سفر رئيس جمهور و هيئت همراه به عراق اتفاق مهمي است اما خروجي مهمتر اين سفر كشيدن خط بطلاني بر يك باور غلط است.

پس از منتشر شدنِ بيانيۀ گامِ دوّمِ انقلاب، برخي اشكال‌ها و ايرادها نسبت به آن مطرح شد كه نشان مي‌دهد برخي نتوانسته‌اند تصوّرِ صحيحي از آن به‌دست آورند.

با توجه به رياست آيت الله رئيسي بر قوه قضائيه كشور بجاست تا ضمن تبريك به ايشان و آرزوي موفقيت در اين جايگاه حساس، نكاتي را يادآور شويم.

خوب است نسبت به شخص رييس جمهور رفراندوم شود تا مردم نظرشان را نسبت به بقاي ايشان و دولت ناكارآمد و فشل ايشان بيان كنند.

چقدر مناسب است كه ما براي كمال يافتن در سياست علاوه بر پافشاري بر اصول اخلاقي ، براي علمي نمودن سياست از انديشه سياسي و تمسك به سيره خاطره نويسي توامان استفاده نماييم. به نظر مي رسد براي فهم و اجراي روح بيانيه گام دوم رهبر عزيز بايستي سياستمداران و" سياسيون تراز انقلاب " بيش از پيش با اين ملاكها ارزيابي گردند و در اين مرحله شاخص ها از جناح بندي چپ و راست به اخلاق و انديشه در سياست منتقل گردد.

حاج آقا گفت خيلي از كانديداها آمده اند اينجا، ولي برگشته اند. مضمون حرفش اين بود كه مهر حمايت نگرفته اند. او حتي كانديداي مورد تائيد خودش را نگذاشته بود، قصر در برود. نصيحتش كرده بود به تقوا و عدم غفلت از شيطان.

انتساب اين اقدام به يك گروهك شرور قابل قبول نيست مگر اينكه اقدام اين گروهك به بمب‌گذاري عليه نيروهاي سپاه را در يك پازل بزرگ‌تر قرار دهيم. با اين وصف اين پرسش به ميان مي‌آيد كه مسئول اصلي در اين اقدام كيست و كانون آن كجاست.

گله‌مندم كه چرا مجلس و دولت در اجراي قانوني كه صراحت داشت وزير و مسئولين وزارت بهداشت بايد تمام وقت باشند، اهمال كرد. بعد از من تا كنون غير از آقاي دكتر نمكي همه وزرايي كه به مسئوليت رسيدند؛ فعاليت در بخش خصوصي داشتند و برخي به بيمارستان‌داري خصوص افتخار هم مي‌كردند.

درباره SPV پيش از اين بررسي مستندي داشته و نشان داده‌ايم كه SPV همان طرح حقارت‌آميز «نفت در مقابل غذا و دارو» است و موضوع آن بار‌ها از برجام ذلت‌بارتر است. در اين نكته دقت كنيد.

دولتِ اعتدال‌گرا و به‌طورِخاص، حسن روحاني به‌عنوانِ رئيس‌جمهور، از هنگامِ مستقرشدنِ در قدرت در سالِ نودودو تاكنون، سياست‌ها و جهت‌گيري‌هايي را اختيار كرده است كه در راستاي «خطِ اصيلِ انقلاب» قرار ندارد. ازسوي‌ديگر، تجربه‌هايي كه در طولِ سال‌هاي گذشته و در عرصة مواجهه با حسن روحاني آموختيم، نشان مي‌دهند كه وي، «آگاهانه» و «عامدانه»، مسيري را برگزيده كه به «استحالة درونيِ نظامِ اسلامي» و «ازدست‌رفتنِ ارزش‌‌ها»يي كه امام خميني آنها را تثبيت كرد، مي‌انجامد. به‌بيانِ‌ صريح‌تر، گويا مقرر گرديده به‌صورتِ «رسمي» و «در درونِ ‌نظام»، سياست‌هايي به‌اجرا نهاده شوند كه «تغييراتِ ساختاري» در انقلاب ايجاد شود و درنهايت نيز، نسخه‌اي «بدلي» و «دروغين» از انقلاب، ساخته‌و‌پرداخته گردد.