بوی خون می دهی موسیو فابیوس!

شروین طاهری: رئیس جمهور حسن روحانی هفته پیش در جلسه هیات دولت مذاکرات هسته ای را با مسابقه فوتبال مقایسه کرد و گفت: «در یک مسابقه و بازی فوتبال وقتی می گوییم برنده یا موفق شدیم، معنایش این است که ۳ گل زده و ۲ گل خورده ایم.» سپس خطاب به منتقدان گفت: «حالا عده ای بگویند که می شد از فلان فرصت هم استفاده کرد و گل های بیشتری زد. باید دید که در مقابل چه تیمی بازی کرده ایم و الا اگر در کنار گود نشسته و تماشاچی باشیم، می توانیم درخواست های بیشتری هم مطرح کنیم». اگر به فرض این را از ایشان بپذیریم که به واسطه «متن وین» ما در مذاکرات ۲-۳ از رقیب پیش هستیم اما از آنجا که هنوز هیچ کس در سوت پایان این بازی ندمیده، در بردن مسابقه تردید های جدی وجود دارد بویژه وقتی که همین حالا «بهترین مدافع» دولت آقای روحانی دارد جلوی چشم همان تماشاگرهای کنار گود مورد وصف ایشان، به یک مهاجم خطرناک دشمن تعارف می زند و هر لحظه امکان دارد این مهاجم سابقه دار اسرائیلی- فرانسوی – آمریکایی که بارها دشمنی اش با ملت ایران را ثابت کرده، گل سوم را وارد دروازه دیپلماسی ایرانی کند. البته جناب آقای رئیس جمهور! باید یادآوری کنیم در این مورد خاص غیر از ۸۰ میلیون ایرانی که روی سکوهای کنار گود، تماشاگر باز شدن دروازه کشورشان خواهند بود، در جایگاه ویژه، قلب ۱۸۰۰ عزیز و خانواده های شان به شکلی مضاعف از شل گرفتن ظریف جلوی حریف خواهد شکست. همان ۱۸۰۰ هموطن مظلومی که قربانی خون های آلوده ایدزی و هپاتیتی صادر شده به ایران در فاصله سال های ۱۳۶۱تا ۱۳۶۳ توسط شرکت فرانسوی «مریو» بوده اند که در آن زمان متعلق به «موسیو ایدز» بود. این لقبی است که مطبوعات فرانسوی در کنار لقب های دیگری مثل دراکولا یا خون آشام به «لوران فابیوس» داده اند. قطعا نفرت از وزیر خارجه فرانسه که بیشتر نقش وزیر خارجه اسرائیل را با کارشکنی چندین باره در مذاکرات و لودگی برای نتانیاهو بازی می کرد، یکی از نقاط وحدت تمام موافقان و مخالفان توافق بر سر «متن وین» در کشورمان است. بنیامین نتانیاهو سال گذشته گفته بود «لوران فابیوس نماینده تل آویو در مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ است و ما از طریق لوران مسائل مربوط به مذاکرات هسته ای را پیگیری می کنیم». حتی اگر این مساله را نادیده بگیریم که افکار عمومی جهان سفر فابیوس به تهران را بازدید سفیر نیمه رسمی رژیم صهیونیستی از جمهوری اسلامی ایران قلمداد خواهند کرد، این پرسش پیش می آید که چرا ما برای مجرم (یا دست کم متهم) پرونده خون های آلوده صادراتی انستیتو مریو فرش قرمز پهن کرده ایم؟ فراموش نکنیم دادگاه این پرونده اگرچه درباره شکایت قربانیان فابیوس از کشورهای فرانسه، آلمان غربی، ایتالیا، آرژانتین، عربستان و عراق حکم صادر کرده است اما درباره قربانیان ایرانی هنوز به نتیجه نرسیده و مفتوح است. در دولت گذشته سازمان انتقال خون ایران سال ۱۳۸۷ با تشکیل پرونده ای نسبت به اعلام شکایت از شرکت فرانسوی مریو اقدام کرد و در ادامه وزارت بهداشت و دفتر حقوقی ریاست جمهوری وارد مسیر پرونده شدند. فابیوس چه به عنوان نخست وزیر وقت فرانسه و چه سهامدار مریو، پیش تر در دادگاه صادرات خون های آلوده در فرانسه اعتراف کرد سهل انگاری کرده است هرچند عملا به خاطر مصونیت سیاسی و اتصال به محافل صهیونیستی گرداننده فرانسه هیچگونه مجازاتی متوجه او نشد. مطمئن باشید اگر تمام رسانه های فرانسه تحت تسلط پسرعموهای اشکنازی فابیوس یعنی خاندان صهیونیست روتشیلد نبودند، افکار عمومی این کشور هم نفرتشان را از او ابراز می کردند، چون نه تنها در آنجا هم چند صد بیمار هموفیلی را آلوده به ایدز و هپاتیت کرده ودستور انفجارکشتی صلح بانان معترض به تسلیحات هسته ای دولت را داده که از همه بدتر در نظر فرانسویان مغرور، طی ۲ سال مذاکرات هسته ای بین المللی غرب و شرق با ایران، موقعیت جمهوری فرانسه را در حد نوکر اسرائیلی ها تنزل داده است. حالا «موسیو ایدز» در راه تهران است و پرونده او مفتوح! دست کم در خاک جمهوری اسلامی هم مصونیت سیاسی ندارد. با وجود دستور رسیدگی رهبری به این پرونده، ایران کماکان تنها کشوری است که هنوز موفق به دریافت خسارت خود از شرکت مریو نشده است و به نظر نمی رسد در وزارت امور خارجه نیز اراده خاصی برای پیگیری این موضوع وجود داشته باشد. امید قربانیان خون های آلوده به دستگاه قضاست تا متهم را توقیف کند. برخی هم به کنایه گفته اند پس لابد دارد می آید تا خودش را معرفی کند و غرامت پرونده خون های آلوده را بپردازد اما بر عکس؛ اطلاعاتی موثق وجود دارد که فابیوس به دعوت ظریف می آید تا پاداش بگیرد. مجموعه ای از پاداش های سیاسی و اقتصادی همراه با تحفه های پارسی از فرش و پسته، در انتظار او است. سیاهه پاداش های احتمالی به مجرم فرانسوی مفصل است اما می توان به این چند مورد اشاره کرد: پذیرش درخواست فابیوس از ایران برای میانجیگری میان پاریس و دمشق تا فرانسه بتواند از منافع مشارکت در بازسازی سوریه بهره مند شود، همین طور درخواست از ایران برای میانجیگری میان احزاب لبنانی تا بالاخره تکلیف رئیس جمهور این کشور مشخص شود، احیای رابطه اقتصادی سابقا گسترده با ایران از ادامه تولید پژو و رنو گرفته تا افزایش مشارکت توتال در پروژه های نفتی و گازی و همین طور فروش ماشین های زراعی، گوشت، تجهیزات مخابراتی و فناوری به ایران و… . شاید باورش کمی سخت باشد بویژه برای آن ۱۸۰۰ قربانی مظلوم خون های آلوده که دستشان از مجازات مجرمی که در خانه شان را می زند کوتاه است. چه مصداقی برای «آه» مظلوم روشن تر از این که شاهد باشی وزیر امور خارجه کشورت با سلام و صلوات به استقبال متهمی برود که خون تو را به ناپاکی آلوده است؟ آنوقت از نظر تو سفر فابیوس به تهران بودار نخواهد بود؟ به قول فرانسوی ها «خون پاک همیشه خودش را نشان می دهد.» ( Bon sang ne saurait mentir) و تو ثابت کرده ای که خونت پاک نیست. موسیو فابیوس! نیا که بوی خون می دهی.