بدانید که حزب خدا رستگارانند». ۲- آقای روحانی دیروز گفت: «کسانی که با دولت مخالفت می کنند، بیشتر بر مبنای کم عقلی است». لابد به یاد می آورید که ایشان در دولت یازدهم، وعده تحول اقتصادی ۱۰۰ روزه داد اما وقتی نوبت انتخابات ۹۶ شد، همه چیز را منکر شد و گفت «مگر آدم کم عقل باشد که وعده تحول اقتصادی ۱۰۰ روزه بدهد»! عقل برای روحانی مهم است؛ نشان به آن نشان که با دو سال تاخیر فاز، در مذمّت دیوانگی گفت «داستان مضحکی اتفاق افتاده؛ می گویند تعهدی که قبلا بستیم، فعلا قرص و محکم نباشد، درباره موضوع دیگری حرف بزنیم! آمریکا با زبان و عمل می گوید که اهل مذاکره و تعهد نیست اما به برخی کشورهای شرق آسیا می گوید بیا با ما مذاکره کن؛ مگر دیوانه اند که با شما مذاکره کنند؟ شما به مذاکره ای که به تایید سازمان ملل رسیده، پایبند نیستید». چرا بر سر این مجادله کنیم که آیا می شود علم اسلامی تولید کرد یا علوم، غیر اسلامی هستند؟ چرا از سکولارترین صاحب نظران علوم سیاسی یا حقوق و روابط بین الملل نپرسیم که آیا همین سخنان درباره دیوانگی دانستن مذاکره با آمریکا، در کنار اعتماد به این رژیم و دادن امتیازهای یکطرفه، نشانه خردمندی است؟ ۳- با وجود این سخنان صریح روحانی، چرا باز هم دنبال مذاکرات و معامله (بخوانید قمار) جدید هستند؟ مگر او نمی گفت «آمریکا کدخداست و اروپایی ها آقا اجازه هستند»؟ اکنون گشودن باب مذاکرات پنهانی جدید با انگلیس و فرانسه وآلمان که فقط نقش دلال ترامپ را بازی می کنند، عقلانیت است یا کم عقلی؟ آقای ظریف برای هواخوری به مونیخ رفته بود یا بنا بود باب مذاکره جدید باز شود؟ پس چرا از یک باک بنزین هم از مهمان رسمی دریغ شد؟ چرا تعمد به توهین دارند؟ اگر با «جام برجام» “ با همه تبلیغاتی که درباره اش شد- نتوان در جریان سفر رسمی، یک باک بنزین خرید، پس کاپ اخلاق برجام که به ما رسید، به چه می ارزد؛ یا آن جایزه مشترکی که پارسال در چتم هاوس به آقای ظریف و جان کری اختصاص دادند؟! ۴- چرا از چتم هاوس انگلیس تا اسلو فروم نروژ و کنفرانس امنیتی مونیخ، جریانی دنبال این است که آقای ظریف را با وزیرخارجه بازنشسته آمریکا کنار هم بنشاند؟ آیا با نوستالژی و خاطره بازی می شود توافق پایمال توسط مشتی کلاهبردار و اوباش بین المللی را احیا کرد؟ هنگامی که روحانی ۲۷ دی ۱۳۹۵ گفت «برجام یک توافق دوجانبه نیست که ترامپ بگوید خوشم می آید یا بدم می آید»، به فاصله یکی دو ساعت، جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید در دولت اوباما وقیحانه پاسخ داد «ما برای آینده برجام در دولت بعدی تضمین نداده ایم. اوباما بارها گفته که این دولت درخصوص آنچه دولت بعد می کند، هیچ تضمینی نداده است. دولت بعدی بر اساس اینکه چه چیزی را در راستای منافع ملی تشخیص می دهد، تصمیم مقتضی را در قبال توافق خواهد گرفت». با این وصف کری الان دقیقا چه کاره است؟ زمانی که امضای او به قول آقای عراقچی تضمین تلقی می شد، پیمان شکنی آمریکا شروع شد، حالا که دیگر او اصلا کاره ای نیست. ۵- مرحوم هاشمی هم به کری خوش گمان بود که ۲۸ آذر ۱۳۹۲ در مصلای کرمان به مردم گفت «وزیر خارجه آمریکا با اعتراف به خلف وعده آمریکا، قول داده که واشنگتن جبران کند. وقتی وزیرخارجه آمریکا به وزیر خارجه ایران می گوید ما خلف وعده خود را جبران می کنیم و مذاکرات باید ادامه یابد؛ یعنی عزم قدرت های غربی برای گفت وگوهای دوستانه با ایران جدی است». وعده جبران جان کری هرگز به واقعیت نپیوست. هنوز که هنوز است، او قرار است جبران کند؛ حکایت پلیس ساده دلی که دوبار دست دزد را باز کرد و او گریخت! یک بار، دزد گفت «بروم سیگار بخرم» و رفت که رفت؛ و نوبت دوم، پلیس گفت «تو بمان، من می روم و می خرم»! ۶- رسانه ها از مذاکرات درباره مهار نفوذ منطقه ای و توان موشکی ایران به عنوان مکمل برجام در مونیخ خبر داده اند. همچنانکه خبر می رسد اروپایی ها پذیرفته اند اعمال برخی شروط هسته ای و غیر هسته ای آمریکا را از ایران بخواهند. وزیر خارجه دولت پیزوری فرانسه دیروز گفت «ایران باید نگرانی ها درباره برنامه موشکی خود را به رسمیت بشناسد یا اینکه با تحریم های احتمالی مواجه خواهد شد». نشریه آمریکایی نیویورکر و خبرگزاری رویتر در همین زمینه می نویسند «کری در دیدار خصوصی، از ظریف خواسته تا هر تصمیمی که دولت ترامپ درباره برجام گرفت، ایرانی ها توافق را کنار نگذارند یا مفاد آن را نقض نکنند»! مفهوم این اتفاقات چیست؟ اروپایی ها و کری دوباره نقش پلیس خوب را به مدد سیاه بازی های دولت ترامپ به اجرا می گذارند تا مسئله بدعهدی غرب را به حاشیه پرتاب شود و واگذاری امتیاز جدید از سوی ایران را یک ضرورت جا بزنند؟ ۷- اگر رویتر و نیویورکر و نیویورک تایمز، خبرها را منتشر نمی کردند، افکار عمومی یا صاحب نظران از کجا باید با خبر می شدند که دیداری بی سر و صدا با جان کری انجام شده و یا آلمانی ها به هواپیمای وزیر خارجه ما بنزین نداده اند؟! چرا همچنان به پنهانکاری ادامه می دهند و مردم و مسئولان را در مقابل عمل انجام شده می گذارند؟ چرا با وجود چند بار رودست خوردن، بازهم وسوسه می شوند این باردرباره «نقش ناامن کننده ایران»! و توان نظامی، مذاکره کنند؟ واسطه این وسوسه چه کسانی هستند؟ ۸- عایدی سفر آقایان ظریف و عراقچی به لندن و مونیخ، غافلگیری در مقابل خباثت انگلیس و آمریکا و فرانسه برای صدور قطعنامه علیه ایران بود که با وتوی روسیه ناکام ماند. روحانی دو روز بعد گفت «آمریکا و انگلیس می خواستند علیه ما در شورای امنیت توطئه کنند». این توطئه در حالی بود که سفیر خوابزده ما در لندن، دو روز قبل از آن گفت برای حل بحران یمن با لندن توافق کرده ایم! پنج ماه قبل هم ظریف در نیویورک به همتایان خود گفت «۲۰ ماه پس از برجام هنوز نمی توانیم حتی یک حساب بانکی در انگلیس افتتاح کنیم»! و همین چند روز پیش، عراقچی در چتم هاوس انگلیس اعلام کرد «برجام برای ایران دستاوردی نداشته است». راستی عقل و عبرت آموزی در کجای این روند دیده می شود؟ ۹- رهبر انقلاب ۲۸ شهریور ۱۳۹۵ به درستی متذکر شدند «متأسفانه برخی ها حاضر نیستند این بی اعتمادی را قبول کنند و اگرچه به زبان می گویند آمریکا دشمن است اما احساس واقعی بی اعتمادی به آمریکا در آنها وجود ندارد… هنگامی که در انسان احساس دشمنی و بی اعتمادی واقعی به طرف مقابل وجود داشته باشد، در مذاکرات و دیدارها، الزامات آن را رعایت می کند و به گفته های طرف مقابل مطلقاً اعتماد نخواهد کرد. عقلانیت اقتضاء می کند نسبت به کسانی که دشمنی خود را آشکار کرده اند، بی اعتمادی مطلق داشته باشیم». متاسفانه همچنان واسطه های مشکوکی هستند که دعوت به اعتماد بلاوجه به دشمن می کنند. ۱۰- برخی سیاسیون در گذشته چنین تلقین کردند که ما مقهور آمریکا و غرب هستیم، منفعل مطلق! این ادعا خلاف واقعیت ها و گزارش های راهبردی در آمریکا و اروپاست. اما چون نسخه ناتوانی و انفعال می پیچد، مطلوب غرب است. اگراین منطق درست بود، اصلا انقلاب اسلامی امکان پیروزی و تداوم و پیشروی نداشت. همین طور است دفاع مقدس و شکست سد تحریم ها و پیشرفت های معجزه آسای علمی و فنی، و بالاخره؛ پس زدن مثلث صهیونیسم مسیحی در عراق و سوریه و لبنان و یمن و بحرین. ۱۱- نگاه مرعوب و منفعل به غرب در حالی است که نتانیاهو ۵خرداد ۱۳۹۰ در کنگره آمریکا اظهار داشت «اکنون زمان گذشته و لولای تاریخ ممکن است به زودی چرخش پیدا کند… از گذرگاه خیبر [در عربستان] تا تنگه جبل الطارق [در مراکش] تحول و دگرگونی عظیمی در خاورمیانه در جریان است. باید به یاد داشته باشیم که شعله آرزوهای ما می توانند سرد و خاموش شوند، مانند همان اتفاقی که سال ۱۹۷۹ در ایران رخ داد…. باید بپذیریم نیروهای قدرتمندی وجود دارند که با الگوی مورد نظر ما مخالفند». مقارن همین دوره شورای آتلانتیک در گزارشی اعلام کرد «ایران به صخره ای بزرگ در برابر آمریکا تبدیل شده است. صخره ایران فراتر از ظرفیت پاسخگویی موثر ماست». ۲۲آذر ۱۳۸۹ نیز نشستی با حضور ۳ مشاور امنیت ملی در دولت های فورد، کارتر، بوش پدر و اوباما در شورای آتلانتیک برگزار شد. برژینسکی، اسکوکرافت و جیمز جونز هم عقیده بودند که جهان در یک «نقطه عطف تاریخی» از هنگام فروپاشی شوروی قرار گرفته است. ۱۲- ولفکانگ ایشینگر رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۵ بهمن ۱۳۹۵ به روزنامه ایندیپندنت گفت «جهان در حال عبور از غرب به عصر پساغرب است. کاهش نفوذ اروپا و آمریکا زمینه را برای کشورهای دیگر فراهم کرده است تا نظم جهانی جدیدی را شکل دهند… دولت ترامپ ممکن است به منزله کاتالیزور ]سرعت دهنده فعل و انفعالات[ در این روند عمل کند. فضای امنیتی جهان مسلماً بی ثبات تر از هر مقطع دیگر از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون است. احتمالاً ما در آستانه دوره عبور از غرب هستیم؛ دوره ای که در آن بازیگران غیرغربی، امور بین الملل را شکل می دهند. برخی از اساسی ترین ارکان غرب و نظم جهان لیبرال، تضعیف شده است. ناکامی غرب برای پاسخگویی به درگیری ها در سوریه و اوکراین، ضعف در مقابله با بحران های جهانی را آشکار کرد. این وضعیت، زمینه را برای پر کردن خلأ توسط کشورهایی مانند روسیه و ایران فراهم کرده است». همزمان فدریکا موگرینی به روزنامه «ولت» گفت «قدرت رهبری آمریکا در حال زوال است. بزرگترین دموکراسی دنیا، بی ثبات شده است». ۱۳- آقای روحانی هفته گذشته در هرمزگان گفت: «امروز صنعت و تحولات مربوط به دنیای ارتباطات چنان با زندگی ما مخلوط شده و سبک زندگی را تحت تأثیر قرار داده که به هیچ وجه نمی توانیم خود را از این دگرگونی ها جدا نگاه داریم. دیگر این اختیار را نداریم که بگوییم کدام یک از این تحولات و دستاوردهای ناشی از آن خوب است یا بد و حلال است یا حرام»! با این تلقی باید کل دین را به عبادات شخصی تقلیل داد و از سیاست اسلامی بلکه حتی ایرانی و ملی دست کشید! «خود ناتوان پنداری» و «دشمن بزرگ پنداری»، با عرض پوزش، همان نگرش منحط شاهان قجری و پهلوی است که ایران عزتمند را به تیول انگلیس و آمریکا درآورد و موجب خروش غیرت ملت ایران شد.