وزیر خارجه انگلیس: ایران حامی تروریسم و کشوری سرکش است

«فیلیپ هاموند» وزیر امور خارجه انگلیس در مصاحبه ای با روزنامه سعودی «الشرق الاوسط» چاپ لندن که در دفتر کارش در این شهر انجام شد، ایران را مکررا به حمایت از تروریسم در منطقه متهم و ضمن اذعان به اینکه ایران کشور بزرگی است و با روسیه در سوریه صاحب نفوذ هستند، ادعا کرد که تا زمانیکه ایران از تروریسم [حمایت از مقاومت و حزب الله] برای بسط نفوذ در منطقه استفاده می کند، کشوری سرکش باقی خواهد ماند. در ادامه متن مصاحبه را که حاوی ادعاها و اتهامات مختلف این مسئول انگلیسی است می خوانید: باید امیدوار باشیم اصلاح طلبان، بحث را به نفع خود تمام کنند * توافق هسته ای ماه گذشته با ایران امضا شد. امروز سخنانی از مسئولان انگلیسی و اروپایی درباره فتح باب بیشتر برای ایفای نقش ایران در مسائل منطقه ای می شنویم. اما آیا نشانه هایی از ایرانی ها دریافت کردید که نشان دهد ایرانی ها می توانند موضعشان را تغییر دهند و نقشی مثبت ایفا کنند؟ – اولا [باید بگویم] تا زمانیکه مسئله هسته ای [حل نشده] باقی مانده، محال است جامعه جهانی بتواند به شیوه ای عملی با ایران ارتباط برقرار کند. بعد از امضای این توافق، به این شرط که ایران به تعهداتش به موجب توافق، پایبند بماند، امکان اینکه جامعه بین الملل در مسائل دیگر با ایران ارتباط بگیرد، هست؛ از جمله دخالتش در امور دیگر کشورهای [منطقه] خلیج [فارس]. امید این است که ایران، همیشه، در جامعه بین المللی مسئولیت پذیرترین بازیگر خواهد بود بخصوص در منطقه. اما ما درباره ایران باید واقع نگر باشیم. این [کشور] نظامی با یک صدا نیست. صداهای مختلفی شنیده می شود. افراطی ها و اصلاح طلبان. ما باید امیدوار باشیم که اصلاح طلبانی که می خواهند ایران نقشی مثبت تر [در دنیا] ایفا کند، بحث را به نفع خود تمام کنند. اما این مسئله یک شبه اتفاق نمی افتد و مسئله ای قطعی نیست که آنطور که امیدش را داریم رخ بدهد. فکر می کنم برای ایران و منطقه، این بهتر خواهد بود که تهران تصمیم بگیرد بازیگری با روابط بیشتر باشد و نقشی مثبت تر ایفا کند. این بدین معنا نیست که ایران خطی همیشگی را در پیش خواهد گرفت که همسایگانش با آن موفق با از آن راضی باشند و ما باید -مانند آنچه در مناطق دیگر جهان رخ میدهد- اختلاف نظرهای جدی را انتظار داشته باشیم. مسئله این است که کشورها و بازیگران چه راهی را برای اجرای این اختلافات نظرها انتخاب می کنند. اگر ایران در طول زمان، اراده صرف نظر کردن از به کار گیری و حمایت از تروریسم به عنوان ابزار سیاست کشور، نشان دهد و مذاکره بین المللی سیاسی با شیوه مقبول را آغاز کند، این امر، گامی بسیار مثبت و رو به جلو خواهد بود. اما ما نمی توانیم این را ضمانت کنیم [که رخ می دهد]. هاموند: ایران و روسیه بازیگران مهمی در سوریه هستند * از امکان ایفای نقش مثبت بیشتر ایران سخن گفته می شود اما اگر به سوریه بنگریم در آنجا متوجه نگرانی زیاد کشورهای عربی از حمایت ایران از نظام سوریه و حمایت مادی و تسلیحاتی این کشور از شبه نظامیان در منطقه می شویم که با رفع تحریم های بین المللی افزایش نیز خواهد یافت. نظر شما در این باره چیست؟ – متوجه این نگرانی ها شده ایم و اما این مسئله دو بعد دارد [و بعد دوم آن این است که] با بازگشت و ادغام مجدد ایران به تجارت بین الملل و آزاد شدن دارایی های بلوکه شده ایران و پایبندی آن به توافق هسته ای، ایران منابع مالی بیشتری خواهد داست اما تاریخ به ما می گوید که هر کشوری که وارد نظام بین المللی می شود، منافعی در این نظام دارد و در این حالت امکان سرمایه گذاری برای زیرساخت های خود را درک خواهند کرد. شهروندان این کشور نیز به خارج سفرهای بیشتری خواهند داشت و توریست های بیشتری را می بینند و همه اینها موجب خواهد شد تا آنها به ایفای نقشی متوازن تر در جامعه بین الملل ترغیب شوند. اما درباره مسئله سوریه، طبعا نقش تاریخی ایران در حمایت از نظام این کشور و «بشار اسد» رئیس جمهور آن بوده است. ما نیز نظام اسد را محکوم می کنیم و معتقدیم که برای پیشرفت سوریه و گام برداشتن آن رو به جلو، باید یک انتقال سیاسی فوری در این کشور صورت گیرد. اما واقعیت این است که ما چه این را بخواهیم چه نخواهیم، ایران و روسیه بازیگران مهم و پرنفوذی در سوریه هستند. لذا بهترین راه برای دستیابی به تغییر در سوریه این است که روسیه و ایران را متقاعد کنیم که با سایر بازیگران منطقه ای تعامل کنند تا به راهکاری مبتنی بر امتیازدهی برسیم. این به آن معنا نیست که راهکاری که از سوی ما یا آمریکا یا عربستان پیشنهاد می شود، اجرایی شود بلکه راهکاری که مورد توافق همه باشد می تواند بهترین راه برای برون رفت ملت سوریه از شرایط کنونی تلقی شود. ایران کشوری سرکش است تازمانیکه از تروریسم [یعنی حزب الله و مقاومت] حمایت می کند * دوره های مذاکره شما با ایرانی ها درباره پرونده (هسته ای) ایران بود اما آیا احساس کردید امکان تغییر موضع آنها (ایران) درباره سوریه وجود دارد؟ – پس از هفته ها مذاکرات در هتل های سوئیس و اتریش واقعا دریافتم که امکان شناخت اشخاص وجود دارد و همچنین فرصت هایی برای صحبت درباره مسائلی غیر از پرونده هسته ای مانند موضوع سوریه هست. اما نظام ایران منسجم [و یک صدا] نیست و حتی شخصی که منصب وزارت خارجه را بر عهده دارد بدان معنا نیست که آنها یک مرجع واحد برای اتخاذ تصمیم های سیاسی دارند و صدای «محمد جواد ظریف» تنها صدا در این موضوع باشد. احساس من آن است که ظریف مردی عملگرا با این اعتقاد است که منفعت ایران در ارتباط با جامعه بین الملل است و به دنبال روابط بهتر کشورش با منطقه برای بازی کردن نقش بیشتر و نافذ است. اما باید اذعان کرد که این موضوع به شیوه ای سازنده نمی تواند اتفاق بیفتد تا زمانی که سیاست ایران حمایت از تروریسم باشد. ایران باید روشی دیگر برای افزایش نفوذ خود بیاید. با اینکه ایران کشوری بزرگ است و می تواند کشوری ثروتمند در منطقه باشد اما باید به شکلی طبیعی در منطقه نافذ باشد اما تا زمانی که به دنبال تحمیل این نفوذ از طریق حمایت از تروریسم باشد، کشوری سرکش خواهد بود. هاموند: ایران کشوری مهم در منطقه است * اما اظهارات شما و دیگر مسئولان غربی درباره اینکه «طبیعی است» که اگر ایران در منطقه نفوذ داشته باشد در خاورمیانه نگرانی هایی ایجاد خواهد کرد؛ زیرا تهران تلاش خواهد کرد از این نفوذ برای «صادرات انقلابش» یا حمایت از گروه هایی خارج از کشورهای منطقه، حکومت های آنها را تضعیف کند بهره خواهد گرفت؛ و همین مسأله در حال حاضر در عراق مشهود است. در حالی که ایران متهم به حمایت از گروه هایی خارج از چارچوب دولت عراق است با این وجود زمانی که مسأله مبارزه با داعش مطرح می شود، ایران به عنوان کشوری که می تواند با داعش مبارزه کند به شمار می آید. – اولا واقعیت این است که ایران یک کشور مهم در منطقه است، بر همین اساس با اعمال تحریم علیه این کشور گزینه های موجود برای تهران محدود شد و این کشور تلاش کرد با استفاده از ساز و کار حمایت از گروه هایی که دست به تروریسم بین المللی می زنند سیاست خارجه خود را اعمال کند. هر کشوری که تلاش کند سیاست خارجی خود را با تلاش برای صادرات ایدوئولوژی، انقلاب و دیدگاه خود بنا نهد بدون شک با مقاومت از سوی کشورهایی مواجه خواهد شد که هدف این رویکرد قرار می گیرند. بازگشت ایران به جامعه جهانی نیازمند این است که این کشور به قانونی بودن سازمان ها و نهادهای دیگر احترام بگذارد و به حاکمیت کشورهای منطقه اعتراف کند؛ ما در بریتانیا با وجود اینکه آرا و دیدگاه های مختلفی با کشورهای دیگر داریم تلاش می کنیم اعتقاداتمان را به روشنی بیان کنیم اما با حمایت از گروه های تروریستی در کشورهای دیگر به دنبال پیاده کردن دیدگاه خود نیستیم. این مسأله خیلی متفاوت است و گام بزرگ بعدی که انتظار می رود ایران برای پذیرفته شدن به عنوان یک بازیگر اصلی در منطقه بردارد همین مسأله است. اما درباره داعش، بریتانیا بخشی از ائتلاف برای مبارزه با داعش در عراق است و ما بر ادامه نقش خود در این ائتلاف در سوریه و عراق پافشاری می کنیم و به آن متعهد هستیم. در همین زمینه برای گسترش نقشمان در ائتلاف با «مایکل فالن» [وزیر دفاع انگلیس] گفت وگو کرده ایم و «دیوید کامرون» نخست وزیر نیز از این نقش و امکان اتخاذ گام های اضافی در سوریه اظهار نظر کرده است و ما به روشنی گفته ایم که برای مبارزه و شکست دادن داعش در سوریه و عراق نیازمند اقدام نظامی هستیم. هاموند: دنبال حضور دائمی نظامی در بحرین و منطقه هستیم * برگردیم به موضوع امنیت خلیج [فارس]. توافقنامه بازگشت انگلیس و تاسیس پایگاه نظامی در بحرین را امضا را کردید. این توافقنامه چگونه می تواند از امنیت خلیج فارس حمایت کند؟ – این گام مهمی است بویژه اینکه اکنون توافق هسته ای با ایران امضاء شده است. ما همیشه دو مساله را مدنظر داشتیم؛ یکی اینکه پرونده هسته ای با ایران را باید ببندیم و سپس به شرکای خود در خلیج [فارس] این اطمینان را بدهیم که ما به مواضع خود در حمایت از امنیت آنها علیه هر گونه تهدیداتی ادامه خواهیم داد. اینکه این تهدیدات از کجا آمده است از جمله تهدیدات تروریستی که ایران از آن حمایت می کند. از همین روی ما به سمت حضور نظامی به شکل دائم و گسترده تر گام برمی داریم. ما در خلیج فارس بیش از سه دهه است که حضور داریم و ما انتظار داریم که در آینده نیز حضور داشته باشیم. توافق با پادشاه بحرین بر سر تاسیس پایگاه های نظامی دائمی به این معناست که حضور ما با ابقای نیروهای مسلح در خلیج [فارس] قوی تر خواهد بود و این معنی را می دهد که قادر خواهیم بود ناوها و تجهیزات بیشتری را در خلیج [فارس] مستقر کنیم. ما اکنون ناوهایی می سازیم که بتوان آن را تا سال ۲۰۱۸ در خلیج [فارس] مستقر کرد و این بخشی از برنامه ما در آینده است. توافق با شاه بحرین (حمد بن عیسی)، اگر عنایت کند و با تاسیس پایگاه های نظامی همیشگی ما موافقت کند، یعنی اینکه حضور ما با حضور نیروهای مسلح در خلیج [فارس] با سکونت خانواده هایشان در منامه، قوی تر خواهد بود. معنایش این است که ما قادر خواهیم بود کشتی های بزرگ و تجهیزات بیشتری نگاه داریم. ما الان ناوهای هواپیمابری می سازیم که می توان آن را تا سال ۲۰۱۸ در [آب های] خلیج [فارس] مستقر کرد و این بخشی مهم از برنامه ریزی ما برای آینده است. در هر زمانی، ما ۱۶۰۰ نیروی نظامی در خلیج [فارس] داریم و می خواهیم که به این حضور [نظامی] به مثابه پایبندی ثابت [ما] به خلیج [فارس] و روابط محکم با آن نگریسته شود. این روابط، نظامی است اما همچنین پیشرفته و به روابط امنیتی که شامل رویارویی با تهدیدات وسیع تر مانند تهدیدهای الکترونیکی و امنیتی و دیگر سطوح مانند مسیر همکاری مثل سرمایه گذاری و تجارات و حوزه های دیگر رسیده که سابقا شاهد همکاری زیاد نبود اما امروز در آن فرصت های وسیع تری می بینیم. مثلا در حوزه آموزش و بهداشت و دیگر حوزه ها. و شرکت های انگلسی می توانند نقشی [در این خصوص] ایفا کنند. * سخنان بسیاری درباره حمایت از «شرکای خلیج [فارس]» مطرح می شود اما خلیج [فارس] نیاز به ارائه ضمانت های عملی دارد. – ما [سابقا] توضیح دادیم که در کنار شرکایمان در خلیج [فارس] در مقابل دخالت ایران در امور داخلی شان و حمایت از حاکمیت شان می ایستیم. پایگاه دریایی در بحرین نمونه ای از این امر است. ما با شرکایمان در خلیج [فارس] درباره امکان اینکه عملیات بیشتری جهت استقرار نیروی زمینی برای آموزش نیروهای خلیج [فارس] اجرا کنیم، گفت وگو می کنیم. ما توان هوایی داریم که انتظار داریم در آینده مستمرتر باشد. شک و تردید بسیاری درباره ایران داریم و باید مراقب آن باشیم * نگرانی کشورهای عربی و خلیج [فارس] در قبال تهدیدات سنتی و جنگ های کلاسیک با ایران نیست؛ بلکه ایران از طریق گروه هایی که از آنان حمایت می کند یک تهدید غیر کلاسیک را متوجه ما می کند. بله؛ شما حق دارید. کشورهای شورای همکاری خلیج [فارس] بیش از ایران در منابع نظامی هزینه می کنند و این موضوع درستی است که جنگ های کلاسیک محل نگرانی اصلی نیست. این نگرانی صرفا در خلیج [فارس] نیست؛ بلکه به طور مثال در اروپا نیز گروه هایی را به نمایندگی از خود وارد صحنه می کنند؛ همانند آن چه از روسیه در اوکراین شاهد هستیم. چه بسا بیشترین همکاری ما با کشورهای خلیج [فارس] در زمینه مبارزه با تروریسم و دفاع سایبری است و این مسائل در حیطه های جدید دفاعی است و کلاسیک نیست و در مقابل چشمان مردم قرار ندارد؛ اما جزء مهمی از ابزار تأمین امنیت محسوب می شود و ما باید به مردم بگوییم که امنیت و دفاع از آن ها، روز به روز از دیدشان دور می شود و دیگر از طریق جنگ افزارهای پیشرفته صورت نمی گیرد و ما این روند را به شکل موفقی با کشورهای خلیج [فارس] در پی گرفته ایم و از آن جایی که تهدیدات ما مشترک است؛ بنابراین کمک های ما به کشورهای خلیج [فارس] به امنیت خود ما نیز کمک می کند پس اقدامات ما کارهای خیریه نیست بلکه یک همکاری است که از مزایای آن استفاده می کنیم. ما می خواهیم روراست و شفاف باشیم؛ ما دائما با کشورهای خلیج [فارس] شراکت داشته و هم پیمان بوده ایم و ما در قبال امنیت این منطقه صادقانه و بدون ابهام عمل می کنیم و طی سال های اخیر کاملا روشن شده است که امنیت خلیج [فارس] امنیت ما نیز است و حمایت از امنیت آن یعنی حمایت از امنیت خودمان؛ مخصوصا در بعد مبارزه با تندروی و مقابله با تهدیدات سایبری که بسیار برای ما مهم است. همچنین خواستار بروز و ظهور و تداوم التزامات امنیتی خود در خلیج [فارس] هستیم و نمونه آن نیز پایگاه دریایی ما در «منامه» است. ما برای روابط خود با کشورهای شورای همکاری خلیج [فارس] چشم اندازی طراحی کرده ایم؛ چشم اندازی که هم پیمانانمان را در برابر ایران مطمئن سازد، چرا که شک و تردیدهای بسیاری در مورد ایران وجود دارد و ما از آن آگاهیم و اقدامات این کشور در گذشته ما را ملزم می کند که به طور جدی در مقابل ایران مراقب باشیم؛ اما در دراز مدت امیدواریم که تنش ها در طی زمان با ایران کاهش یابد و ما به خوبی می دانیم که این اتفاق در طول چند ماه و چند سال اتفاق نخواهد افتاد؛ اما انگلیس شریک اساسی کشورهای شورای همکاری خلیج [فارس] در طول سالیان دراز باقی خواهد ماند و جهت از بین بردن تهدیداتی همچون تندروی که تابع جامعه جهانی نیستند، اقدام خواهد کرد.